tag:blogger.com,1999:blog-1151345483066909602024-02-02T13:10:15.956-08:00KarnnabhaaramKarnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.comBlogger41125tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-49981819163236639972023-02-21T23:53:00.000-08:002023-02-22T22:09:07.405-08:00കുന്നുമ്മേൽ ശാന്തൻ<div><span style="font-family: inherit;">ഇന്നെങ്കിലും നേരത്തെ ഉറങ്ങണം... തോമസ് കുന്നുമ്മേൽ </span>(വട്ടപ്പേരു കുന്നുമ്മേൽ ശാന്തൻ)<span style="font-family: inherit;"> മനസ്സിൽ ഓർത്തു... </span>കുന്നുമ്മേൽ ശാന്ത അല്ല ശാന്തൻ. നോട്ട് ദി പോയിന്റ്. വളരെ ശാന്തശീലനും, ശ്രീ ബുദ്ധനേക്കാൾ ക്ഷമ ഉള്ളവനും ആയത് കാരണം കൂട്ടുകാർ ഇട്ടുകൊടുത്ത പേരാണ്.</div><div><span style="font-family: inherit;"><br></span></div><div><span style="font-family: inherit;">കഴിഞ്ഞ 2-3 കൊല്ലം ആയി എന്നും ഇത് തന്നെ മനസ്സിൽ ഓർത്തിട്ടു ആണ് തോമസ് ഉറങ്ങാൻ പോകാറ്. പക്ഷെ ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ സമയം 2:30 - 3 മണി ആകുമെന്ന് മാത്രം. അന്നും ആ പതിവ് തെറ്റിയില്ല. സമയം 2:30 ആകുന്നു. ഇനി ഉറക്കം വരാൻ പാട്ടു കേൾക്കണോ, അതോ രണ്ടു പെഗ് അടിക്കണോ എന്നും ആലോചിച്ചു, പിന്നെ രണ്ടും വേണ്ടാന്നു വച്ച്, പകരം ഈശോ മറിയം ഔസേപ്പിനെ ഒക്കെ പ്രാർത്ഥിച്ചു, ലൈറ്റും അണച്ച്, പുതപ്പും തലവഴി വലിച്ചു മൂടി കിടന്നു.</span></div><div><span style="font-family: inherit;"><br></span></div><div><span style="font-family: inherit;">പെട്ടെന്ന് അതാ വീടിനു </span>വടക്കു കിഴക്ക് <span style="font-family: inherit;">വശത്തു ആരോ ചക്ക വെട്ടി ഇട്ടതു പോലെ ഒരു ഒച്ച. അവിടെ പ്ലാവ് ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ... തോമസ് ഓർത്തു. പിന്നെ അത് എന്തായിരിക്കും? വാഴ എങ്ങാനും മറിഞ്ഞു വീണു കാണുമോ... ഏയ് </span>അതല്ല<span style="font-family: inherit;">... ഈ വീട്ടിൽ അതിനു </span>വേറെ <span style="font-family: inherit;">വാഴ </span>ഇ<span style="font-family: inherit;">ല്ലല്ലോ... അവൻ പതിയെ ജനാല തുറന്നു മൊബൈൽ ലൈറ്റ് അടിച്ചു നോക്കി... ഒന്നും കാണാൻ വയ്യ. ഒരു ടോർച് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു പോയി. ച്ചെ.! എന്ത് മണ്ടത്തരം ഒക്കെ ആണ് ആലോചിക്കുന്നത്... ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ഏതെങ്കിലും വീട്ടിൽ ടോർച് ഉണ്ടാവുമോ... നോ. നെവർ.! ആ വശത്തു ആണേൽ വല്യ വെളിച്ചവും ഇല്ല, അവിടെ മുറ്റത് വേറെ ലൈറ്റും ഇല്ല.</span></div><div><span style="font-family: inherit;"><br></span></div><div><div>സ്വതവേ ധൈര്യശാലി ആയിരുന്ന തോമസ് ഉടൻ തന്നെ തന്റെ അമ്മയെ വിളിച്ച് ഉണർത്തി കാര്യം പറഞ്ഞു. നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു പോയി നോക്കാം എന്നായി അമ്മ. അമ്മ പുറകിൽ ഉണ്ടെന്ന ധൈര്യത്തിൽ അവൻ അവിടേക്കു ചെന്ന് ലൈറ്റ് അടിച്ചു നോക്കി. നോക്കുമ്പോഴതാ ബെട്ടിയിട്ട ബായത്തണ്ട് പോലൊരുത്തൻ അവിടെ കിടക്കുന്നു. ആൾക്ക് തീരെ ബോധം ഇല്ല, കണ്ടിട്ട് മൂക്കറ്റം അടിച്ചു പൂസ് ആയി എങ്ങനോ വന്നു വീണത് ആണ്. എന്നാലും എണീറ്റ് നിക്കാൻ ബാലൻസ് ഇല്ലാത്ത ഇവൻ ഒക്കെ എങ്ങനെ മതിൽ എടുത്തു ചാടി അകത്തു കയറി. ശെടാ... വല്ലവിതവും ഒന്ന് ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ ആണല്ലോ സർവത്ര കുരിശും കൂടെ ഇങ്ങോട്ടു തന്നെ കേറി വരുന്നത്... </div><div><br></div><div>ആളെ വെള്ളം തളിച്ചു ഉണർത്തി പറഞ്ഞു വിടാൻ വേണ്ടി വെള്ളം എടുക്കാൻ അകത്തു കയറി, ഒരു മഗ്ഗിൽ വെള്ളവും ആയി തിരിച്ചു വന്ന ശാന്തൻ കണ്ടത് ബോധം ഇല്ലാതെ കിടന്നവൻ അതാ വീട്ടുമുറ്റത്തു കാറ്റത്തു ആടുന്ന തെങ്ങ് പോലെ നിന്ന് ഉലയുന്നത് ആണ്... ഇവൻ എണീറ്റോ... വാതിൽക്കൽ കാലത്തെ മദ്യം കിട്ടാത്ത കുടിയനെ പോലെ നിന്ന് വിറയ്ക്കുന്ന അമ്മയെയും, പേടിച്ചിട്ട് അങ്ങനെ നിക്കുവാണ്.</div><div><br></div><div>ഉള്ളിലെ പേടി മാനിക്കാതെ ശാന്തൻ ശാന്തമായി ചോദിച്ചു - ഡോ താൻ എന്ത് പണിയാ ഈ കാണിച്ചേ... ഇങ്ങനെ ആണോ വെള്ളമടിച്ചാൽ... ഞാനും ഇടക്കൊക്കെ അടിക്കാറുണ്ട്. അത് പറഞ്ഞു മുഴുവിക്കും മുന്നേ പൂസ് - മാൻ ചൂടായി കുറച്ചു വെള്ളം ചോദിച്ചാൽ കൊണ്ട് വരാൻ നിനക്കു എന്താടാ ഇത്ര താമസം? ഇത്തവണ ശാന്തൻ ശരിക്കും ഒന്ന് ഞെട്ടി. "വെള്ളം ചോദിച്ചോ? ആര്? എപ്പോ? അല്ല ഇങ്ങനെ ആണോ വെള്ളം ചോദിക്കുന്നെ? ഒരു വീട്ടിൽ കയറി വന്നു വെള്ളം ചോദിക്കുന്നതിനു ഒക്കെ ഒരു മര്യാദ ഇല്ലേ?"</div><div>പൂസ് - മാൻ - എടാ എടാ എടാ പൂച്ചി പുഴു... വെള്ളമടിച്ചിട്ടു വന്നതിനു എന്നെ പട്ടിയെ വിട്ടു കടിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും പോരാ ഇപ്പൊ നീ എന്നെ മര്യാദ പഠിപ്പിക്കാൻ വരുന്നോ?</div><div><br></div><div>ശാന്തന്റെ ശാന്തതക്കു വീണ്ടും ഒരു പരീക്ഷണമോ ? "അതിന് ഈ വീട്ടിൽ പട്ടി ഇല്ലഡോ..." ശാന്തൻ ശബ്ദം ഉയർത്തി. അല്ല ഉയർത്താൻ ശ്രമിച്ചു.</div></div><div><br></div><div><div>അപ്പോഴേക്കും മഗ്ഗിലെ വെള്ളം കണ്ട അയാൾ അത് പിടിച്ചു വാങ്ങി കുടിച്ചു. ബാക്കി ഉള്ളത് വച്ച് മുഖവും കഴുകി.</div><div><br></div><div>ശാന്തത ആണോ, അതോ ഷോക്ക് കാരണം റിയാക്ഷൻ നഷ്ടപ്പെട്ടത് ആണോ എന്ന് അവന്റെ മുഖം കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ ആർക്കും മനസിലാവില്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ അമ്മ അപ്പോഴേക്കും അക്ക്രോശിച്ചു കൊണ്ട് പുറത്തു വന്നു... ഇറങ്ങടാ കുടിയാ എന്റെ വീട്ടീന്ന്...</div><div><br></div><div>ഇത് കേട്ടതും പൂസ് മാന്റെ കൺട്രോൾ തെറ്റി പുളിച്ച തെറി വിളി തുടങ്ങി. പിന്നെ അവിടെ അരങ്ങേറിയത് മറ്റൊരു അഹമ്മദ് കുട്ടി സ്പീക്കിങ് ആയിരുന്നു. കൺമുന്നിലെ ചുരുളിയിൽ പെട്ട ഷോക്ക് മാറാതെ അസ്തപ്രജ്ഞനായി നിന്ന ശാന്തനെ ഞെട്ടി ഉണർത്തിക്കൊണ്ട് എവിടുന്നോ അമ്മയുടെ ശബ്ദം... "വാടാ മോനെ നമുക്ക് പോലീസിനെ വിളിക്കാം." ശാന്തൻ തിരിയും മുന്നേ അമ്മ അവനെയും വലിച്ചു അകത്തു കയറി.</div><div><br></div><div>പോലീസിനെ വിളിക്കും മുന്നേ തന്നെ റോഡിലെ പട്ടികൾ എല്ലാം കൂടി ഭയങ്കരമായി കുരക്കാനും ബഹളം ഉണ്ടാക്കാനും തുടങ്ങി... ശാന്തൻ പതിയെ വാതിൽ തുറന്നു നോക്കിയപ്പോ പൂസ് മാൻ പോയിട്ട് പൂസ് മാന്റെ പൂട പോലും ഇല്ല അവിടെ എങ്ങും. ദൂരേക്ക് നീങ്ങുന്ന കുരകൾ മാത്രം കേൾക്കാം. "പോലീസ് എന്ന് കേട്ടിട്ട് ആണോ അതോ അമ്മയുടെ തെറി വിളി കേട്ടിട്ട് ആണോ എന്തോ... അവന്റെ കെട്ട് ഒക്കെ ഇറങ്ങി എന്ന് തോന്നുന്നു... വന്ന വഴിയേ തന്നെ അവൻ ചാടി പോയിട്ടുണ്ട്, ഇനി പോലീസിനെ ഒന്നും വിളിച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടിക്കണ്ട. ഉള്ള സമയത്തു കിടന്നു ഉറങ്ങാൻ നോക്കാം." </div><div><br></div><div>പക്ഷെ ശാന്തന്റെ കണ്ണുകൾ ഒരു നിമിഷം എന്തിലോ ഉടക്കി, ഒരു നിലവിളി... "അയ്യോ..." കാര്യം തിരക്കിയ അമ്മക്ക് അവൻ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു കൊടുത്തു. "ആ കള്ള പൂസ് മാൻ മൂന്നു ദിവസം മുന്നേ വാങ്ങിയ എന്റെ നാലായിരം രൂപയുടെ ക്രോക്സ് ചെരുപ്പിന്റെ ഒരെണ്ണം എടുത്ത് ഇട്ടോണ്ട് ആണ് ഓടി പോയത്. അവന്റെ ചാത്തൻ ക്രോക്സിൽ ഒരെണ്ണം അവിടെ കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു.!</div><div><br></div><div>"ഈശോ മറിയം ഔസേപ്പേ... റോഡിലെ ഒരു പട്ടി എങ്കിലും ആ തെണ്ടി പൂസ് മാന് രണ്ടു കടി കൊടുക്കണേ..."</div><div><br></div><div><br></div><div>** ബേസ്ഡ് ഓൺ എ ട്രൂ സ്റ്റോറി **</div><div><br></div><div> </div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu13tov0w-r1ZTeHstXD4cWFhUAJvHA1tlztZx2n4wVogVvxoIS8T0h12lip3mIC66zn1Bli5cMJa6C04ysbzZkOiYkHJnhwcmcBXlPQJs9dnnsNcmy_VvWp4wPto_HeMLOcBYzoe6sdz9E49Rs9fUSz445JrfdIMMDljpTxzVtcHf0sGyU76dnRB3/s777/850019.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="520" data-original-width="777" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu13tov0w-r1ZTeHstXD4cWFhUAJvHA1tlztZx2n4wVogVvxoIS8T0h12lip3mIC66zn1Bli5cMJa6C04ysbzZkOiYkHJnhwcmcBXlPQJs9dnnsNcmy_VvWp4wPto_HeMLOcBYzoe6sdz9E49Rs9fUSz445JrfdIMMDljpTxzVtcHf0sGyU76dnRB3/s320/850019.jpg" width="320"></a></div><br><div><br></div>Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-69380551514718819082022-03-28T13:34:00.000-07:002022-03-28T13:37:54.683-07:00പ്രോട്ടോകോൾവല്യ അല്ലലുള്ള കുടുംബം അല്ല റെൻജോയുടേത്, അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവനെ അവൻ്റെ വഴിക്ക് വിട്ടു ആ വീട്ടുകാർ. കണക്കിലും സയൻസിലും ഒന്നും വല്യ താൽപര്യം ഇല്ലാതിരുന്ന അവൻ ഒരു സ്പോർട്സ് താരം ആകും എന്ന് അവൻ്റെ വീട്ടുകാർ പ്രതീക്ഷിച്ചു, കാരണം അവൻ ഒരു കായികപ്രേമി ആയിരുന്നു, നല്ല പോലെ ഫുട്ബാൾ കളിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ അവന് ബാർ ടെണ്ടിങ് പഠിക്കാൻ പോകണം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ വീട്ടുകാർ ആദ്യം ഒന്ന് ഞെട്ടി എങ്കിലും അവനെ അവൻ്റെ വഴിക്ക് വിട്ടു.<div><br></div><div>അങ്ങനെ ഹോട്ടൽ മാനേജ്മെൻ്റ് എടുത്ത് പഠിച്ചു, കോഴ്സ് കഴിഞ്ഞു ബാർ ടെണ്ടിംഗ് കോഴ്സും ചെയ്തു. പക്ഷേ അവൻ മനസ്സിൽ ഉദ്ദേശിച്ച പോലെ ഒരു ജോലി മാത്രം കിട്ടിയില്ല. അവൻ തിരികെ നാട്ടിൽ വന്നു നിന്നു പല ഹോട്ടലുകളിലും ചെറിയ ചെറിയ പണികൾ ചെയ്തു എക്സ്പീരിയൻസ് ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് ശ്രമിക്കാം എന്ന് കരുതി. അങ്ങനെ തന്നെ ഒരു നാലു കൊല്ലം കടന്നുപോയി. ഇനി ഇങ്ങനെ കളിച്ചു നിന്നാൽ ശരിയാവില്ല, അച്ഛൻ റിട്ടയർ ആയി അച്ഛൻറെ പെൻഷൻ മാത്രം വച്ച് കുടുംബം ഓടില്ല. അതുകൊണ്ട് അവൻ ദുബായിൽ ട്രൈ ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചു. 2020 എക്സ്പോ ഒക്കെ വരുന്നതുകൊണ്ട് എവിടെയെങ്കിലും ജോലി തരം ആകുമെന്ന് അവന് വിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു, പോരെങ്കിൽ എക്സ്പീരിയൻസും ഉണ്ടല്ലോ. പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ തന്നെ ലോകമെമ്പാടും ബ്രാഞ്ചുകൾ ഉള്ള നല്ല ഒരു ഹോട്ടലിൽ അവന് ജോലി കിട്ടി - ഹോട്ടൽ വൈസ്രോയിൽ. വീട്ടുകാർക്ക് ചെറിയ വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും എവിടെയെങ്കിലും പോയാൽ മാത്രമേ അവൻറെ ഫീൽഡിൽ സ്കോപ്പ് ഒള്ളു എന്ന് മനസ്സിലാക്കി അവനെ യാത്രയാക്കി. </div><div><br></div><div>ദുബായിലെത്തിയ അവൻറെ ജീവിതം ശരിക്കും കുശാൽ ആയിരുന്നു, അവന് ഇഷ്ടപ്പെട്ട ജോലി, അത്യാവശ്യം നല്ല ശമ്പളം, പോരെങ്കിൽ വർക്ക് പ്രഷർ എന്നൊരു സാധനം ഇല്ല. പിന്നെ അക്കോമഡേഷൻ, ഫുഡ്, ജിം, തുടങ്ങി എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും കമ്പനി വക, അതുകൊണ്ട് പുറമേ ചിലവും ഇല്ല. അവൻറെ ശമ്പളത്തിൻ്റെ നല്ലൊരു പങ്ക് വീട്ടുകാർക്ക് അയച്ചു കൊടുക്കാനും സാധിക്കുമായിരുന്നു. അത് വഴി അനിയത്തിയുടെ പഠിത്തവും, വീട് വയ്ക്കാൻ എടുത്ത ലോൺ അടവും എല്ലാം നടന്നു പോന്നു, വീട്ടുകാർക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടില്ലാതെ ജീവിക്കാനും കഴിയുമായിരുന്നു.</div><div><br></div><div>അങ്ങനെ ഇതാ ദുബായ് 2020 എക്സ്പോ വന്നെത്തി. പത്താം ക്ലാസിലും, പിന്നീട് പന്ത്രണ്ടിലും, പിന്നീട് കോളേജിലും വച്ച് പലതവണ കേട്ട "ലൈഫിൻ്റെ ആ ടേണിങ് പോയിൻറ്” അതായിരുന്നു. ബാറിൽ ജോലി ആയത് കാരണം നല്ല ടിപ്സ് കിട്ടുമായിരുന്നു, നല്ല ചില കസ്റ്റമേഴസിനെ പരിചയപ്പെടാനും സാധിച്ചു. അക്കൂട്ടത്തിൽ യു.കെ.യിൽ നിന്ന് വന്ന ഒരു ടീച്ചറെയും പരിചയപ്പെട്ടു. 10 ദിവസം ഉണ്ടാകും എന്ന് പറഞ്ഞു. കാലത്ത് തന്നെ അടി തുടങ്ങുന്ന കൂട്ടത്തിൽ ആയിരുന്നു അവർ, അതുകൊണ്ട് തന്നെ 4-5 ദിവസം ആയപ്പോൾ അത്യാവശ്യം പരിചയം ആയി. അവർ ഒരു ബ്രേക്ക് അപ്പ് എന്തോ കഴിഞ്ഞ് ഒരു "ചെയിഞ്ച് ഓഫ് സീനെറി"ക്ക് വേണ്ടി ദുബായ് കാണാൻ എത്തിയത് ആണ്. </div><div><br></div><div>ഒരു ദിവസം പതിവുപോലെ അവരെ പക്ഷേ കണ്ടില്ല. എക്സ്പോ കാണാൻ എങ്ങാനും പോയതായിരിക്കും എന്ന് കരുതി പിന്നെ കൂടുതൽ ആലോചിക്കാനും നിന്നില്ല. തനിക്കും ഇന്ന് ഉച്ചമുതൽ ഓഫ് ആണ്. ഒരുപാട് വർഷങ്ങൾ കൂടി ഒരു സ്കൂൾ കാല കൂട്ടുകാരനെ വീണ്ടും കാണാൻ പോകാൻ പ്ലാൻ ഒക്കെ ഇട്ട് അവൻ വേഗം റൂമിൽ പോയി ഫ്രഷ് ആയി. രണ്ടാഴ്ച മുമ്പാണ് അവനും ഫേസ്ബുക്ക് വഴി കണക്ട് ചെയ്തു, ദുബായിൽ തന്നെ ഉള്ള കാര്യം അറിഞ്ഞത്. അങ്ങനെ റെൻജോയും കൂട്ടുകാരനും കൂടി മറ്റൊരു ബാറിൽ കണ്ടുമുട്ടി. റെൻജോ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ഹോട്ടലിൽ വൻ കത്തി ആയതുകൊണ്ട് ചെറിയ സെറ്റപ്പ് മതി എന്ന കൂട്ടുകാരൻ പറയുകയായിരുന്നു, പോക്കറ്റിനും അതാണല്ലോ നല്ലത്. അവർ രണ്ടാളും പഴയ ഓർമ്മകൾ ഒക്കെ പങ്കിട്ട് കുറച്ച് വെള്ളം അടിച്ചു അത്യാവശ്യം നല്ല സെറ്റ് ആയ ശേഷം കൂട്ടുകാരൻറെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് പോയി. അവിടെ കപ്പയും മത്തി കറിയും ആയിരുന്നു, മാസങ്ങളായി നാട്ടിലെ രുചികൾ അവൻറെ നാവിൽ തട്ടിയിട്ട്. ജോലി ചെയ്യുന്ന ഹോട്ടലിലെ ഭക്ഷണം എത്ര നല്ലതാണെന്ന് പറഞ്ഞാലും നാട്ടിലെ കപ്പയും മീൻ കറിയും പോലെ വരില്ലല്ലോ. അവൻ നല്ല സന്തോഷത്തിലായി... ഇനി കുറച്ചു ദൂരം ഒന്നു നടന്നിട്ട് മെട്രോ കേറി ഹോട്ടലിലേക്ക് പോകാമെന്ന് കരുതി. മെട്രോ വരെ കൂടെ വരാമെന്ന് കൂട്ടുകാരനും പറഞ്ഞു... കുറച്ചുകൂടി ഓർമ്മകൾ അയവിറക്കാമല്ലോ. അവിടുത്തെ വളരെ കുപ്രസിദ്ധമായ ഒരു ക്ലബ്ബിൻറെ പിന്നിലുള്ള റോഡിൽ കൂടിയാണ് അവർ നടക്കുന്നത്, ക്ലബ്ബിനു പുറത്ത് ചെറിയ ഒരു കൂട്ടം കാണാം, അതിൽ പലരും ദിക്ക് ഏതാണെന്ന് അറിയാതെ നിൽക്കുന്ന അവസ്ഥയിലും. സ്ഥലം സമയവും അത്ര പന്തിയല്ല എന്നതുകൊണ്ട് അവർ നടത്തത്തിന് വേഗം കൂട്ടി.</div><div><br></div><div>ക്ലബ്ബ് കഴിഞ്ഞുള്ള ഒരു ഇടവഴിയിലേക്ക് വെറുതെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ റെൻജോ കണ്ടു തൻറെ ഹോട്ടലിൽ താമസിക്കുന്ന ടീച്ചർ ആകെ ആടിയുലഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. അവൻ വേഗം അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു കാര്യം തിരക്കി. അപ്പോൾ അവനു മനസ്സിലായി ആ ടീച്ചർ എന്തോ വീര്യംകൂടിയ സാധനം ഒക്കെ അടിച്ചു കയറ്റിയിട്ടോ മറ്റോ ഒട്ടുംതന്നെ ബോധമില്ലാത്ത അവസ്ഥയിൽ നിൽക്കുകയാണ്... അവർ തന്നെ വാങ്ങി കഴിച്ചതാണോ ആരെങ്കിലും കൊടുത്തതാണോ എന്നൊന്നും അറിയില്ല. ഇതൊരു മോശം ഏരിയ ആണെന്ന് കൂട്ടുകാരൻ പറയുക കൂടി ചെയ്തതോടെ റെൻജോക്ക് ടെൻഷനായി. എത്രയും വേഗം ഇവരെയും കൊണ്ട് തിരിച്ചു ഹോട്ടലിൽ ആക്കാമെന്ന് കൂട്ടുകാരനോട് പറഞ്ഞു, കൂട്ടുകാരൻ്റെ സഹായത്തോടെ അവരെ നടത്തിച്ചു കൊണ്ട് മെട്രോയിൽ കയറി. </div><div>ഫ്രണ്ട് ലിഫ്റ്റ് വഴി ഹോട്ടൽ ജീവനക്കാർ പ്രവേശിക്കാൻ പാടില്ലാത്തതിനാൽ, പുറകിലുള്ള സർവീസ് ലിഫ്റ്റ് ഉപയോഗിച്ച് മുകളിലെത്തി ടീച്ചറെ റൂമിൽ കൊണ്ടാക്കി, തൻറെ പേര് വച്ച് ഒരു കുറിപ്പും എഴുതി വച്ചു. </div><div><br></div><div>അടുത്ത ദിവസവും പതിവുപോലെ ടീച്ചർ ബാറിൽ വന്നു പക്ഷേ അന്ന് അവർ മദ്യപിച്ചില്ല, പകരം അവനെ അന്വേഷിച്ചു. അവനെ കണ്ടു ഇന്നലെ നടന്ന സംഭവങ്ങൾ എല്ലാം തിരക്കി. അവൻ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. ടീച്ചർ അവനോട് നന്ദി പറഞ്ഞു, അവൻ വന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ത് അവസ്ഥ ആകുമായിരുന്നു ഒന്നും അറിയില്ല... അന്നുച്ചയ്ക്ക് ആണ് അവർക്ക് തിരിച്ചുപോകാനുള്ള ഉള്ള ഫ്ലൈറ്റ്. ചിലപ്പോൾ അത് കിട്ടാതെ മിസ്സ് ചെയ്തേനെ, അല്ലെങ്കിൽ തൻ്റെ അവസ്ഥ എന്താകുമായിരിക്കുമെന്ന് ഒന്നും പറയാൻ കഴിയില്ല. നല്ലൊരു ടിപ്പ് തന്നു അവർ അടുത്ത വരവിൽ വിശദമായി കാണാം എന്നും യാത്ര പറഞ്ഞു പോയി. ഒരു നല്ല കാര്യം ചെയ്ത സന്തോഷത്തിൽ റെൻജോ കൂട്ടുകാരനുമായി എക്സ്പോ കാണാൻ പോയി.</div><div><br></div><div>രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞ് തിരികെ ജോലിക്ക് കയറിയ അവനോട് ബാർ മാനേജർ എച്ച്ആർ വിളിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു. എച്ച്.ആറിനെ കണ്ടപ്പോൾ അയാൾ ഒന്നും പറയാതെ ഒരു മെമ്മോ എടുത്ത് അവന് കൊടുത്തു. അതിൻറെ ഉള്ളടക്കം ഇതായിരുന്നു -</div><div>1) ഡ്യൂട്ടിയിൽ ഇല്ലാത്ത സമയത്ത് ഹോട്ടലിലെ അതിഥിയും ആയി ചുറ്റിനടന്നു. ഒരു അതിഥിയെ സർവീസ് ലിഫ്റ്റിൽ കയറ്റി. അതെല്ലാം കമ്പനി പോളിസിക്ക് എതിരാണ്.</div><div>2) ഒരു അതിഥിയുടെ മുറിയിൽ അവരുടെ അനുവാദമില്ലാതെ കടന്നു കയറി. അത് കമ്പനി പോളിസിക്ക് എതിരാണ്.</div><div>മേൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതിനൊക്കെ സിസിടിവിയിൽ തെളിവുണ്ട്. ഗൗരവകരമായ രണ്ട് വിഷയത്തിൽ ഹോട്ടൽ പ്രോട്ടോകോൾ ലംഘിച്ചതിന് താങ്കളെ ജോലിയിൽ നിന്നും പിരിച്ചു വിടുകയാണ്.</div><div><br></div><div>അവന് കുറച്ചുനേരത്തേക്ക് ആ ഷോക്കിൽ മറുത്ത് ഒന്നും പറയാൻ സാധിച്ചില്ല. എങ്കിലും തൻറെ ഭാഗം വ്യക്തമാക്കാൻ അവൻ ശ്രമിച്ചു, സംശയമുണ്ടെങ്കിൽ ആ ടീച്ചറെ കോൺടാക്ട് ചെയ്തു ചോദിക്കാനും പറഞ്ഞു നോക്കി. പക്ഷേ എച്ച്.ആറും മാനേജറും അതൊന്നും കേൾക്കാനോ മനസ്സിലാക്കാനോ കൂട്ടാക്കിയില്ല. എന്നുമാത്രമല്ല ഒരാഴ്ചക്കുള്ളിൽ വേറെ ജോലി നോക്കുകയോ തിരിച്ച് നാട്ടിലേക്ക് പോവുകയോ വേണമെന്ന് താക്കീതും കൊടുത്തു. അവനു പിന്നെ വാക്കുകൾ ഉണ്ടായില്ല... കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് അവൻറെ മനസ്സിൽ ഒരു പാട്ട് ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു... നന്മയുള്ള ലോകമേ കാത്തിരുന്നു കാണുക...</div>Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-127888173756296422022-03-02T14:25:00.000-08:002022-03-02T14:29:50.788-08:00റെഡ് ഫ്ലാഗ്ബാംഗ്ലൂർ... വാട്ട് എ റോക്കിങ് സിറ്റി യാർ... <div>ബാംഗ്ലൂരിൽ ചെന്ന് ബസ്സ് ഇറങ്ങിയ ദിവസം നിവിൻ പോളി പറഞ്ഞ ആ ഡയലോഗ് മാത്രമായിരുന്നു മനസ്സിൽ. ജോലി കിട്ടി വന്നതല്ല, ജോലി ഉപേക്ഷിച്ച് വന്നതാണ്, വീണ്ടും പഠിക്കാൻ വേണ്ടി വന്നതാണ്. എന്നിരുന്നാലും ബാംഗ്ലൂർ ബാംഗ്ലൂർ തന്നെ ആണല്ലോ... </div><div><br></div><div>രണ്ട് കൊല്ലം കൊച്ചിയിലെ ഒരു പ്രമുഖ ഐടി കമ്പനിയിൽ അടിമ പണി ചെയ്തപ്പോൾ തന്നെ ജീവിതം മടുത്ത് തുടങ്ങി. അങ്ങനെ ഇരുന്നപ്പോൾ ആണ് അടുത്ത വീട്ടിലെ ചെക്കൻ എംബിഎ ചെയ്യാനായിട്ട് യൂറോപ്പിലേക്ക് പറക്കുന്നത്, ഓപ്പസിറ്റ് വീട്ടിലെ ചേട്ടായിയും വൈഫും അതേപോലെതന്നെ എംബിയെ ചെയ്യാൻ ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്ക് പോയി. എന്നാപ്പിന്നെ നമുക്കും എന്തുകൊണ്ട് ഒരു എംബിയെ ആയിക്കൂടാ എന്ന തോന്നൽ ആയി പിന്നീടങ്ങോട്ട്. വിദേശത്തു ഒന്നും പോക്ക് നടക്കില്ല, അതിനുള്ള സാമ്പത്തികം ഇല്ല, നാട്ടിൽ എവിടെയെങ്കിലും തന്നെ ഒരു അഡ്മിഷൻ ഒപ്പിക്കണം. അങ്ങനെ വീട്ടിലിരുന്നു തന്നെ ബൈജു ചേട്ടൻ്റേ ക്ലാസ് ഒക്കെ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു വലിയ മുതൽമുടക്ക് ഒന്നും ഇല്ലാതെ എക്സാം എഴുതാൻ തീരുമാനിച്ചു. കോച്ചിങിന് ഒക്കെ പോകാൻ പിന്നെയും തുക മാറ്റി വയ്ക്കണം. ജോലി കഴിഞ്ഞു സമയം കണ്ടെത്തി പഠിച്ച് എങ്ങനെയൊക്കെയോ എക്സാം എഴുതി ബാംഗ്ലൂരിൽ തരക്കേടില്ലാത്ത ഒരു യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ സീറ്റും കിട്ടി. </div><div>ഒടുവിലിതാ മലയാളികളുടെ പറുദീസയായ ബാംഗ്ലൂരിൽ എത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇനി ഇവിടുന്നങ്ങോട്ട് വച്ചടി വച്ചടി കയറ്റം ആണ്... മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു.</div><div><br></div><div>ബാംഗ്ലൂർ വന്ന മലയാളി ബാംഗ്ലൂർ കാണാമല്ലോ, അങ്ങനെ ഒരു ശനിയാഴ്ച ദിവസം കൊച്ചു വെളുപ്പിന് കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെ ബൈക്കുമെടുത്ത് ഇറങ്ങി നന്ദിഹിൽസ് കാണാൻ. മീശപ്പുലിമലയിൽ മഞ്ഞ് ഇറങ്ങുന്നത് കാണാൻ സാധിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും നന്ദിഹിൽസിൽ മഞ്ഞ് ഇറങ്ങുന്നത് എങ്കിലും കാണാം. അവിടെ അങ്ങനെ കാഴ്ചകളൊക്കെ കണ്ട്, സെൽഫി ഒക്കെ എടുത്തു നിൽക്കുമ്പോളാണ് ആണ് അവളെ അവൻറെ കണ്ണിൽപ്പെട്ടത്... അതേ അവൾ തന്നെ, ആള് മാറിയിട്ടില്ല എട്ടാം ക്ലാസ് വരെ തൻ്റെ അതേ ക്ലാസിൽ പഠിച്ച തൻറെ പഴയ കൂട്ടുകാരി. പണ്ടത്തെ തൻറെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട്. എട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നാട്ടിൽനിന്ന് ട്രാൻസ്ഫർ ആയി പോവുകയായിരുന്നു അവളുടെ അച്ഛൻ, കൂടെ അവളും പോയി. അന്ന് മൊബൈലും വാട്സ്ആപ്പും ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് കാരണം അവളും ആയിട്ടുള്ള കോൺടാക്ട് തന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയി. പിന്നീട് ഫെയ്സ്ബുക്കിൽ തപ്പിയിട്ട് ഒന്നും കിട്ടിയതുമില്ല. എങ്ങനെ കിട്ടും, ഐശ്വര്യ എന്ന പേരിൽ തന്നെ പതിനായിരത്തിൽ പരം ഫേക്കുകളുണ്ട്.! 10 കൊല്ലത്തിനു മേൽ ആയിരിക്കുന്നു അവളെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട്... പഴയ സൗഹൃദം പുതുക്കാൻ വേണ്ടി ഒരു ഹായ് പറഞ്ഞേക്കാം. പക്ഷേ ഹായ് പറയും മുമ്പ് തന്നെ അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു, വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് കൂടെ പഠിച്ച പ്രിയ സുഹൃത്ത്. തന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞതിൽ സന്തോഷം തോന്നി, ഇത്രയും കാലമായിട്ടും മറന്നില്ലല്ലോ.</div><div><br></div><div>പിന്നെ കുറെ നേരം വിശേഷങ്ങൾ പറയലായിരുന്നു, പത്തു കൊല്ലത്തെ വിശേഷം ഉണ്ടല്ലോ പറയാൻ... എന്നിട്ടും വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞു എങ്ങുമെത്താത്തതിനാൽ മൊബൈൽ നമ്പറും വാങ്ങി തിരിച്ചുവന്നു. അവൾ കഴിഞ്ഞ 10 കൊല്ലമായിട്ട് ബോംബെയിലാണ്, അവിടെ തന്നെയാണ് പിന്നീട് പഠിച്ചത്, ഇപ്പോൾ ജോലി ചെയ്യുന്നതും അവിടെ തന്നെ. തൻറെ കാര്യങ്ങളും അതുവരെയുള്ള കഥയും എല്ലാം അവളോട് പറഞ്ഞു. പഴയ കമ്പനിയിൽ ആട്ടും തുപ്പും കേട്ട് ജീവിതം മടുത്തതും, മാനേജരുമായി ഉള്ള പൊരുത്തക്കേടുകൾ കാരണം ജോലി രാജിവെച്ചതും എല്ലാം. അവൾ ഒരാഴ്ചത്തേക്ക് വന്നതാണ് ബാംഗ്ലൂർക്ക്, ചില സുഹൃത്തുക്കൾക്കൊപ്പം അടിച്ചുപൊളിക്കാൻ... അവൾ വന്നിട്ട് മൂന്ന് ദിവസം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു, നാലാം നാൾ അവൾ തിരികെ പോകും അതുകൊണ്ട് പോകുന്നതിനുമുമ്പ് ഒന്നു കൂടി കൂടണം, അടിച്ചുപൊളിക്കണം, എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കാൻ ഉണ്ടായില്ല.</div><div><br></div><div>തീയതിയും സമയവും ഫിക്സ് ചെയ്തു, സ്ഥലം ബാംഗ്ലൂരിലെ ഏറ്റവും മുന്തിയ ഒരു പബ്ബിൽ തന്നെ. ബാംഗ്ലൂർ വന്നിട്ട് നാൾ ഇതുവരെ ആയിട്ടും ഒരു പബ്ബിൽ പോലും പോയിട്ടില്ല. എന്നാൽ പിന്നെ ഐശ്വര്യപൂർണ്ണമായി അവിടെന്നു തന്നെ തുടങ്ങിയേക്കാം എന്ന് കരുതി. നന്ദി ഹിൽസിൽ അവളുടെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന രണ്ട് ഫ്രണ്ട്സിനെ കൂടെ കൂട്ടട്ടേ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ എതിർത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല, അല്ലെങ്കിലും ഇങ്ങനത്തെ കാര്യങ്ങൾക്ക് മോർ ദി മെറിയർ എന്നാണല്ലോ. അന്ന് രാത്രി നെറ്റിൽ കയറി സ്ഥലത്തിൻറെ ഫോട്ടോസ്, റിവ്യൂസ്, ഒക്കെ നോക്കിയപ്പോഴാണ് ഇത് ഷഡ്ഡി കീറുന്ന ഏർപ്പാട് ആണല്ലോ എന്ന് മനസ്സിലായത്. അപ്പോൾ തന്നെ വാട്സാപ്പിൽ അവളെ വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു, "ഞാൻ ട്രീറ്റ് ചെയ്യാം എന്നാണ് കരുതിയത്, പക്ഷേ എന്നെക്കൊണ്ട് കൂട്ടിയാൽ കൂടുന്ന പരിപാടിയല്ല, ഒന്നാമത് എനിക്ക് ഇപ്പോൾ ജോലി ഇല്ലന്ന് അറിയാല്ലോ, പോരാത്തതിന് എജുക്കേഷൻ ലോൺ ഒക്കെ എടുത്ത് ആണ് വന്നിരിക്കുന്നത്. അതല്ലാതെ മാസാമാസം വീട്ടിൽനിന്ന് അയച്ചു തരുന്നു കുറച്ചു കാശ് ആണ് മിച്ചം ഉള്ളത്. എല്ലാരും അപ്നാ അപ്നാ പോരേ? അല്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് കുറച്ചുകൂടി ബഡ്ജറ്റിൽ ഒതുങ്ങുന്ന ഒരു സ്ഥലം നോക്കാം വേറെ."</div><div><br></div><div>"അതൊന്നും ഓർത്തു നീ ടെൻഷൻ ആകണ്ട, നമുക്ക് വേണ്ടത് പോലെ ചെയ്യാം, നീ അങ്ങ് വന്നാൽ മതി. കുറച്ച് ലേറ്റ് ആയാലും കുഴപ്പമില്ല, കാരണം നമുക്ക് വേറെ ഒരു മീറ്റപ്പ് കൂടി ഉണ്ട്, അത് കഴിഞ്ഞിട്ട് ആയിരിക്കും നമ്മൾ മൂന്നുപേരും അങ്ങോട്ട് വരുന്നത്." അവൾ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ഹാവൂ സമാധാനമായി.. നാളെ ഇനി അടിച്ചുപൊളി ആണ് ഇതേ സമയം. ബാംഗ്ലൂർ വന്നതിന്റെ ഐശ്വര്യം ഒക്കെ കണ്ടു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. വാട്ട് എ റോക്കിംങ് സിറ്റി യാർ.!</div><div><br></div><div>അടുത്ത ദിവസം കൃത്യസമയത്ത് തന്നെ അങ്ങ് ചെന്നു... അവരെ എങ്ങും അവിടെ കാണാനില്ല. ഒരു തവണ വിളിച്ചു റിങ് അടിക്കുന്നുണ്ട്, എടുക്കുന്നില്ല, ഒരു മൂന്നു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ് വീണ്ടും വിളിച്ചു. മുഴുവൻ റിങ് അടിച്ചു നിന്നതല്ലാതെ ഫോൺ എടുത്തില്ല. ഇനി വരാൻ പറ്റില്ലേ, വേറെ എന്തെങ്കിലും വള്ളിക്കെട്ട് വന്നു ചാടിയിട്ട് ഉണ്ടാകുമോ... എന്തായാലും ഒരു പത്ത് പതിനഞ്ച് മിനിറ്റ് നോക്കിയിട്ട് പോകാം. 15 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു... പോകാൻ തോന്നിയില്ല. അവൾ വരും, വരാതിരിക്കില്ല. വീണ്ടും വിളിച്ചു അപ്പോഴും റിങ്ങ് അടിച്ചു നിൽക്കുന്നത് അല്ലാതെ ഫോണെടുക്കുന്നില്ല. എന്തായാലും ഇവിടെ വരെ വന്നതല്ലേ എന്നു കരുതി ഒരു കൊറോണയും വാങ്ങി ഒരു ടേബിളിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു.</div><div><br></div><div>പറഞ്ഞ സമയവും കഴിഞ്ഞു ഒരു 45 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോളേക്കും അവർ എത്തി. വന്നപ്പോഴേ മനസ്സിലായി അവർ കുറച്ച് ഹൈ ആണ്, അവർ കലാപരിപാടികൾ നേരത്തെ തുടങ്ങി എന്നു തോന്നുന്നു. ലേറ്റ് ആയതിന്, പോസ്റ്റ് ആക്കിയതിന് ഒരു സോറി പോലും ഇല്ലാതെ വാ നമുക്ക് തുടങ്ങാം എന്ന് പറഞ്ഞു മെനു എടുത്തു. എനിക്ക് എന്ത് വേണം എന്ന ചോദ്യത്തിന് ബിയർ മതി എന്നു പറഞ്ഞു, അവളുടെ കൂടെ വന്ന രണ്ടു പേർ വൈൻ ഓർഡർ ചെയ്തു, കഴിക്കാൻ പേര് മനസ്സിലാവാത്ത എന്തോ ഒന്നു രണ്ട് ഡിഷും കൂടെ ഓർഡർ ചെയ്തു. അതു കേട്ടിട്ട് തന്നെ കത്തി ആണെന്ന് തോന്നി. അവർ ഇഷ്ടമുള്ളത് വാങ്ങി കഴിക്കട്ടെ, എന്തായാലും നാലിലൊന്ന് കാശ് മാത്രം കൊടുത്താൽ മതിയല്ലോ എന്ന് ഓർത്ത് സമാധാനപ്പെട്ടു. ഒന്നു രണ്ടു ബിയർ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു അവരും നല്ല ഫോമിൽ ആയി, അവരിലൊരാൾ കുറച്ചധികം നല്ല ഫോം ആയിരുന്നു. അപ്പോ തൻറെ കൂട്ടുകാരിയും മറ്റെയാളും കൂടി പറഞ്ഞു ഇവൾ ഇനിയും ഇരുന്നാൽ സീൻ കോണ്ട്ര ആകും. അതുകൊണ്ട് ഇവളെ എത്രയുംവേഗം ഇവളുടെ ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തിക്കണം. ബാക്കി ബിയർ അടി നമ്മുടെ ഹോട്ടൽ റൂമിലിരുന്ന് ആകാം, സാധനം എടുത്തോണ്ട് പോകാം, അവൾ പ്ലാൻ ഇടാൻ തുടങ്ങി... അത് നിരസിച്ചാൽ റൂഡ് ആയി പോകുമോ എന്ന് സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും കൂട്ടുകാരിയോട് പറയാൻ മടിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ എന്ന് കരുതി പറഞ്ഞു, "അത് ശരിയാവില്ല, നിങ്ങൾ രണ്ട് പേരു മാത്രമുള്ള ഉള്ള റൂം അല്ലേ.. അതിനിടയിൽ ഞാൻ അവിടെ വന്ന് വീണ്ടും അടിച്ചു പൂസ്സായാൽ പിന്നെ ചിലപ്പോൾ എനിക്ക് തിരിച്ചു ഹോസ്റ്റലിൽ കയറാൻ പറ്റില്ല. ഈ കണ്ടീഷനിൽ ആകുമ്പോൾ വലിയ കുഴപ്പമില്ല.”</div><div><br></div><div>എങ്കിൽ ഒരു ഊബർ എടുത്ത് ഇവളെ കയറ്റിവിട്ടു വരാം, എന്നിട്ട് നമുക്ക് ഒരു രണ്ടു ബിയർ കൂടി അടിച്ചിട്ട് പിരിയാമെന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു. വീണ്ടും നിരസിക്കണ്ടല്ലോ എന്ന് കരുതി അത് ഞാനും സമ്മതിച്ചു. അല്ലെങ്കിലും ഈ പബ്ബിലെ ബിയറിന് ഒന്നും നാട്ടിലെ കിങ്ഫിഷർ പോലെ ഒരു ഗ്ഗുമ്മില്ല. രണ്ടെണ്ണം കൂടി അടിച്ചാലും കുഴപ്പമില്ല. </div><div>നീ ഓർഡർ ചെയ്തിട്ട് ഇരിക്ക്, ഇവളെ കയറ്റിവിട്ടു വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു മൂന്നുപേരും ഇറങ്ങി. വീണ്ടും രണ്ടുമൂന്നു ബിയറിനു കൂടി ഓർഡർ കൊടുത്തു മൊബൈലിൽ കുത്തി കളിച്ചു കൊണ്ടിരിപ്പായി. സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല, പത്ത് പതിനഞ്ച് മിനിട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടും അവരുടെ പൊടിപോലും കാണാനില്ല. പുറത്ത് ചെന്ന് ഒരു തടിയൻ സെക്യൂരിറ്റി ചേട്ടനോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവർ മൂന്നുപേരും ഒരു കാറിൽ കയറി പോയി എന്നു പറഞ്ഞു. പെട്ടു.!</div><div><br></div><div>ഇറങ്ങിയോ ഓടിയാലോ.. വേണ്ട.. കന്നട പോലും ശരിക്ക് അറിയത്തില്ല. കന്നട പോലീസിൻറെ ഇടികൊണ്ട് ചളുങ്ങും. അകത്തുചെന്ന് വെയിറ്ററോട് ബില്ല് കൊണ്ടുവരാൻ പറഞ്ഞു. ബില്ല് കണ്ട് ബോധം പോയില്ല എന്നേയുള്ളൂ.. ₹18,704/-.! തൻറെ ഒരു മാസത്തെ ബഡ്ജറ്റ്നും മേലെ.! അവളെ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടുന്നില്ല, ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫ് ആണ്. പണ്ട് ഒരു സിനിമയിൽ ജഗദീഷ് പറഞ്ഞത് ഓർമ്മ വന്നു, ആനപ്പുറത്ത് കയറാൻ കൊതിച്ചവൻ ശൂലത്തിൽ കയറിയ അവസ്ഥ. </div><div><br></div><div>തൻറെ പരവേശം കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു അവിടുത്തെ ബാൻഡില് ഗിറ്റാർ വായിച്ചിരുന്ന ചേട്ടൻ തോളിൽ കയ്യിട്ടു വിഷമിക്കാതെ ബ്രോ, ഞാൻ ഹെല്പ് ചെയ്യാം എന്നു പറഞ്ഞു. ചേട്ടൻറെ നേരെ ബില്ല് നീട്ടി, ചേട്ടൻറെ ബോധം പോയില്ല എന്നേയുള്ളൂ. ബാംഗ്ലൂരും പാത്രം കഴുകൽ തന്നെയായിരിക്കുമോ... എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിഞ്ഞൂടാതെ തൻറെ ഗേൾഫ്രണ്ടിനെ വിളിച്ചു, അവൾ ഒരു 5000 മറിച്ച് തന്നു. എന്നാലും ഒന്നും ആവില്ലല്ലോ ഇനിയും മിനിമം ഒരു പതിനായിരം കൂടി വേണം. പിന്നെ ബാക്കിയിരുന്ന ബിയർ കൂടി എടുത്ത് അടിച്ചിട്ട് ധൈര്യം സംഭരിച്ച് അച്ഛനെ വിളിച്ചു, വളരെ അത്യാവശ്യമാണ് ഒരു ഒരു പതിനായിരം രൂപ ഉടനെ അയയ്ക്കണം എന്നു പറഞ്ഞു എല്ലാം വിശദമായി നാളെ പറയാം എന്നും. എന്തായാലും അച്ഛൻ കൂടുതലൊന്നും ചോദിക്കാതെ കാശ് അയച്ചുതന്നു, അങ്ങനെ അവിടുത്തെ ബില്ല് സെറ്റിൽ ചെയ്തു ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് പോയി. കിടന്നിട്ട് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, എന്തിനായിരിക്കും തന്നോട് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്തത്.. ഇതിനുപകരം അവരുടെ കൂടെ റൂമിൽ പോയിരുന്നെങ്കൽ എന്താകുമായിരുന്നു.. ഒരുകാലത്തെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് ആയിരുന്നില്ലേ.. എന്നിട്ടും.. ഒരു ഉത്തരവും കിട്ടിയില്ല. </div><div><br></div><div>അടുത്ത ദിവസം അവളെ വിളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ മനസ്സിലായി തന്നെ ബ്ലോക്ക് ചെയ്തിരിക്കുകയാണ്, വാട്സാപ്പിലും ബ്ലോക്ക്ഡ് ആണ്. ബോംബെയിൽ നിന്നും ഇത്രയും ഐശ്വര്യം ഫ്ലൈറ്റ് പിടിച്ച് എത്തും എന്ന് കരുതിയില്ല. പിന്നെ അച്ഛനെ വിളിച്ച് നടന്ന കഥ മുഴുവൻ പറഞ്ഞു. അച്ഛൻ പക്ഷേ വിചാരിച്ചപോലെ ചൂടായില്ല. അച്ഛൻറെ ഏറ്റവുമടുത്ത സുഹൃത്ത് ബോംബെയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന അതേ ബാങ്കിലാണ് ആണ് അവളുടെ അച്ഛനും. ഒരു അണാ പൈസ കുറയാതെ ചിലവായ മുഴുവൻ തുകയും മേടിച്ച് എടുക്കുന്ന കാര്യം അവൻ നോക്കിക്കോളും, നീ വിഷമിക്കാതെ ഇരിയെട എന്നും പറഞ്ഞു ഫോൺ വച്ചു.</div>Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-13398226696456590572021-04-05T02:03:00.001-07:002021-04-05T02:23:31.749-07:00സുമേഷ്നേരം അല്പം വൈകിയാണ് ഞാൻ സ്റ്റോപ്പിൽ ബസ്സ് ഇറങ്ങിയത്. അവിടുന്ന് അടുത്ത ബസ് പിടിക്കണം അല്ലെങ്കിൽ ഓട്ടോ എടുക്കണം വീടെത്താൻ.<div>നേരം വളരെ വൈകിയതിനാലും, അന്ന് ഒരു ഹർത്താൽ ദിവസം ആയിരുന്നതിനാലും റോഡിൽ എങ്ങും മനുഷ്യരേ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവിടെ ആകെ ഉണ്ടായിരുന്നത് ഏതാണ്ട് 25-26 വയസ്സ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന രണ്ടുപേർ... ഒരു പെൺകുട്ടിയും, ഒരു പയ്യനും ബസ്റ്റോപ്പിൽ. ആദ്യം കിട്ടുന്ന ബസ്സിലോ ഓട്ടോയിലോ ചാടി കേറണം എന്ന് ഓർത്തു ഞാനും അവിടെ പോയി നിൽപ്പായി.</div><div><br></div><div>ഇതിനുമുമ്പ് ആ പരിസരത്ത് എങ്ങും കണ്ടു പരിചയം ഇല്ലാത്തവർ ആയിരുന്നതിനാൽ അവരെ ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോൾ ആ പയ്യൻ എന്തൊക്കെയോ കാര്യമായി സംസാരിക്കുകയാണ് അവളോട്, പക്ഷേ ആ കുട്ടിക്ക് അതിലൊന്നും ഒരു താൽപര്യവും ഇല്ലാത്ത രീതിയിൽ നിൽക്കുന്നു. </div><div><br></div><div>അവരായി അവരുടെ പാടായി ആയി എന്നും കരുതി ഒരു ഓട്ടോ വരുന്നതും നോക്കി ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് ആ കുട്ടി എന്നോട് വന്നു സുമേഷ് അല്ലേ എന്ന് ചോദിച്ചത്. 'സുമേഷോ.. ഏത് സുമേഷ്.. കുട്ടിക്ക് ആള് മാറിപ്പോയി പോയി..' എന്ന് പറയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് മുമ്പ് എവിടെയോ വായിച്ച ഒരു കാര്യം ഓർമ്മ വന്നത്... 'ഒരു പെൺകുട്ടി പെട്ടെന്നു വന്നു നിങ്ങളോട് നല്ല പരിചയക്കാരനെ പോലെ സംസാരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, നിങ്ങളും വളരെ കാലം കൂടി കണ്ടുമുട്ടിയ പരിചയക്കാരനെ പോലെ നടിച്ചു കൂടെ നിൽക്കണം, ചിലപ്പോൾ ആ പെൺകുട്ടി എന്തെങ്കിലും അപകടസൂചന തോന്നി അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് ആയിരിക്കും.' താൻ ഒറ്റയ്ക്കല്ല, സഹായിക്കാൻ ആളുണ്ട് എന്ന് തോന്നിയാൽ അക്രമികൾ ഒന്ന് മടിക്കും എന്ന സൈക്കോളജി എങ്ങാണ്ടോ ആണ് അതിനുപിന്നിൽ. അതുകൊണ്ട് ഞാനും വളരെ സൗഹൃദത്തോടെ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി.</div><div><br></div><div>സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി രണ്ട് മിനിറ്റിനുള്ളിൽ തന്നെ ആ കുട്ടി - " അല്ല, താൻ സുമേഷ് അല്ലല്ലോ.."</div><div>ഞാൻ - ”അല്ല, സുമേഷ് അല്ല. അല്ല, ഞാൻ കരുതി...” ഈശ്വരാ എന്തു പറയും...</div><div>”ഞാൻ കരുതി.. കുട്ടിക്ക് എന്തോ പ്രശ്നം..” </div><div>ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് ഞാൻ ഹരിഹർ നഗറിലെ അപ്പുക്കുട്ടൻ ആയി.</div><div>ആ കുട്ടി - എന്തു പ്രശ്നം.. (🤬 ഈ ഇമോജി ഈ സമയത്ത് ഇവിടെ ഉപയോഗിക്കാവുന്നതാണ്)</div><div>ഞാൻ - "കുട്ടിക്ക് എന്തോ അപകടം വരാൻ പോകുന്നതായി ഒരു ഇൻ്റ്യൂഷൻ ഉണ്ടായിട്ട്, പെട്ടെന്ന് എന്നോട് വന്ന് സംസാരിച്ചത്, എന്ന് കരുതി, അങ്ങനെ ഞാൻ ഒരു ബുക്കിൽ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്.. ആ പയ്യൻറെ സംഭാഷണ രീതിയും, കുട്ടിയുടെ താൽപര്യമില്ലാത്ത നിൽപും, ഒക്കെ കൂടെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് അങ്ങനെ തോന്നിയതാണ്, എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം." മ്യൂച്ചൽ ഫണ്ട് പരസ്യത്തിന്റെ സ്പീഡിൽ ആ സെൻൻ്റസ് പറഞ്ഞു തീർത്തു.!</div><div>അപ്പോഴേക്കും ആ പയ്യനും അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു.. "എന്താ പ്രശ്നം.?"</div><div><br></div><div>ചമ്മൽ പുറത്തു കാണിക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും കഴിഞ്ഞില്ല. അവരെ എങ്ങനെയൊക്കെയോ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു ബോധ്യമാക്കി. ആ കുട്ടിയുടെ കൂടെ പണ്ട് സ്കൂളിൽ പഠിച്ചിരുന്നതാണ് സുമേഷ്. അരണ്ടവെളിച്ചത്തിൽ എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ ആ കുട്ടിക്ക് പണ്ട് കൂടെ പഠിച്ച സുമേഷ് തന്നെയല്ലേ ഇത് എന്നു തോന്നിയതാണ്. കൂടെയുണ്ടായിരുന്നത് ആ കുട്ടിയുടെ ബോയ്ഫ്രണ്ട് ആണ്, അവൻ ഫുട്ബോളിലെ എന്തോ കശപിശ കാര്യം.. റഫറി ചതിച്ചന്നോ, വാർ ചതിച്ചന്നോ, ജയിക്കേണ്ട കളി തോറ്റു, ഡ്രീം 11 കാശു പോയി എന്നൊക്കെയാണ് സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്. അതാണ് ആ കുട്ടി ഒരു താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത മട്ടിൽ നിന്നത്.</div><div><br></div><div>ഇതൊക്കെ കേട്ട് അവർക്ക് നല്ലൊരു തമാശയായി തോന്നി എങ്കിലും, എൻ്റെ സമയോചിതമായ പെരുമാറ്റത്തിന് നന്ദി പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഞാനും അത്ര 'പ്ലിംഗ്' ആയില്ല എന്ന മട്ടിൽ നിന്നു അവരുടെ കൂടെ ചിരിച്ചു.</div><div><br></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkbgfA7RNsVCTj4XFopDwasY4G-QJSUgjFnOAsvRroPULrjpluhpyMufkxPUCQmketAmljnOKglxDPjj9JShhwM7O1X-IfvORoHOxkDIJfT5CRFTNUGWjG3S8Syl9f5j76EyjpPSCr_4U/s1600/1617613375478569-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkbgfA7RNsVCTj4XFopDwasY4G-QJSUgjFnOAsvRroPULrjpluhpyMufkxPUCQmketAmljnOKglxDPjj9JShhwM7O1X-IfvORoHOxkDIJfT5CRFTNUGWjG3S8Syl9f5j76EyjpPSCr_4U/s1600/1617613375478569-0.png" width="400">
</a>
</div><br></div>Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-43477266047386882522021-03-19T23:45:00.001-07:002021-03-20T00:00:23.527-07:00വീക്കെൻഡ്ന്യൂ ജനറേഷൻ പറയും പോലെ 'നെറ്റ്ഫ്ലിക്സ് & ചിൽ' കഴിഞ്ഞാൽ സമീറയുടെ പ്രിയപ്പെട്ട വിനോദം, അഥവാ സ്ട്രെസ്സ് ബസ്റ്റർ കുക്കിംഗ് ആണ് - ടീവിയിലും ഓൺലൈനിൽ കാണുന്നതും ആയ റെസിപ്പികൾ പാചകം ചെയ്ത് നോക്കൽ. അത് കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ താൻ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഡിഷസ്സിൻ്റെ ഫോട്ടോ എടുത്ത് ഇൻസ്റ്റാഗ്രാമിൽ പോസ്റ്റ് ചെയ്യലും.<div><br></div><div>അങ്ങനെ ഒരു പുതിയ റെസിപ്പി പരീക്ഷിച്ചു നോക്കാൻ തീരുമാനിച്ച ദിവസം ആയിരുന്നു കഴിഞ്ഞ ശനിയാഴ്ച. അടുക്കളയിൽ കയറി റെസിപ്പിക്കുള്ള സാധനങ്ങൾ എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ പലതും തീർന്നിരിക്കുന്നു. ജോലിക്ക് പോകാൻ സൗകര്യത്തിനായി സിറ്റിയിൽ നിന്നും കുറച്ചു മാറി താമസിക്കുന്ന ആളാണ് സമീറ. അവൾ താമസിക്കുന്നതിനു കുറച്ച് അടുത്തായി ഒരു വലിയ സൂപ്പർമാർക്കറ്റ് മാത്രമേ ഒള്ളു, അവിടെയോ.. എല്ലാ വീക്കെൻറും നല്ല തിരക്കാണ്. അങ്ങോട്ടേക്ക് കാറും കൊണ്ടുപോയാൽ ട്രാഫിക്കിൽ കുടുങ്ങിയത് തന്നെ. സിറ്റിയിലേക്ക് പോയി വരാനുള്ള നേരവുമില്ല. അതുകൊണ്ട് കാറ് അല്പം ദൂരെ മാറി റോഡ് സൈഡിൽ തന്നെ പാർക്ക് ചെയ്തിട്ട് സൂപ്പർമാർക്കറ്റിലേക്കു നടന്നു പോകാം എന്ന് അവൾ കരുതി.</div><div><br></div><div>ആവശ്യ സാധനങ്ങൾ ഒക്കെ വാങ്ങി തിരിച്ചു വന്നു കാറിൽ കയറി, ഹാന്ഡ് ബ്രേക്കിൽ കൈ വച്ചതും വിൻഡോയിൽ ഒരു തട്ട്... നോക്കുമ്പോൾ ഏകദേശം 30-32 വയസ്സ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന സുമുഖനായ ഒരാൾ, അയാൾ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്. പല പേടിപ്പിക്കുന്ന കഥകളും കേട്ടിട്ടുള്ള സമീറ ഇടതു കൈകൊണ്ട് പതുക്കെ ബാഗിൽ നിന്നും പെപ്പർ സ്പ്രേ പുറത്തെടുത്തു. വിൻഡോ ഒരു ഇഞ്ച് താഴ്ത്തി കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചു... പുറകിലത്തെ ടയർ പഞ്ചർ ആണ് എന്നാണ് അയാൾ പറയുന്നത്. പേടി കൊണ്ടും, ഒരു അപരിചിതനെ വിശ്വാസം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടും, സൈഡ് റിയർവ്യൂ മിറർ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തു നോക്കിയപ്പോൾ അയാൾ പറയുന്നത് സത്യമാണ്, ടയർ പഞ്ചർ ആയിരിക്കുന്നു. </div><div><br></div><div>'ഇന്നത്തെ ദിവസം ആരെയാണോ കണി കണ്ടത്' എന്ന് പഴിച്ചുകൊണ്ട് അടുത്തുള്ള മെക്കാനിക്കിനെ വിളിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അയാൾ സഹായിക്കാം എന്നു പറഞ്ഞു. 'സാരമില്ല, ബുദ്ധിമുട്ടണ്ട, മെക്കാനിക്കിനെ വിളിക്കാം' എന്നു പറഞ്ഞിട്ടും അയാൾ അത് കൂട്ടാക്കിയില്ല, അയാൾ 10 മിനുട്ടിൽ ശരിയാക്കിത്തരാം തരാമെന്നു പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ വണ്ടിയിൽ നിന്നും സ്റ്റെപ്പ്നിയും ടൂൾസും എടുത്തു ടയറു മാറ്റി ഇടൻ തുടങ്ങി. ടയറു മാറ്റുന്നതിന് ഇടയ്ക്ക് സമീറെയ കുറിച്ച് കുറച്ചധികം പേഴ്സണൽ ചോദ്യങ്ങൾ അയാൾ ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു... എന്തു ചെയ്യുന്നു, ഏത് കമ്പനിയിൽ ജോലി നോക്കുന്നു, വീട്ടിൽ ആരൊക്കെയുണ്ട്, ഇവിടെ തന്നെയാണോ നാട്, ഫാമിലി ഉണ്ടോ, കല്യാണം കഴിഞ്ഞതാണോ, അങ്ങനെയങ്ങനെ. ചിലതിന് മാത്രം മറുപടി പറഞ്ഞു ബാക്കി ഒക്കെ ഒഴിഞ്ഞുമാറി ബോയ് ഫ്രണ്ടിൻ്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ പോകും വഴി സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാൻ കയറിയത് ആണെന്ന് ഒരു കള്ളവും പറഞ്ഞു.</div><div><br></div><div>ടയർ മാറ്റി കഴിഞ്ഞു അയാൾ തൊട്ടു അപ്പുറത്തേക്കായി കിടന്നിരുന്ന തൻറെ വണ്ടിയുടെ ഡോർ തുറന്ന് ഒരു തുണി എടുത്തു കൈയൊക്കെ തുടച്ചു. അപ്പോഴാണ് താഴെ ഒരുവശത്തായി ഒരു കന്നാസ് ഇരിക്കുന്നത് സമീറ ശ്രദ്ധിച്ചത്, അവൾ കാര്യം തിരക്കി... അയാൾ പറഞ്ഞു "പെട്രോൾ തീർന്നു വണ്ടി നിന്നതാണ് റോഡിൽ, ഒരു വിധം സൈഡിലേക്ക് ഒതുക്കി കന്നാസും എടുത്തു ഇറങ്ങിയപ്പോഴാണ് പേഴ്സും മൊബൈലും വീട്ടിൽ മറന്നുവച്ച കാര്യമോർത്തത്. വീക്കെൻഡ് ആഘോഷിക്കാൻ ഒരു കൂട്ടുകാരൻറെ വീട്ടിലേക്ക് പോവുകയായിരുന്നു... അവനെ വിളിക്കാൻ അവൻറെ നമ്പറും കാണാതെ അറിയില്ല, അവനല്ലാതെ ഈ ഭാഗത്ത് വേറെ പരിചയക്കാർ ആരും ഇല്ല. എന്ത് ചെയ്യണം, ആരോടെങ്കിലും ലിഫ്റ്റ് ചോദിച്ചാലോ എന്ന് ആലോചിച്ചു നിന്നപ്പോഴാണ് ആണ് നിങ്ങടെ പഞ്ചർ കണ്ണിൽപെട്ടത്".</div><div><br></div><div>തന്നെപ്പോലെ തന്നെ ഒരു വീക്കെൻഡ് അടിച്ചുപൊളിക്കാൻ ഇറങ്ങി വഴിയിൽ പെട്ടുപോയ ഒരാളെ കണ്ടപ്പോൾ സമീറയ്ക്ക് സഹതാപം തോന്നി. അയാൾക്ക് പോകേണ്ടിയിരുന്ന കൂട്ടുകാരൻറെ ഫ്ലാറ്റ് താൻ താമസിക്കുന്നതിന് ഒരു ലെയിൻ അപ്പുറം ആണെങ്കിലും സമയത്ത് ഒരു അപരിചിതനെ ലിഫ്റ്റ് കൊടുക്കാൻ സമീറയ്ക്ക് ധൈര്യമില്ലായിരുന്നു. പകരം പെട്രോൾ അടിക്കാൻ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന 300 രൂപ നൽകി. അയാൾ അത് വാങ്ങാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല എങ്കിലും, ഒരു സഹായത്തിനും മറു സഹായം എന്ന് പറഞ്ഞു അയാളെ കൊണ്ട് അത് വാങ്ങിപ്പിച്ചു. പിന്നെ അയാളോട് അധികം യാത്ര പറയാൻ നിൽക്കാതെ അവിടെനിന്ന് വണ്ടിയുമായി വീട്ടിലേക്ക് പോയി.</div><div><br></div><div>** ---------------- **</div><div><br></div><div>ഈ ആഴ്ച ടയറ് കട തുറന്നപ്പോൾ പഞ്ചറായ ടയർ ശരിയാക്കാൻ അവിടെ കൊണ്ടു ചെന്നപ്പോഴാണ് അറിയുന്നത് ആ ടയർ താനേ പഞ്ചർ ആയതല്ല, പകരം മൂർച്ചയുള്ള എന്തോ ഒരു ആയുധം വച്ച് ശക്തമായി മൂന്നു തവണ കുത്തി ടയർ പഞ്ചർ ആക്കിയതാണ്.!</div><div><br></div><div><br></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiat5J94mGBs6AHNAlrolVdHZqXbZTHSMCXaz1AOBjOsNX8Xbm8cuwFyLxn5DhOp9gEp5Hvx1Ore7CCTcNp18kKuHFPe_ALSysvKJgmfE7KAgFhPtjN-I6osRpXMN5lY8vks0FK3EVZosM/s1600/1616222717008511-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiat5J94mGBs6AHNAlrolVdHZqXbZTHSMCXaz1AOBjOsNX8Xbm8cuwFyLxn5DhOp9gEp5Hvx1Ore7CCTcNp18kKuHFPe_ALSysvKJgmfE7KAgFhPtjN-I6osRpXMN5lY8vks0FK3EVZosM/s1600/1616222717008511-0.png" width="400">
</a>
</div><br></div>Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-18261715335934617532021-02-27T22:47:00.001-08:002021-02-27T22:54:09.280-08:00ചെറുപുഞ്ചിരികൾ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidE265tGqAE7D9yneb43DAUV8_qvAFqol4zC-QFhVizAWQMw43-p43Rd8Vjc3JUWYezwKu5tY1x2nr6eFKvF4w1rFSQ00p-2rBbhwSJzais8ZP4EeUiVFncvZo1w2gCr81t_qHLgjOCmU/s1600/1614494824058128-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidE265tGqAE7D9yneb43DAUV8_qvAFqol4zC-QFhVizAWQMw43-p43Rd8Vjc3JUWYezwKu5tY1x2nr6eFKvF4w1rFSQ00p-2rBbhwSJzais8ZP4EeUiVFncvZo1w2gCr81t_qHLgjOCmU/s1600/1614494824058128-0.png" width="400">
</a>
</div><div><br></div><div>ഞാൻ കണ്ട ഏറ്റവും സന്തോഷകരമായ കാഴ്ചകളിൽ ഒന്ന്...</div><div><br></div><div>2017 വേനൽ തുടങ്ങുന്നതേ ഒള്ളു. അന്ന് ഞാൻ ദുബായിൽ ഒരു ഫയർ ആൻഡ് സേഫ്റ്റി കമ്പനിക്ക് വേണ്ടി ജോലി നോക്കുന്നു. സമയം വൈകുന്നേരം 5 മണിയോട് അടുത്തിരുന്നു. ഞങ്ങൾ (ഞാനും എൻ്റെ ടീമും) റാഷിദിയ മെട്രോ സ്റ്റേഷൻ വിപുലീകരണത്തിൻ്റെ ഭാഗമായി വന്ന ഒരു വർക്ക് ചെയ്തശേഷം മെട്രോ സ്റ്റേഷന് വെളിയിൽ ഞങ്ങളുടെ വാൻ വരാനായി കാത്ത് നിൽക്കുകയാണ്. സ്റ്റേഷന് എതിർവശം ഒരു ചെറിയ ഷോപ്പിംഗ് സെൻ്റർ ആണ്. 8-10 കടകൾ ഉണ്ട്. ഞാൻ അതിൽ ഒന്നിൽ കയറി ഞങ്ങൾക്ക് കുടിക്കാൻ ജ്യൂസും, കുറച്ചു മിൻ്റ് കാൻഡീസും വാങ്ങി. വാൻ വരുമ്പോൾ അവിടെ നിന്നാൽ കാണാം. </div><div><br></div><div>അങ്ങനെ ജ്യൂസ് കുടിച്ച് നിക്കുമ്പോൾ ആണ് അതേ മെട്രോ സ്റ്റേഷനിൽ ലേബർ പണിക്ക് നിന്നിരുന്ന ഒരു കൂട്ടം ഭായിമാർ അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നത്. ഇന്ത്യ, പാകിസ്താൻ, അഫ്ഗാനിസ്താൻ, നേപാൾ ന്നും വന്നവരാണ് ഭൂരിഭാഗവും. അവർ നല്ല ആവേശത്തിൽ ആയിരുന്നു. ഒട്ടും മടിച്ച് നിൽക്കാതെ അവർ തൊട്ട് അടുത്തുള്ള കെ.എഫ്.സി കടയിലേക്ക് കയറി. അതു കണ്ട് ഞാൻ ഒന്ന് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു... സാധാരണ ഗതിയിൽ വിശന്നു തളർന്നാൽ പോലും പുറത്ത് നിന്ന് ഒന്നും വാങ്ങി കഴിക്കാതെ, കിട്ടുന്ന തുച്ഛമായ ശമ്പളം മുഴുവൻ മിച്ചം വച്ച് നാട്ടിലേക്ക്, കുടുംബങ്ങൾക്ക് അയച്ചു കൊടുക്കുന്നവർ ആണ് അവരൊക്കെയും.</div><div><br></div><div>ഞാനും, എൻ്റെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന എൻജിനിയറും കൂടി ഒരു കൗതുകത്തിൻ്റെ പുറത്ത് കെ.എഫ്.സി യുടെ മുന്നിൽ ചെന്ന് അവർ എന്തു വാങ്ങുന്നു എന്ന് നോക്കി. അവർ ഒരു ബക്കറ്റ് ചിക്കെൻ ഫ്രൈ, ഒരു ബോക്സ് ചിക്കെൻ പോപ്കോണും വാങ്ങി. ചിലർ മൊബൈൽ ഒക്കെ എടുത്ത് നോക്കുന്നുണ്ട്. എല്ലാർക്കും ലോക ജനതയെ ഒന്നടങ്കം സന്തോഷത്തിൻ്റെ കൊടുമുടിയിൽ എത്തിക്കുന്ന "സാലറി ഇസ് ക്രെഡിറ്റഡ്." എന്ന മെസ്സേജ് വന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു. കൂടെ പെരുന്നാള് വരുന്നൊണ്ട് ബോണസും കിട്ടി കാണും. എന്തായാലും എല്ലാരുടെയും മുഖത്തെ സന്തോഷം എനിക്ക് വർണ്ണിക്കാൻ കഴിയുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു.</div><div><br></div><div>എല്ലാം ഒബ്സർവ് ചെയ്യുന്ന കൂട്ടത്തിൽ ആയിരുന്ന ഞാൻ ചില കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു... അവർ കടയിൽ കയറി ഓർഡർ കൊടുത്തു സാധനം വാങ്ങി ഇറങ്ങാൻ, ഇംഗ്ലീഷ് അറിയാതിരുന്നിട്ടും, നമ്മൾ എടുക്കുന്ന സമയത്തിൻ്റെ പകുതി പോലും എടുത്തില്ല, പിന്നെ അവർ അതിന് വേണ്ട കൃത്യം കാശ് കയ്യിൽ കരുതി വച്ചിരുന്നു. നമ്മൾ ഒക്കെ നിസ്സാരം പോലെ കണ്ടിരുന്ന ഒരു ബ്ക്കറ്റ് കെ.എഫ്.സി വാങ്ങാൻ അവർ എത്ര നാൾ പ്ലാൻ ചെയ്തു കാണും എന്ന് മനസ്സിൽ ഓർത്തുപോയി.</div><div><br></div><div>അപ്പോളേക്കും അവർ വാങ്ങിയ കെ.എഫ്.സി പുറത്തേക്ക് കൊണ്ട് വന്ന് ബാക്കി എല്ലാരുംകൂടി പങ്കിട്ടു കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവരുടെ മുഖത്തെ സന്തോഷം... കണ്ടു നിന്ന ഞങ്ങളുടെ മുഖത്തും ചെറുപുഞ്ചിരികൾ വിടർന്നു.</div><div><br></div><div>4 വർഷം ആയിട്ടും മനസ്സിൽ നിന്നും മായാതെ ആ കാഴ്ച അങ്ങനെ തന്നെ കിടക്കുന്നത് അവർ അന്ന് അനുഭവിച്ച സന്തോഷത്തിൽ കുറച്ച് എനിക്കും കിട്ടിയത് കൊണ്ട് ആവണം.</div>Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-35671268823754187952020-08-29T00:21:00.000-07:002020-08-29T01:04:59.588-07:00ചിത്രം.ചില ചിത്രങ്ങൾ അങ്ങനെയാണ്, ഒരിക്കൽ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ അത് മായുകയേയില്ല, ചില മുഖങ്ങളും.<div><br><div>QR 7477 എന്ന ഖത്തർ എയർവെയ്സ് വിമാനം കേരള കരയിലേക്ക് പറന്നിറങ്ങാൻ ഇനി ഏതാനും മിനുട്ടുകൾ മാത്രം. പൈലറ്റ് അനൗൺസ്മെൻറ് കേട്ടാണ് സുനിൽ തന്റെ പകുതി മയക്കത്തിൽ നിന്ന് ഞെട്ടി ഉണർന്നത്. സ്വതവേ യാത്രക്ക് ഇടയിൽ ഉറങ്ങാത്ത സുനിൽ അന്ന് പതിവില്ലാതെ മയങ്ങിപ്പോയി, എന്തൊക്കെയോ സ്വപ്നങ്ങളും കണ്ടു. സമയം നോക്കിയപ്പോൾ വൈകുന്നേരം 4:15 ആവുന്നതേയൊള്ളു. എത്രയോ നാളുകൾക്ക് ശേഷം വീണ്ടും ഒരു സൂര്യാസ്തമയം തന്റെ നാട്ടിൽ, ആ ചിന്തയും, പിന്നെ ആവിപറക്കുന്ന ചമ്പാവരി ചോറും മീൻ കറിയും കൂട്ടിയുള്ള ഊണിന്റെ ഗന്ധവും ഒക്കെ അവന്റെ ഉറക്കച്ചടവ് മാറ്റി, കടുപ്പത്തിൽ ഒരു കട്ടൻ കുടിച്ച പോലെ.</div></div><div><br></div><div>സുനിൽ ലാപ്ടോപ്പ് മടക്കി ബാഗിൽ വച്ചു, അപ്പോൾ ആ ബാഗിന് അകത്തു നിന്ന് ഒരു ജോണി വാക്കർ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു. ഓർമ്മകളുടെ ഒരു കെട്ട് അഴിയുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ, അവയെല്ലാം കൂടി മനസ്സിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറി. കാലം ഒരു മുപ്പതു കൊല്ലം പിന്നോട്ട് പോയി...</div><div><br></div><div>ഓർമ്മകളിൽ തന്റെ അച്ഛൻ എപ്പോഴും തിയേറ്ററിൽ കൊണ്ടുപോകും സിനിമ കാണാൻ.</div><div>തൃശ്ശൂര് 'രാഗം' കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ 70mm സ്ക്രീനുള്ള ഉള്ള വലിയ തീയേറ്റർ തന്റെ നാട്ടിലായിരുന്നു, തളിക്കുളം 'കാർത്തിക'. വീട്ടിൽ നിന്നും നടന്നു പോകാവുന്ന ദൂരം മാത്രം.</div><div><br></div><div>സാധാരണയിൽ സാധാ കുടുംബമായിരുന്നു സുനിലിന്റെ. അച്ഛന് തുച്ഛമായ വരുമാനം മാത്രം, കിട്ടുന്നതൊക്കെ അമ്മയെ ഏൽപ്പിക്കും, അളന്നു മുറിച്ചാണ് കഴിഞ്ഞിരുന്നത് എങ്കിലും സന്തോഷത്തിന് കുറവൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അച്ഛനാകട്ടെ കടം വാങ്ങുന്ന ശീലവും ഇല്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ വീട്ട് ചിലവുകൾ കഴിഞ്ഞ് അധിക ചിലവിന് മിച്ചം ഒന്നും കാണാറുമില്ല. </div><div>പാഴ്ചിലവുകൾ ഒന്നും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാത്ത അമ്മയ്ക്ക് മോനെ സിനിമക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നതും, അച്ഛൻറെ സിനിമാ പ്രേമം മകനും കൂടി പകർന്നു കൊടുക്കുന്നതിനോടും ഒട്ടും യോജിപ്പില്ലായിരുന്നു.</div><div><br></div><div>അങ്ങനെ ഇരിക്കെയാണ് മോഹൻലാൽ അഭിനയിച്ച "ചിത്രം" കാർത്തികയിൽ റിലീസ് ചെയ്യുന്നത്. തന്റെ വാശി പുറത്ത് അമ്മ അറിയാതെ സിനിമയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോകാമെന്ന് അച്ഛൻ സമ്മതിച്ചു. 2.50 രൂപയാണ് അന്നത്തെ തേഡ് ക്ലാസ് ടിക്കറ്റ്. തീയേറ്ററിൽ ചെന്ന അച്ഛൻറെ കയ്യിൽ ഒരു ടിക്കറ്റിനുള്ള കാശേ ഒള്ളൂ. സാധാരണ സിനിമയ്ക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ തനിക്ക് ടിക്കറ്റ് എടുക്കാറില്ല, ചെറിയ പ്രായം ആയതു കാരണം. പക്ഷേ അന്ന് ടിക്കറ്റ് എടുത്ത്, കയറാൻ പോയപ്പോൾ ടിക്കറ്റ് കളക്ട് ചെയ്യാൻ വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന സ്റ്റാഫ് തടഞ്ഞു, അകത്തേക്ക് കയറ്റി വിട്ടില്ല, തനിക്കും കൂടി ടിക്കറ്റ് വേണമെന്ന് നിർബന്ധിച്ചു അച്ഛനോട്. അച്ഛൻ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു നോക്കി പക്ഷേ അയാൾ ഒന്നും സമ്മതിച്ചില്ല. ആറു വയസ്സുള്ള തന്നെ ഒരു പരിചയക്കാരൻ ചേട്ടനോട് "ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കണേ" എന്നും പറഞ്ഞ് ഏൽപ്പിച്ചു, തന്നോട് ”അച്ഛൻ പുറത്ത് ഉണ്ടാവും, മോൻ കണ്ടിട്ട് വാ" എന്നും പറഞ്ഞ് അച്ഛൻ പുറത്തു നിന്നു. അന്നത്തെ ആവേശത്തിൽ അതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും ചിന്തിക്കാതെ അകത്തു കയറി, പക്ഷേ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അച്ഛൻ ഇല്ലാത്ത വിഷമം വന്നു തുടങ്ങി. സിനിമ ഒരു 30 മിനിട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇരുട്ടത്ത് ഒരാൾ ”മോനെ” എന്നും വിളിച്ചു വരുന്ന കാഴ്ച കണ്മുന്നിൽ മിന്നി മറഞ്ഞു. സന്തോഷമായി, അച്ഛൻ വന്നു. താൻ അച്ഛനോട് ചോദിച്ചു ”പൈസ കിട്ടിയോ? ടിക്കറ്റ് എടുത്തോ?". അച്ഛൻ പറഞ്ഞു "ടിക്കറ്റ് എടുത്തില്ല, പുറത്ത് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അടുത്ത ഡോറിലെ സ്റ്റാഫ് ചോദിച്ചു, കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ അച്ഛനെ കയറ്റിവിടാൻ ആ ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു". </div><div><br></div><div>സിനിമ കഴിഞ്ഞു പോകുമ്പോൾ അച്ഛൻ ആ ചേട്ടനോട് നന്ദി പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആ മുഖം ഇന്നും ഓർമ്മയിലുണ്ട്. നല്ലൊരു ചിരി എപ്പോഴും ആ മുഖത്ത് ഉണ്ടാവും. പിന്നീട് എപ്പോഴൊക്കെ സിനിമക്ക് പോയാലും, താൻ ആദ്യം തേടിയിരുന്നത് ആ ചേട്ടനെ കാണാൻ ആയിരുന്നു. തന്റെ ഹൈ സ്കൂൾ കാലഘട്ടം വരെ ആ ചേട്ടൻ അവിടെത്തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ കണ്ടിട്ടില്ല. ഇപ്പോഴും, എത്രയോ വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷവും, ആ മുഖവും, ആ ചിരിയും ഇന്നും ഓർമ്മയിൽ തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. </div><div><br></div><div>പിന്നീട് വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം തന്റെ അച്ഛനോട് മനുഷ്യത്വം കാണിച്ച ആ സന്തോഷേട്ടനെ ഒരുപാട് തിരക്കിയെങ്കിലും കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പക്ഷേ ഇപ്പോൾ ചില സുഹൃത്തുക്കളുടെ സഹായത്തോടെ സന്തോഷ് ഏട്ടനെ കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നു. തന്നെ നോക്കി ചിരിച്ച ജോണിവാക്കർ ആ സന്തോഷേട്ടന് ഉള്ളതാണ്. ഒന്ന് ചെന്ന് കാണണം, കൂടണം, ഓർമ്മ പുതുക്കണം. </div><div><br></div><div>ഇപ്പോൾ അച്ഛൻ മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും സിനിമ കാണാറുണ്ട്. കഴിഞ്ഞതിൻറെ മുമ്പത്തെ വരവിൽ അച്ഛന് ഒരു ഹോം തിയേറ്റർ സെറ്റ് ചെയ്തു കൊടുത്തിരുന്നു. സുനിൽ അറിയാതെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു, ഫ്ലൈറ്റ്ടിൻറെ ജനാലവഴി കടപ്പുറവും തെങ്ങുകളും ഒക്കെ കണ്ടു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.</div><div><br></div><div>(ബേസ്ഡ് ഓൺ എ ട്രൂ സ്റ്റോറി)</div><div><br></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYjlNjI2IjwPez-CvDJ9Eg6dDF6jGmqpjsA1jErzrX-g9gEGct7h6Q2qg7cqmphKHW1kx6tyMto9aMr-ynlG2h_Jwvy-vLE9ntJ3P2EYspOeN4vobqdNSPxuukUt_VMYBM6kuw28gctOc/s1600/1598685668201981-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYjlNjI2IjwPez-CvDJ9Eg6dDF6jGmqpjsA1jErzrX-g9gEGct7h6Q2qg7cqmphKHW1kx6tyMto9aMr-ynlG2h_Jwvy-vLE9ntJ3P2EYspOeN4vobqdNSPxuukUt_VMYBM6kuw28gctOc/s1600/1598685668201981-0.png" width="400">
</a>
</div><br></div>Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-55279889537487730622020-04-19T00:32:00.000-07:002020-04-19T03:55:36.987-07:00ചിറകുള്ള അപ്പം.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBOwOcNZkRxmLr0Oc8UFltNOOlMpfknwIvcedLpVWuV2fNPIoIcIO6AuWce1PNGGK9SI7FFW9uaxCZoPRpLTODs2OPjnYkK_uuvmHD-IhuzloR72I9GyKz-NDgeo2nfpjxlMV8xwW5G3I/s1600/1587281512392369-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBOwOcNZkRxmLr0Oc8UFltNOOlMpfknwIvcedLpVWuV2fNPIoIcIO6AuWce1PNGGK9SI7FFW9uaxCZoPRpLTODs2OPjnYkK_uuvmHD-IhuzloR72I9GyKz-NDgeo2nfpjxlMV8xwW5G3I/s1600/1587281512392369-0.png" width="400">
</a>
</div><div><br></div><div>ലോക നന്മയ്ക്കായി നിർദോഷകരമായ കൊച്ചു കൊച്ചു കള്ളങ്ങൾ പറയുന്നവർക്ക്...</div><div><br></div><div>കുറച്ച് കാലങ്ങൾ തന്നെ കാത്തിരിക്കേണ്ടിവന്നു മാത്യുച്ചായനും പ്രിയതമക്കും ഒരു കുഞ്ഞിക്കാലു കാണാൻ. ഒടുവിൽ തമ്പുരാൻ അനുഗ്രഹിച്ച് അവർക്ക് ഒരു ഉണ്ണി പിറന്നു. അത് പക്ഷേ ഒരു ഉണ്ണിയാർച്ച ആയിരുന്നു എന്ന് മാത്രം. അവൾക്ക് അവർ പേരുമിട്ടു 'മെറിൻ'. മാത്യുച്ചായനും പ്രിയതമക്കും അളവറ്റ സന്തോഷം കൊണ്ടു വന്നവൾ മെറിൻ.</div><div><br></div><div>പേര് പോലെ തന്നെ വളരെ സന്തോഷവതിയായ ഒരു കുഞ്ഞായി മെറിൻ വളർന്നു. കളിയും ചിരിയും കുസൃതിയും വേണ്ടുവോളം. വീട്ടുകാരുടെ മാത്രമല്ല അയൽക്കാരുടെ പോലും കണ്ണിലെ കൃഷ്ണമണിയായി അവൾ. ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആണെങ്കിലും മെറിൻ്റെ അമ്മയ്ക്ക് എപ്പോഴും സങ്കടമായിരുന്നു. അവൾ നേരെചൊവ്വേ ആഹാരം കഴിച്ചിരുന്നില്ല. എല്ലാ നേരവും കഴിച്ചെന്ന് പേര് വരുത്തൽ മാത്രം.</div><div><br></div><div>കൊല്ലവർഷം 1996...</div><div>അവൾക്ക് അഞ്ച് വയസ്സും മൂന്നു മാസവും പ്രായമായ ഒരു പകൽ.-</div><div>പള്ളിക്കൂടത്തിൽ പോകാൻ നേരം ഭക്ഷണം കഴിപ്പിക്കാൻ പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും പയറ്റുന്ന അമ്മ, ഓഫീസിൽ പോകാൻ ഒരുങ്ങി തീൻമേശയുടെ മുന്നിലിരിക്കുന്ന മാത്യുച്ചായൻ, ഇതാണ് രംഗം. അപ്പോഴാണ് പ്ലേറ്റിൽ നിന്നും പറന്നു പോകാൻ തയ്യാറെടുക്കുന്ന കണക്കിന് ആവി പറക്കുന്ന, നല്ല പഞ്ഞിക്കെട്ട് പോലത്തെ വെള്ളാപ്പവുമായി മാത്യുച്ചായന്റെ മമ്മി അടുക്കളയിൽ നിന്നും രംഗപ്രവേശം ചെയ്യുന്നത്.</div><div><br></div><div>അപ്പ പ്രിയനായിരുന്നു മാത്യുച്ചായൻ, മമ്മി ഉണ്ടാക്കുന്ന അപ്പവും മട്ടൻ സ്റ്റൂവും എന്നുപറഞ്ഞാൽ ജീവനും. നല്ല ഫ്രഷ് ആയി ചെത്തി ഇറക്കിയ കള്ള് ചേർത്ത് ഉണ്ടാക്കുന്ന പഞ്ഞിക്കെട്ട് പോലത്തെ അപ്പം, അതൊരു ശകലം മൊരിയുക കൂടി ചെയ്താൽ ലോകത്ത് മറ്റൊരു ഭക്ഷണത്തിനും അതിനെ വെല്ലാൻ പറ്റില്ല എന്ന അഭിപ്രായക്കാരനാണ് മാത്യുച്ചായൻ.</div><div><br></div><div>ഒരു കഷണം അപ്പം പിച്ചിയെടുത്ത്, ഒരു മട്ടൻ കഷണവും ചേർത്തുപിടിച്ച്, ചാറിൽ ഒന്നു മുക്കി വായിൽ വച്ച മാത്യുച്ചായൻ ഒരു ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു... "താജ്" ചായകുടിച്ച് ഉസ്താദ് സക്കീകീർ ഹുസൈൻ പുറപ്പെടുവിക്കും പോലത്തെ ഒരു ശബ്ദം.!</div><div> എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് അറിയാൻ കുഞ്ഞു മെറിൻ വരാന്തയിൽ നിന്ന് അകത്തേക്ക് ഓടി വന്നു നോക്കി, പുറകെ അവളുടെ അമ്മയും, കണ്ടത് അച്ഛൻ മമ്മിയെ പുകഴ്ത്തുന്ന കാഴ്ചയാണ്. കുഞ്ഞ് മെറിൻറെ അമ്മയ്ക്കും ഓഫീസിൽ പോകാൻ ഉള്ളതിനാൽ അപ്പത്തിൻറെ കാര്യം മാത്രമല്ല പ്രഭാതഭക്ഷണം തന്നെ മിക്കവാറും തട്ടിക്കൂട്ട് ആണ്. മൂന്നു നാല് മാസത്തിലൊരിക്കൽ മാത്യുച്ചായന്റെ മമ്മി വന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ് അവർ നള പാചകം നാവിൽ രുചിച്ചിരുന്നത്. (ഇത് കേട്ടയുടൻ നളൻ മട്ടൻ സ്റ്റൂ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നൊ എന്ന് ചിന്തിച്ച് തലപുകയ്ക്കേണ്ട. നളന് മട്ടൺ സ്റ്റു ഉണ്ടാക്കാൻ അറിയില്ലായിരുന്നു എന്ന ചരിത്രം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു.)</div><div><br></div><div>മെറിന് ഇതൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ കൗതുകമായി, മെറിന്റെ അമ്മയുടെ തലച്ചോറിനുള്ളിൽ എവിടെയോ ഒരു ബൾബ് കത്തി. അച്ഛൻ കഴിക്കുന്ന അപ്പം ചൂണ്ടി അമ്മ പറഞ്ഞു "ഇതാണ് മോളെ ചിറകുള്ള അപ്പം."</div><div>"ചിറകുള്ള അപ്പമോ?" കുഞ്ഞ് മെറിന് കൗതുകം പിന്നെയും കൂടി. <br></div><div>അമ്മ തുടർന്നു - "അതെ ഇതാണ് ചിറകുകൾ" മൊരിഞ്ഞു പൊങ്ങിയ വശങ്ങൾ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി അമ്മ പറഞ്ഞു.</div><div>”ഈ ചിറകുള്ള അപ്പം കഴിച്ചാൽ എന്താ ഗുണം?” അമ്മ തുടർന്നു "ഈ അപ്പം കഴിക്കുന്നവർ എല്ലാം സുന്ദരിമാരും സുന്ദരന്മാരും ആകും, അത് മാത്രമല്ല നല്ല സുന്ദരി-സുന്ദരന്മാർ ആകുന്നവരിൽനിന്നും തമ്പുരാൻ നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നവർക്ക് ചിറകുകൾ നൽകും എന്നിട്ട് അവരെ മാലാഖമാർ ആക്കും."</div><div><br></div><div>ഇനി കേരളത്തെ കുറിച്ച് രണ്ടു വാക്ക് - ഇന്നത്തെ കേരളമല്ല അന്നത്തെ കേരളം. അന്ന് കേരളത്തിൽ തെങ്ങുകളുടെ എണ്ണം കൂടുതലും ബംഗാളികളുടെ എണ്ണം കുറവും ആയിരുന്നു. (ബംഗാളികൾ - പണ്ട് മദിരാശികളായി കണ്ടിരുന്ന മലയാളികൾ അന്യ സംസ്ഥാനക്കാർക്ക് സ്നേഹോപഹാരം ആയി തിരിച്ചു കൊടുത്ത പണി)</div><div>അന്ന് പിന്നെ ഇന്നത്തെ പോലെ പയ്യന്മാർ '6 പാക്ക്' ഉണ്ടാക്കാൻ പാടുപെട്ടിരുന്നില്ല, അത് പോലെ തന്നെ 'സ്ലിം ബ്യൂട്ടി', 'സൈസ് സീറോ' എന്നീ സൗന്ദര്യസങ്കൽപ്പങ്ങൾ കേരളക്കരയ്ക്ക് അന്യമായിരുന്നു. സിനിമാ സ്ക്രീനിൽ പാർവതിയെയും, അതിനുമുമ്പ് ജയഭാരതിയും ഒക്കെ കണ്ട് ആസ്വദിച്ചിരുന്ന മലയാളിക്കു മെലിഞ്ഞുണങ്ങിയ പെൺകുട്ടികളോട് സഹതാപം ആയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെയാവണം ഒരു അനോറക്സിയ ഒഴിവാക്കാൻ അങ്ങനെയൊരു കള്ളം, തികച്ചും നിർദോഷകരമായ ഒന്ന്, അപ്പോൾ അവളുടെ അമ്മ പറഞ്ഞത്.<br></div><div><br></div><div>അങ്ങനെ മെറിൻ അപ്പം കഴിച്ചു തുടങ്ങി, അന്നുതൊട്ട് മെറിന് കഴിക്കാൻ എന്നും അപ്പം മതിയെന്നായി. അങ്ങനെ ചിറകുള്ള അപ്പത്തിലേറി രുചികളുടെ ലോകത്തേക്ക് പറന്നിറങ്ങിയ മെറിൻ അധികം വൈകാതെ മട്ടൻ സ്റ്റൂവിന് പുറമേ ബീഫ് ഉലർത്ത്, ചിക്കൻ ചാപ്പ്സ്, മപ്പാസ്, താറാവ് റോസ്റ്റ്, എന്നീ രുചികളോടും കൂട്ടായി.</div><div><br></div><div>വളർന്നു വലുതായപ്പോൾ ചിറകുള്ള അപ്പവും, മാലാഖയും, തമ്പുരാൻറെ റിക്രൂട്ട്മെൻറ് പ്രോസസ്സും, ഒക്കെ വെറും കഥകളായി മാറിയെങ്കിലും ഒരു തികഞ്ഞ ഭക്ഷണപ്രിയയിലേക്കുള്ള ആദ്യ കാൽവെയ്പ്പുകളാണ് അന്ന് ആ കഥയിലൂടെ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടത്.</div><div><br></div><div>വാൽക്കഷ്ണം - </div><div>ഇന്ന് മെറിന് വയസ്സ് 28, അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു ഫുഡ് ബ്ലോഗറാണ്, യൂട്യൂബിൽ അനേകായിരം ഫോളോവേഴ്സ് ഉള്ള ഒരു വ്ലോഗറും, ക്രിറ്റീക്കും. </div><div>അഥവാ മെറിന്റെ അമ്മയുടെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ കിട്ടുന്ന കാശിനു മുഴുവൻ തിന്നു നടക്കുന്നവൾ. (മെറിൻറെ ഫുൾ ടൈം ജോബ് ഒരു ഐടി കമ്പനിയിൽ എച്ച്. ആർ ആയിട്ടാണ്) </div><div>അമ്മയുടെ പരാതി - സദാ ഇങ്ങനെ തിന്നു നടക്കുന്ന കാരണം അമിതഭാരവും അമിതവണ്ണവും.! അതുകൊണ്ടാണ് അവളുടെ വിവാഹം വൈകുന്നത്.! എന്നതുമാണ് അതിൽ ഏറ്റവും മുഖ്യ പരാതി.</div><div>"അവളുടെ ഭക്ഷണപ്രിയം ഒന്ന് കുറച്ചു തരണേ തമ്പുരാനെ" എന്നാണ് മെറിൻറെ അമ്മ ഇപ്പോൾ എന്നും രാത്രി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത്... പണ്ട് ആഹാരം കഴിപ്പിക്കാൻ തികച്ചും നിർദോഷകരമായ ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞ ആ അമ്മ.</div>Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-14015917352677711762019-04-23T00:11:00.000-07:002019-04-23T00:11:46.233-07:00ഉറക്കമില്ലാത്തവൻ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഉറക്കമില്ലാത്തവൻ.<br />
<br />
നിദ്രയിൽ കണ്ട സ്വപ്നങ്ങൾ പിന്നെ, പകൽ കാണും കിനാവുകളായി<br />
അഭിലാഷമായി, ലക്ഷ്യങ്ങളായി,<br />
പരിശ്രമങ്ങളായി അശ്രാന്തം.<br />
<br />
പാഴി പോയ മോഹങ്ങളായി,<br />
പറഞ്ഞു ചിരിക്കാൻ കഥയായി,<br />
വേദനിപ്പിക്കും ഓർമ്മകളായി.<br />
ജീവിതത്തോടും മല്ലടിച്ചു<br />
തളർന്നിരുന്നവനോ പിന്നെ<br />
ഉറങ്ങാനെന്നും വിമുഖനായി.<br />
<br />
പണ്ട് പ്രചോദനമേകിയ വാക്കുകൾ...<br />
ശരശയ്യ ഒരുക്കി നാവുകൾ പലതും,<br />
ഒരു റാന്തൽ വെളിച്ചത്തിൽ<br />
ഉറങ്ങാതിരുന്നവൻ<br />
പ്രതീക്ഷകൾ വറ്റിയ മനസ്സുമായി...<br />
സ്വപ്നങ്ങളെ വീണ്ടും പഴിച്ചിരുന്നു,<br />
വിധിയെ എന്നും ശപിച്ചിരുന്നു.</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-806094472206488562019-04-19T23:00:00.000-07:002019-04-19T23:03:16.335-07:00കണിക്കൊന്ന ജന്മങ്ങൾ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
കണിക്കൊന്ന ജന്മങ്ങൾ<br />
<br />
കണി വയ്ക്കും കൊന്നക്കും<br />
ചിലത് പറയുവാനുണ്ട്,<br />
എന്നെങ്കിലും കണ്ട് മുട്ടുമ്പോൾ<br />
മഴമേഘത്തിനോടായ്.<br />
ആയുസ്സ് ആഴ്ച്ചകൾ മാത്രമെന്നറിഞ്ഞിട്ടും<br />
അവളെന്നും അവനെ നോക്കി നിന്നു.<br />
മഴമേഘം എത്തും മുൻപേ ആ<br />
വേനലിൽ ഇഹ ലോകം തന്നെ വെടിഞ്ഞുപോയി...<br />
വീണ്ടും പത്ത് മാസം കാത്തിരുന്നു<br />
ഭൂമിയിൽ ഇനിയുമൊരു ജന്മത്തിനായ്,<br />
മഴമേഘത്തെ ഒന്ന് കാണുവാനായ്.<br />
ഇക്കാര്യം അറിയാത്തൊരാ മേഘമെന്നും ഭൂമിയിലാകെ അലഞ്ഞലഞ്ഞു...<br />
എന്നെങ്കിലും അവളെ ഒരു നോക്കു കാണുവാൻ,<br />
അവളുടെ ജന്മങ്ങൾക്ക് അർത്ഥമേകാൻ,<br />
അവൾക്ക് പറയാനുള്ളത് കേൾക്കുവാൻ.</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-740063186821954032017-07-14T14:08:00.000-07:002017-07-14T14:10:46.375-07:00Agony<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
By my words</div>
<div>
And by my deeds,</div>
<div>
Love dissolved in distance.</div>
<div>
I didn't know</div>
<div>
What I became,</div>
<div>
She knew it all along.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Colours drained</div>
<div>
And life went grey,</div>
<div>
Tormented by her absence.</div>
<div>
Memories hurt</div>
<div>
Thoughts wandered,</div>
<div>
Only wishful thinking remained.<br />
<br /></div>
<div>
</div>
<div>
Now I stand, </div>
<div>
And more I walk</div>
<div>
Searching her all the while.</div>
<div>
The shroud is real</div>
<div>
My vision is blurred,</div>
<div>
Through the sorrow I wade.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://68.media.tumblr.com/5f59024bf1feca3f1c94a2e30cfe7b8f/tumblr_o0g08ibR991th284ro1_1280.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://68.media.tumblr.com/5f59024bf1feca3f1c94a2e30cfe7b8f/tumblr_o0g08ibR991th284ro1_1280.jpg" data-original-height="533" data-original-width="800" height="213" width="320" /></a></div>
</div>
</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-26352786486677928902015-03-30T02:10:00.002-07:002015-03-30T02:39:33.147-07:00വാട്സാപ്പ് ! .... WHATsaappppp !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>ഡിസ്ക്ലയിമർ :</b><br />
<div>
<br /></div>
<div>
ഈ കഥയ്ക്കും പതിവ് പോലെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരുമായി അല്ലാതെ മരിച്ചവരുമായി യാതൊരു സാമ്യവും ഇല്ല.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
************************************************************************</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഇതാണ് ഇന്നത്തെ ന്യൂ ജെനറേഷൻ ...</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsFvbHcWgKzIGaBHTT0KSFQpe1u7d8vivDroCWREiWoDu-1sbluk7ofK5Yfq9hwBmZ_AwHg_7cz9OVrn1dRTC4sTO3qQaBUjfoiItb98ihaCjYeODOcZN_M_t02Tr1efbqBOrcA2flIYA/s1600/Whatsapp.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsFvbHcWgKzIGaBHTT0KSFQpe1u7d8vivDroCWREiWoDu-1sbluk7ofK5Yfq9hwBmZ_AwHg_7cz9OVrn1dRTC4sTO3qQaBUjfoiItb98ihaCjYeODOcZN_M_t02Tr1efbqBOrcA2flIYA/s1600/Whatsapp.png" height="400" width="286" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
ഫോട്ടോ കടപ്പാട് : ദി ലോജിക്കൽ ഇന്ത്യൻ (ഫേസ് ബുക്ക്)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഈ കഥയുടെ നായകനെ നമുക്ക് ഷിജു കൃഷ്ണൻ എന്ന് വിളിക്കാം, ഈ കഥയിലെ വില്ലനെ നമുക്ക് കർണ്ണൻ എന്നും.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
നോവെൽസ് ഒന്നും വായിക്കാൻ ഒരു മൂഡ് ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടും, നല്ല സിനിമകൾ ഒന്നും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടും, അന്ന് രാത്രി ഫുട്ബോൾ കളികൾ ഒന്നും ലൈവ് കാണിക്കുന്നില്ലാത്തതുകൊണ്ടും ഉറക്കം വരുന്ന വരെ എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് ആലോചിച്ചു കിടക്കുമ്പോൾ ആണ് വാട്സാപ്പിൽ ഒന്ന് കേറിനോക്കാം എന്ന് കരുതിയത്. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
സ്ഥിരമായി മെസ്സേജ് അയക്കാത്ത ആർക്കെങ്കിലും അയച്ചു പരിചയം പുതുക്കമെന്നു കരുതി നോക്കുമ്പോൾ ആണ് ഷിജു കൃഷ്ണനെ ഓർമ്മ വന്നത്. ഇന്നത്തെ ഇര അവൻ തന്നെ ആവട്ടെ എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നു... വാട്സാപ്പ് തുറന്നപ്പോൾ അതാ ഷിജു കൃഷ്ണന്റെ പേരിൽ രണ്ടു പ്രോഫിലെകൾ. നോക്കുമ്പോൾ രണ്ടിലും ആള് ഓണ്ലൈൻ ആണ്!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
സ്ഥിരം ശൈലിയിൽ ഒരു ചൊറി മെസ്സേജ് ഇട്ടു തുടങ്ങാം...<br />
<br />
പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല, അടിച്ചു വിട്ടു...</div>
<div>
<br />
" 3-4 സിം ഒക്കെ വെച്ച് പലരെയായി ഒരേ സമയം വളക്കുന്ന വീരാാ..."</div>
<div>
" നീ ഷിജു കൃഷ്ണൻ അല്ലടാ ജോണ് ഭാസ്ക്കറാടാാ... " (<b>വടക്കാൻ സെൽഫീ ഫേം</b>) </div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഒരു റെസ്പോണ്സും ഇല്ല. ശെടാ...ന്നായി ഞാൻ ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ്, 2 മിനുട്ടിനുള്ളിൽ മറ്റേ പ്രൊഫൈലിൽ നിന്നും മെസ്സേജ്..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
" ആ നമ്പർ എവിടുന്നു കിട്ടി ??? "</div>
<div>
<br /></div>
<div>
" ബുഹഹഹഹാ " എന്ന് ഞാനും ഒരു റിപ്ലൈ കൊടുത്തു.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
അടുത്തൊരു ചൊറി മെസ്സേജ് മുഴുവൻ ടൈപ്പ് ചെയ്തു തീരും മുമ്പേ മറ്റൊരു നമ്പറീന്നു ഒരു കാൾ.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
" ആരടേ ഈ പാതിരായ്ക്ക്?...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ചോദ്യം മുഴുമിക്കും മുമ്പേ മറുതലക്കൽ വെപ്രാളം...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
" ചേട്ടന് ആ നമ്പർ എവ്ടുന്നു കിട്ടി...?"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ആളെ മനസിലായി... പി. പി. ഷിജു കൃഷ്ണൻ അഥവാ ഷിജു കൃഷ്ണൻ പി. പി. !</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഞാൻ പറഞ്ഞു.. " ആ എന്റെ മൊബൈലിൽ സേവ് ചെയ്തു കിടപ്പുണ്ടയിർന്നു, ഇപ്പൊ ചുമ്മാ നോക്കിയപ്പോ കണ്ടു, അതുകൊണ്ട് മെസ്സേജ് അയച്ചതാ "</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഷിജു: " അയ്യോ ചേട്ടാ, അത് എന്റെ നമ്പറല്ല ! ഞാൻ കെട്ടാൻ പോണ പെണ് കുട്ടിയുടെ നമ്പറാ ! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
അവൾ എന്നെ ഇപോ വിളിച്ചിട്ട് ചോദിക്കുവ "ആരാ ഈ കർണ്ണൻ, എനിക്ക് 2 മെസ്സേജ് അയച്ചല്ലോ"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
വീടിനടുത്തുള്ള ചേട്ടനാ എന്ന് പറഞ്ഞപോൾ അവൾക്കു കിട്ടിയ മെസ്സേജ് എനിക്ക് ഫോർവേഡ് ചെയ്തു തന്നു... എന്നാലും ചേട്ടാ പാതിരാത്രി കുടുംബ കലഹം ഉണ്ടാക്കിയപോൾ സമാധാനം ആയില്ലേ..."</div>
<div>
<br /></div>
<div>
** ഞാൻ പ്ലിങ്ങോട് പ്ലിംഗ് ! **</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"ചേട്ടന് ആ നമ്പർ എവ്ടുന്നു കിട്ടി, ഞാൻ വിളിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു ആ നമ്പറീന്നു...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
** പെട്ടന്നൊരു ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് **</div>
<div>
<br /></div>
<div>
എന്റെ മൊബൈൽ വെള്ളത്തിൽ വീണു കേടായി കുറച്ചു മാസങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ്, അങ്ങനെ എല്ലാ കോണ്ടാക്റ്റ്സും പോയി, ആരുടേയും നമ്പറില്ലാത്ത സമയത്താണ് ഈ പി. പി. ഷിജു വിളിക്കുന്നത്, അവന്റെ ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ആവണില്ല, ചേട്ടന്റെ ബൈക്ക് ഒന്ന് തരുമോ എന്ന്... എവ്ടെയോ എന്തോ അത്യാവശ്യത്തിനു പോകാനാ... എന്നാണു അവൻ അന്ന് പറഞ്ഞത് ! ഇവന്റെ നമ്പർ ആണെന്ന് കരുതി ഞാൻ അത് സേവ് ചെയ്തു അപ്പോൾ തന്നെ.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
പിന്നെ എപ്പോഴോ ആയിരിക്കണം അവന്റെ നമ്പർ വേറെ സേവ് ചെയ്തത്... എല്ലാം ഒറ്റ നിമിഷത്തിൽ ബൾബ് കത്തും പോലെ തെളിഞ്ഞു വന്നു...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
അപ്പോഴും മറുതലക്കൽ വെപ്രാളം തുടരുകയാണ് !</div>
<div>
<br /></div>
<div>
" .... ആരുടെയോ കഞ്ഞിയിൽ പാറ്റ... അവളിപ്പോ എന്നോട്... ചേട്ടൻ ഒന്ന് മെസ്സേജ് അയക്കണം... "</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഒരു അവസരം വീണു കിട്ടിയാൽ അത് മുതലെടുക്കണം എന്നാണല്ലോ...</div>
<div>
ഞാൻ പതുക്കെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... " ഒരു പെണ്ണിന്റെ ജീവിതം രക്ഷിക്കാൻ പറ്റുമോ എന്ന് ഞാനും ഒന്ന് ശ്രമിച്ചു നോക്കട്ടെ... "</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
മറുതലക്കൽ വെപ്രാളം തീരുന്നില്ല !</div>
<div>
<br /></div>
<div>
" .... ഞാനും ശ്രമിച്ചതാ... ഇനി ചേട്ടൻ തന്നെ... "</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
എല്ലാം മനസിലായ ഞാൻ... " എല്ലാം നമുക്ക് പറഞ്ഞു ശരിയാക്കം, നീ വെപ്രാളപ്പെടാതെ " എന്ന് പറഞ്ഞു അവനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.</div>
<div>
എന്നിട്ട് വീണ്ടും ചോദിച്ചു, " ഇതേതു നമ്പർ ? "</div>
<div>
<br /></div>
<div>
" ചേട്ടാ ഇത് എന്റെ ലാബിലെ നമ്പറാണ്. "</div>
<div>
<br /></div>
<div>
" പ്ഫാ... ഓരോ നേരം തോന്നിയ നമ്പറീന്നു വിളിച്ചോണം, കണ്ഫ്യുഷൻ ഒണ്ടാക്കാനായിട്ടു, എന്നിട്ടിപ്പോ... ആ പോട്ടെ.. എല്ലാം ഓക്കേ ആക്കാം. "</div>
<div>
<br /></div>
<div>
അങ്ങനെ ഫോണ് വെച്ചു, അപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ "ഷിജുന്റെ നമ്പർ ആണെന്ന് കരുതിയാ മെസ്സേജ് അയച്ചേ, വെറുതെ ചൊറിയാനായി, അല്ലാതെ അതിലൊന്നും ഒരു കാര്യവും ഇല്ല, സോറി... അവൻ തികഞ്ഞ മാന്യനാ, പെണ്പിള്ളേരുടെ മുകത്ത് പോലും നോക്കാത്തവനാ... "</div>
<div>
<br /></div>
<div>
അങ്ങനെ അപ്പോൾ തോന്നിയപോലോക്കെ കാര്യം പറഞ്ഞു മെസ്സേജ് അയച്ചു അവള്ടെ നമ്പറിലേക്ക്.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
എന്തോ.. ഒരാൾക്ക് പണി കൊടുത്തേൻറെ സന്തോഷത്തിൽ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു, ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ഉറങ്ങി... സമാധാനത്തോടെ...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
പിന്നീട് എന്തായി എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല...</div>
<div>
<br /></div>
</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-35617525054375597962014-08-01T07:49:00.000-07:002014-08-01T21:19:28.934-07:00മരുഭൂമിയിൽ നിന്നും പച്ചപ്പ് തേടി... (PART-1)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<b>ഡിസ്ക്ലൈമർ :- </b></div>
<div>
ആരുടെ കുറ്റം കൊണ്ടായാലും, ഇനി അഥവാ സ്വന്തം കുറ്റം കൊണ്ടാണെങ്കിൽ പോലും എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാൽ, അത് മറ്റൊരുത്തന്റെ തലയില കെട്ടി വെച്ച്, അവനെ പഴിചാരി, അവനെ തെറി വിളിച്ചു ആശ്വസിക്കുന്ന മലയാളിയുടെ ശീലം ഇവിടെയും ഞാൻ തെറ്റിക്കുന്നില്ല.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<b>മരുഭൂമിയിൽ നിന്നും പച്ചപ്പ് തേടി... (ഒരു യാത്രാ വിവരണം പോലെ എന്തോ ഒന്ന് - 3 നൈറ്റ്സ് ആൻഡ് 2 ഡേയ്സ്) </b><br />
<div>
<div>
<br /></div>
<div>
സ്റ്റാർട്ട്... ക്യാമറ... ആക്ഷൻ... (റോളിംഗ്)</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>ഭാഗം 1 </b><br />
<div>
<br /></div>
<div>
<i>വന്ന മൂന്നാം ദിവസം തന്നെ എനിക്ക് മനസിലായി രാജസ്ഥാൻ നമുക്ക് പറ്റിയ ഇടമല്ലന്നു! അതുകൊണ്ട് തന്നെ കിട്ടിയ ആദ്യ തക്കത്തിൽ (4 മാസങ്ങള്ക്ക് ശേഷം)അവിടെന്നു രക്ഷപ്പെടാനും തീരുമാനിച്ചു...</i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഇപ്പൊ പറന്നു പൊങ്ങുന്ന വിമാനങ്ങൾ ഒന്നും തിരിച്ചു താഴെ ഇറങ്ങുന്നത് അതെ അവസ്ഥയിൽ അല്ലെന്നാണ് പരക്കെയുള്ള സംസാരം, വാർത്തകളും അത് തന്നെ പറയുന്നു. അതുകൊണ്ടും പിന്നെ ഒരു എക്സ്പ്പീരിയെൻസ് ആയിക്കോട്ടെ എന്ന് കരുതിയും ആണ് നമ്മുടെ നൻപൻ <b>സോമണ്ണൻ</b> (എന്ന് വിളിക്കുന്ന <b>അരുണ് സോമാനാതൻ നായർ, എക്സ്-ലോക്കോ പൈലറ്റ് ആൻഡ് നൗ ഡിസൈൻ എഞ്ചിനീയർ</b> അറ്റ് ഇന്ത്യൻ റെയിൽവേസ് ) പറഞ്ഞ പ്രകാരം രാജസ്ഥാൻ മരുഭൂമിയിൽ നിന്നും തിരോന്തോരത്തേക്കുള്ള യാത്ര ട്രെയിനിൽ ആക്കിയത്.</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
തുടർന്ന് ഇതിലേക്കായി <b>നിസാമുദ്ദീൻ-തിരോന്തോരം</b> <b>SF എക്സ്പ്രസ്സിൽ</b> ഒരു ടിക്കെട്ടും അങ്ങ് ബുക്ക് ചെയ്തു, തത്കാലിൽ തന്നെ. ഞാൻ ഇങ്ങനൊരു സാഹസം കാണിക്കാൻ ഒരുങ്ങുന്നത് ആരെയെങ്കിലും ഒക്കെ അറിയിക്കണമല്ലോ എന്ന് കരുതി, ദില്ലി-തിരോന്തോരം നിത്യ യാത്രികനായ <b>ദില്ലിവാല വാളി കുമാരനെ (ശരത് വി എം)</b> വിളിച്ചു പറയാമെന്നു കരുതി. അവനെ വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞതും, മറുതലക്കൽ നിന്ന് നിർത്താതെ ചിരി.. അത് പൊട്ടിച്ചിരി ആവുന്നു, അട്ടഹാസം ആവുന്നു.. </div>
<div>
ശെടാ ഇതെന്താ കാര്യം.. </div>
<div>
*ചിരിക്കൊടുവിളിൽ*</div>
<div>
<b>വാളി</b> - "ഏയ് ഒന്നുമില്ല, ചുമ്മാ</div>
<div>
ഞാൻ - അല്ല എന്തോ ഉണ്ട്.. എന്താണേലും പറയ്..</div>
<div>
<b>വാളി</b> - "ഹഹ ഹുയ്യോ ഹിഹി" (വീണ്ടും)</div>
<div>
ഞാൻ - കാര്യം എന്തെന്ന് പറയടേ...</div>
<div>
<b>വാളി</b> - "രാജധാനി ഒന്നും കിട്ടീല്ലേ?"</div>
<div>
ഞാൻ - ഇല്ല. ഇതില് മാത്രേ ടിക്കെട്ടു ഉണ്ടായിരുന്നോളു.</div>
<div>
<b>വാളി</b> - "ഹാ.. എന്തായാലും ഇതിൽ തന്നെ പോകുവല്ലേ, ഒരു 5-6 ലിറ്റർ വെള്ളം എടുത്തു വെച്ചോ, അങ്ങെത്തും വരെ അതും കുടിച്ചു കുടിച്ചു ഇരിക്കാം."</div>
<div>
ഞാൻ - അതെന്താ അതിൽ വേറൊന്നും കിട്ടൂലെ?</div>
<div>
<b>വാളി</b> - "ഡാ അതിൽ പാൻട്രി ഇല്ല ! കൊച്ചുവേളി പോലത്തെ സ്റ്റേഷനിൽ ഒക്കെയേ നിർത്തു, അതുകൊണ്ട് വല്ലതും വാങ്ങിച്ചു തിന്നാൻ കിട്ടിയാൽ ഭാഗ്യം! ഞാൻ അമ്മായി-അപ്പനെയും അമ്മായി-അമ്മയെയും അതിൽ പോകാൻ ടിക്കെട്ടു എടുത്തതാ, പക്ഷെ വെയ്റ്റിംഗ് ലിസ്റ്റിൽ കിടന്ന രാജധാനി ഓക്കേ ആയോണ്ട്, പിന്നെ അവർ അതിൽ കേറി പോയി."</div>
<div>
ഞാൻ - യാത്ര തുടങ്ങും മുമ്പേ തെയ്ഞ്ഞോ... ദൈവമേ...</div>
<div>
<b>വാളി</b> - "ഹാ ഇനി വല്ല ചിപ്സോ ബ്രെഡോ ഒക്കെ മേടിച്ചു കൊണ്ട് പോ"</div>
<div>
ഞാൻ - ഹും... എന്തായാലും വരണടത്തു വെച്ച് കാണാം.. ഞാൻ രണ്ടും കൽപ്പിച്ചു !</div>
<div>
<br /></div>
<div>
രാത്രി 11.40 നു ആണ് ട്രെയിൻ, ഞാൻ റിസ്ക് എടുക്കണ്ടന്ന് കരുതി 8.15 കഴിഞ്ഞപോലെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
രാജസ്ഥാനിൽ ഞാൻ താമസിച്ചിരുന്ന ഇടത്തു നിന്നും 90km ഉണ്ട് ഡല്ഹി വരെ. ടാസ്കി വിളിച്ചു. <b>ദില്ലി-ജൈപൂർ</b> <b>ഹൈവേ</b>യിൽ പാണ്ടി ലോറികളെ വെല്ലുന്ന കൂറ്റൻ കണ്ടയിനർ ലോറികൾ മത്സരിച്ചു ഓടുന്ന സമയം ആണെന്ന് പിന്നീടാണ് മനസിലായത്. എന്തോ ഭാഗ്യം കൊണ്ടും, ടാസ്കി ഡ്രൈവർ നല്ല മിടുക്കൻ ആയതുകൊണ്ടും സമയത്ത് സ്റ്റേഷൻ എത്തി. 90km പോകാൻ ഏകദേശം 3മണിക്കൂർ !</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>സോമണ്ണൻ</b> നമ്മുടെ പ്രിയ നൻപൻ എങ്കിലും, സ്റ്റേഷൻ എത്തി 10 മിനുട്ടിൽ തന്നെ അതിൽ ഒരു തിരുത്ത് വന്നു ! ____ പൻ !</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഇന്ത്യൻ റെയിൽവേ അല്ലെ... ട്രെയിൻ 20 മിനുട്ട് ലേറ്റ്. സമാധാനമായി.. തിരക്കിട്ട് ഇറങ്ങിയതുകൊണ്ട് 2 കുപ്പി വെള്ളം എടുത്തതല്ലാതെ ഒന്നും വാങ്ങാൻ പറ്റീല്ല. സമയം ഉണ്ട്.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>നൈറ്റ് - 1 </b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
ട്രെയിൻ വന്നു നിന്ന്. ഞാൻ അകത്തു കയറി സീറ്റ് നോക്കിയതും തിരുപ്പതിയായി. സിംഗിൾ സീറ്റ് സൈഡ് ആണ്. അതും ഡോർനു ചേർന്ന്.</div>
<div>
ദി പോയിന്റ് റ്റു നോട്ട് ഈസ്- നോ പ്ലഗ് പോയിന്റ്സ് !</div>
<div>
കഷ്ടപ്പെട്ട് ഡൌണ്ലോഡ് ചെയ്ത <b>ലൂതെർ, ദി ഫാൾ, ഹാനിബൾ</b>, ഒക്കെ ഇനി വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ടെ നടക്കു എന്ന് ബോധ്യമായി ! ഫേസ് (റീഡ് ഇൻ തമിൾ) !</div>
<div>
</div>
<div>
<b>നന്പന്</b>റെ മുഖം ഞാൻ സ്മരിച്ചു!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
അപ്പോൾ തന്നെ ഇറങ്ങി അടുത്ത ബുക്ക് കടയിലേക്ക് ഓടി, രണ്ടു ബുക്ക് മേടിച്ചു, ഒരു ഡാൻ ബ്രൌണ്, ഒരു അഗാത ക്രിസ്റ്റി. ഈ യാത്രക്ക് ഇത് മതിയാവുമായിരിക്കും. പിന്നെ കുറെ ചിപ്സ്, ലേയ്സ് ഫ്രൂട്ടി ഒക്കെ വാങ്ങി സ്റോക്ക് ചെയ്തു വണ്ടി കേറി.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
12 മണി അടിച്ചപ്പോളെക്കും വണ്ടി നീങ്ങി തുടങ്ങി. പതിയെ എല്ലാരും ലൈറ്റ് അണച്ച് കിടക്കുന്നു. കഴിഞ്ഞ ഫുട്ബോൾ വേൾഡ് കപ്പ് നു ശേഷം 3 മണി ആകും മുമ്പേ ഉറങ്ങാത്ത ഞാൻ കണ്ണും മിഴിച്ചു ഇരിപ്പായി. കുറച്ചു വായിക്കാം...</div>
<div>
ബുക്കെടുത്ത് സയിടിലത്തെ റീടിംഗ് ലൈറ്റ് തുറന്നതും... ഇരുട്ട്! വെളിച്ചമില്ല! ലൈറ്റ് കത്തുന്നില്ല! അപോ ബുക്ക് വായനയും ഗോവിന്ദ!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>നൻപന്</b>റെ മുഖം ഞാൻ നന്ദിപൂർവം സ്മരിച്ചു... ____ പൻ ! അവനും അവന്റെ ഒരു ഊൗൗ_______ ഞ്ഞാലാടിയ ഇന്ത്യൻ റെയിൽവേസും !</div>
<div>
<br /></div>
<div>
കിടന്നുറങ്ങാൻ ശ്രമിക്കാം, കിടന്നു 10 ഇനുട്ടിൽ വീണ്ടും എണീറ്റ്. സെക്കണ്ട് AC യിൽ അസഹനീയമായ ചൂട് ! അപ്പുറത്തെ ബെർത്തിൽ കിടന്നു ഉറങ്ങുകയായിരുന്ന ഹിന്ദിക്കാരും എണീറ്റ് ശകാരങ്ങൾ തുടങ്ങീട്ടുണ്ട്. അപ്പൊ എന്റെ മാത്രം തോന്നലല്ല. അറ്റൻഡർ വന്നു AC മാക്സിമം തണുപ്പിൽ സെറ്റ് ചെയ്തു ഹിന്ദിക്കാരെ ശാന്തരാക്കി. ഞാൻ വീണ്ടും കിടന്നു. പിന്നെ ഓരോ തവണ ഷീറ്റ്, കമ്പിളി കൊടുക്കാൻ വരുന്നവരു വാതിൽ തുറക്കുംബോളും ഡോർ വന്നു എന്റെ ബെർത്തിൽ ഇടിക്കും, ഞാൻ ചാടി എണീക്കും. ഓരോരുത്തർ വന്നു കേറുമ്പോളും ഇത് തന്നെ അവസ്ഥ. ഒരുമാതിരി വലിയ വലിയ ഹോട്ടൽസിന്റെ മുന്നിൽ നിക്കണ മീശക്കൊമ്പൻറെ റോൾ ആയിരുന്നു മുക്കാൽ സമയവും. മാരണം ! ഇന്ന് ഒന്ന് ഉറങ്ങാൻ പറ്റിയാൽ ഭാഗ്യം. മൊബൈലിലെ പട്ടു കേട്ട് അവസാനം എങ്ങനോ ഉറങ്ങി...<br />
<br />
<b>ഡേ 1 </b><br />
<br />
ട്രെയിൻ എവിടെയോ വന്നു നിന്നു, ഞാനും പതുക്കെ കണ്ണ് തുറന്നു പുറത്തേക്കു നോക്കി. <b>കോട്ട</b> ആണ് സ്റ്റേഷൻ. രാജസ്ഥാൻ തന്നെ! ശ്ശെടാ! വീണ്ടും രാജസ്ഥാനോ??? അപ്പൊ രാജസ്ഥാൻ വഴി പോകുന്ന തീവണ്ടിയിൽ കേറാൻ ആണോ ഞാൻ ടാക്സി കാശും കൊടുത്ത് ഡല്ഹി വരെ പോയത് ! ഇവർക്ക് ഒന്ന് അടുത്ത സ്റ്റേഷനിൽ വല്ലോം സ്റ്റോപ്പ് വച്ചിരുന്നെങ്കിൽ പകുതി മിനക്കേട് ഒഴിവാക്കാമായിരുന്നു.. ഉറക്കക്ഷീണം മാറിയിട്ടില്ല. കുറേപ്പേരെ വാതിൽ തുറന്നുകൊടുത്തു യാത്രയാക്കി, മറ്റു ചിലർ അകത്തേക്കും കേറി. ട്രെയിൻ അനങ്ങി തുടങ്ങി ഞാൻ വീണ്ടും ഉറങ്ങാനും.<br />
<br />
നേരം കുറെച്ചായി ഞാൻ പിന്നെ എണീറ്റപ്പോൾ, അടുത്ത സ്റ്റേഷൻ എത്തിയിരിക്കുന്നു. ഞാൻ എണീറ്റ് വിന്ഡോ കർട്ടൻ മാറ്റി പുറത്തേക്കു നോക്കി...അയ്യേ ! ച്ചേ! <b>തൂറിയ</b> ? എന്ന് ! ഇതെന്താ ആളെ കളിയാക്കുന്നോ? കണ്ണ് തിരുമ്മി ഒന്നൂടെ നോക്കി. സംഭവം അത് തന്നെ.. <b>തൂറിയ ! ഒരു സ്റ്റേഷൻറെ പേരാണ്</b> ! മധ്യപ്രദേശിൽ എങ്ങോ ആണെന്ന് നോക്കിയ മാപ്സ് പറഞ്ഞു തന്നു.<br />
<br />
വാട്ട്സാപ്പിൽ നമ്മുടെ ഗ്രൂപ്പ് ആക്റ്റിവ് ആയി തുടങ്ങിയിരിന്നു രാവിലെ തന്നെ. ഉടൻ തന്നെ ഞാൻ അത് പോസ്റ്റ് ചെയ്തു. ഉടനടി സജെഷൻസും വന്നു..<br />
- പൊയ് എഴുതി വെക്കട ബോർഡിൽ "തൂറി" എന്ന്.. (<b>അൽ ഐൻ സാബുമോൻ</b>ടെ വക കമന്റ്) <br />
- "കഴുകിയ?" (അമേരിക്കയിൽ നിന്നും <b>ജോണ് അച്ചായന്</b>റെ കമന്റ്)<br />
<br />
കമന്റ്കൾ വായിച്ചു ഊറി ചിരിക്കുന്നതിനിടെ ട്രെയിൻ വിട്ടു..<br />
<br />
<b>രത്ത് ലം </b>സ്റ്റേഷൻ എത്തി, അതികം കഴിയും മുമ്പേ... പുറത്തേക്കിറങ്ങി നോക്കുമ്പോൾ കാണുന്ന ആദ്യ കട ഒരു ടി-സ്റ്റാൾ ആണ്.. ബാലാൻ'സ് ദേ ഒരു മലയാളിക്കട. മലയാളി എവടെ ചെന്നാലും ഒരു ടീ സ്റ്റാൾ തുടങ്ങും / ചന്ദ്രനിൽ പോയാലും ചൊവ്വയിൽ പോയാലും അവടേം മലയാളി ചായക്കട കാണും മുതലായാ ഒരുപാട് സ്റ്റീരിയോ<br />
ടൈപ്പ് തമാശകൾ മനസ്സിലൂടെ കടന്നു പോയി. അതൊക്കെ ഓര്ത് നിക്കുമ്പോൾ അതാ ഒരാൾ ചപ്പാത്തിയും കിഴങ്ങ് കറിയുമായി "ഖാന ഖാന" എന്നും വിളിച്ചോണ്ട് നടക്കുന്നു.. ഇനി എപ്പോൾ എന്ത് കിട്ടും എന്ന് തീർച്ചയില്ലാത്തതിനാൽ ഞാൻ അതങ്ങ് മേടിച്ചു കഴിച്ചു (അതിന്റെ പരിണിത ഫലം ഞാൻ അന്ന് രാത്രി അറിഞ്ഞു, ഹാ.. ആ കഥ വഴിയേ.) സമയം ഉച്ചയോടു അടുക്കുന്നു.. ട്രെയിൻ വീണ്ടും നീങ്ങി തുടങ്ങി..<br />
<a href="http://i1.ytimg.com/vi/QOKw4RKZ6w8/0.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://i1.ytimg.com/vi/QOKw4RKZ6w8/0.jpg" height="240" width="320" /></a><br />
<b>ബിൽഡി</b> വഴി, <b>ബാമ്നിയ</b> യിലൂടെ, <b>അമർഗർ</b> ലക്ഷ്യമാക്കി..<br />
ഇന്ത്യയുടെ നിഷ്കളംഗതയും, മനോഹാരിതയും തൊട്ടറിഞ്ഞ ഏതാനും കുറച്ചു മണിക്കൂറുകൾ ആയിരുന്നു പിന്നീട് അങ്ങോട്ട്.<br />
<br />
(...<b>റ്റു ബി കണ്ടിന്യൂഡ് ഓണ് പാർട്ട് 2</b>...) <br />
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-50604082993340974072014-05-06T06:12:00.001-07:002014-05-12T03:30:12.659-07:00Beaches of the South. (Trivandrum)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: right; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPsTz5jzW9LVEptyTjb87IfBa-JY3JibKTuDd4cesCTNSgXQgSfSNPskoZivMaWcFZA4TwcOr_YdRVAHMXoZ-zcy_NugsTGsaSCI3aTiKl2ILHoixODtnQZ11O3DLa-c4lUMAofz0vWAs/s1600/IMG_6353.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPsTz5jzW9LVEptyTjb87IfBa-JY3JibKTuDd4cesCTNSgXQgSfSNPskoZivMaWcFZA4TwcOr_YdRVAHMXoZ-zcy_NugsTGsaSCI3aTiKl2ILHoixODtnQZ11O3DLa-c4lUMAofz0vWAs/s1600/IMG_6353.jpg" height="426" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vizhinjam Light house Beach</td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1gRm9VcmtSqcmn5z-aL5kUl2Hr1z1W3txQWlYZwDU0YvKQ9wb9kDPsbz6YpPmEMv8tvkaZshU5f7Zcewa6AMo-C2DIlxMWRUs05goO0YeWVnU6nt87bO5iNKNxSZPOHRcYJUl2YqihUM/s1600/IMG_6346.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1gRm9VcmtSqcmn5z-aL5kUl2Hr1z1W3txQWlYZwDU0YvKQ9wb9kDPsbz6YpPmEMv8tvkaZshU5f7Zcewa6AMo-C2DIlxMWRUs05goO0YeWVnU6nt87bO5iNKNxSZPOHRcYJUl2YqihUM/s1600/IMG_6346.jpg" height="400" width="266" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">The famous light house of Kovalam - Vizhinjam</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2cew6_NJr-mvVFHsjJGWmwknHAMKUGNgDLC8aYD7uwWX0dMCQ_UiVFozJ7b-VFangiCBSI4e3PqDtASbEYiQJ5jlhBvNzzrwQPMn-Ftc5zV_Fbn9UVguXh95lv4Khjwl9UBOFllA18ig/s1600/IMG_6357.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2cew6_NJr-mvVFHsjJGWmwknHAMKUGNgDLC8aYD7uwWX0dMCQ_UiVFozJ7b-VFangiCBSI4e3PqDtASbEYiQJ5jlhBvNzzrwQPMn-Ftc5zV_Fbn9UVguXh95lv4Khjwl9UBOFllA18ig/s1600/IMG_6357.JPG" height="266" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Atop the light house</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgynj47gj1GKN4myjIQ8Knb9cdo73Ay_ATHtu7GzEW5GkEUHnrDnuozj8Yuna3gHfzdDXlxR0BRcNc_Mo9Pz-TxVBCZnmCtExOcpDTw88VPS1EKX2XVjWGtibIPOcyaRItq7MRM83MIn2A/s1600/IMG_6363.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgynj47gj1GKN4myjIQ8Knb9cdo73Ay_ATHtu7GzEW5GkEUHnrDnuozj8Yuna3gHfzdDXlxR0BRcNc_Mo9Pz-TxVBCZnmCtExOcpDTw88VPS1EKX2XVjWGtibIPOcyaRItq7MRM83MIn2A/s1600/IMG_6363.JPG" height="266" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Little fingers ?</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwEWfDDkPb-S91f3adZDVbKQk99Dq1yeCsb2Q2wXOChqGu2oUUXXXJyd-3sU6jT4a6XDNfkVbz3CEXLJC-pfn8fwte2vhvMotDvIm4A-1hFq0POko5cLfJhZDwJxb-SrkzbVDvdYSm8Vo/s1600/Where+beaches+are+golden,+sky+is+blue+and+the+scene+is+green.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwEWfDDkPb-S91f3adZDVbKQk99Dq1yeCsb2Q2wXOChqGu2oUUXXXJyd-3sU6jT4a6XDNfkVbz3CEXLJC-pfn8fwte2vhvMotDvIm4A-1hFq0POko5cLfJhZDwJxb-SrkzbVDvdYSm8Vo/s1600/Where+beaches+are+golden,+sky+is+blue+and+the+scene+is+green.jpg" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Golden sunset at Samudra beach</td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJn3sQnMzRgdpXZEXm98fK2jFdYj_zK2C4j0t1t2lNZYDEsZGD81EfpzROP5vLpPqewkDDjK-zrqiaVZ4mWq9MnRkpEgZJPBP-xKnvwYKXi5fSuwkjf8H4Jor6pMf5LnEKLFfHNPJzA98/s1600/DSC05479.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJn3sQnMzRgdpXZEXm98fK2jFdYj_zK2C4j0t1t2lNZYDEsZGD81EfpzROP5vLpPqewkDDjK-zrqiaVZ4mWq9MnRkpEgZJPBP-xKnvwYKXi5fSuwkjf8H4Jor6pMf5LnEKLFfHNPJzA98/s1600/DSC05479.JPG" height="216" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">On the way to Kovalam, the most famous of all beaches in Trivandrum</td></tr>
</tbody></table>
The sea is rough, but a beach gives you all the calm.<br />
<br />
And if you are a Keralite, you got to love the beaches. Here are some of my clicks from the beaches of Trivandrum, South Kerala.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXqDDJ55Pk9GJr5Txww8vTrYzT6NbwBXtaauw8Y0xgefMDMPbGtLEySGEp4HCAL1HxlreaJnicE_J2oMjLEntEz6UsZhesm3XeaQlcNQd7vCXgYp0jfxTytf_ZbGh5O8ojfeIZluTMDPA/s1600/DSC05489.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXqDDJ55Pk9GJr5Txww8vTrYzT6NbwBXtaauw8Y0xgefMDMPbGtLEySGEp4HCAL1HxlreaJnicE_J2oMjLEntEz6UsZhesm3XeaQlcNQd7vCXgYp0jfxTytf_ZbGh5O8ojfeIZluTMDPA/s1600/DSC05489.JPG" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Samudra Beach</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVTfbToHKgrHXxOzqOlnPFzXl6iUZY-MLZWPYMPSzPgVRGstTHHVHqYhcDL5UEKaEHZ2TLz1-WfnfegBv2zDKTiRlE-4WmZB28dP66fG8aRMgTCBDf8Z1vAOpSDUjSg2sAZMeNW2l_Km8/s1600/DSC05495.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVTfbToHKgrHXxOzqOlnPFzXl6iUZY-MLZWPYMPSzPgVRGstTHHVHqYhcDL5UEKaEHZ2TLz1-WfnfegBv2zDKTiRlE-4WmZB28dP66fG8aRMgTCBDf8Z1vAOpSDUjSg2sAZMeNW2l_Km8/s1600/DSC05495.JPG" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">KTDC's own Uday Samudra beach resort.</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix2rv70TxaejtYOicnUFCq6NoC5GM3yxyTCEUWmOQTYtbW8nW51EgE1hoJCybhRvAEZ4IyRvGSVlCpqoHkxj9cR3IN7gTO-ylnXYdXjLDJX8YFqcRiG3sj19fW95gwB2k0Kvx4R2czPeM/s1600/DSC05496.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix2rv70TxaejtYOicnUFCq6NoC5GM3yxyTCEUWmOQTYtbW8nW51EgE1hoJCybhRvAEZ4IyRvGSVlCpqoHkxj9cR3IN7gTO-ylnXYdXjLDJX8YFqcRiG3sj19fW95gwB2k0Kvx4R2czPeM/s1600/DSC05496.JPG" height="416" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Coastline</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5mwTexdRg-YG3Hz-wwkTLu_9hZhnBK7_By0h3d-WST-Xme5lHHhdOYFq25GTXHiUfl1r7othEYMpX04jEZ0ApBc67uV7ZOIlyFLYHPSaaS0XaSrYGDQ5mAJG8_G9pbg6wgbKXr1WAdOY/s1600/DSC06127.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5mwTexdRg-YG3Hz-wwkTLu_9hZhnBK7_By0h3d-WST-Xme5lHHhdOYFq25GTXHiUfl1r7othEYMpX04jEZ0ApBc67uV7ZOIlyFLYHPSaaS0XaSrYGDQ5mAJG8_G9pbg6wgbKXr1WAdOY/s1600/DSC06127.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Washed in clours</td></tr>
</tbody></table>
Go to any beach, and look around, see the colours of life come alive. <br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioG8JY96Il1owcFgnl-4cOY9qeXKDb9JYgUUMpN3DiqLpsBpDaZd-A4D18L187ggJr1Nra-iK0btu8aWVwbU_QGzfVA7D3koX0FcUKrvLL5wuY16b2jW-1aSnHBmxpQ5pyCAKZF8O4JMc/s1600/DSC06165.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioG8JY96Il1owcFgnl-4cOY9qeXKDb9JYgUUMpN3DiqLpsBpDaZd-A4D18L187ggJr1Nra-iK0btu8aWVwbU_QGzfVA7D3koX0FcUKrvLL5wuY16b2jW-1aSnHBmxpQ5pyCAKZF8O4JMc/s1600/DSC06165.jpg" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vibrant is gold</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivEd23tSEXBmI7H03cK7beO-GJOw8QAALSZrvmWi0qmThStEPFtQL-a4qIPgSdpg9bjuAmBjRYSc-qfBeq2nwZ2Wkt082d2mTkBbOeS8xP7QufEdV3yIyix5-xZBKvdJDY2sYtS12E9Q4/s1600/DSC06166.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivEd23tSEXBmI7H03cK7beO-GJOw8QAALSZrvmWi0qmThStEPFtQL-a4qIPgSdpg9bjuAmBjRYSc-qfBeq2nwZ2Wkt082d2mTkBbOeS8xP7QufEdV3yIyix5-xZBKvdJDY2sYtS12E9Q4/s1600/DSC06166.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">When the sea took a break from crashing</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiU_f5prSkb3ZaCVRXgQfKRXEZwnKFwThZm1g7RJAiqEaaQO8I3wFHE0wonrLbzLvnYdjQZ0Tg7sV6hTJ_fySj_NRiKqIsTQTO46slIU3WETqn6Rx4RL3a0RXjRODA3b0QBGIxomWl1u4/s1600/DSC06167.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiU_f5prSkb3ZaCVRXgQfKRXEZwnKFwThZm1g7RJAiqEaaQO8I3wFHE0wonrLbzLvnYdjQZ0Tg7sV6hTJ_fySj_NRiKqIsTQTO46slIU3WETqn6Rx4RL3a0RXjRODA3b0QBGIxomWl1u4/s1600/DSC06167.jpg" height="444" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Peck peck peck.. @ Samudra Beach Park</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOALvx-lMDNxLDiJ09QKBfkT_p_qVYs1-bdttXhY1uOwatBoH4ZElBD-PWhPH4QqqS6S5E_PMsZilIYNPjJYkrgfXnRW-ClMv8JQ6Agq-H6gyrtSsuo3IxpFFYvpo07A8hQU6hoBvWheY/s1600/DSC06240.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOALvx-lMDNxLDiJ09QKBfkT_p_qVYs1-bdttXhY1uOwatBoH4ZElBD-PWhPH4QqqS6S5E_PMsZilIYNPjJYkrgfXnRW-ClMv8JQ6Agq-H6gyrtSsuo3IxpFFYvpo07A8hQU6hoBvWheY/s1600/DSC06240.jpg" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vivanta by Taj, Kovalam</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO1vD4MYbnrg581GWd0YUH96vdzeE5pK14D4OMmPHycWgy64CSEXPXnRKUGI-d_eoLrZd9DM0RHAMefFkJG8bbloGwvLNgaERiYYSp20tGCZn_yCo776ZKf0B9l0qBIsz4BK6l2t81iWk/s1600/DSC06233.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO1vD4MYbnrg581GWd0YUH96vdzeE5pK14D4OMmPHycWgy64CSEXPXnRKUGI-d_eoLrZd9DM0RHAMefFkJG8bbloGwvLNgaERiYYSp20tGCZn_yCo776ZKf0B9l0qBIsz4BK6l2t81iWk/s1600/DSC06233.jpg" height="320" width="240" /></a></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiETQtx3_4TxMQOsniX6LPR4p6hjnVcEcHDuNdznZzpQaNISI6rx3u-VosD0NH3Khg0aOrPq3EHDZ_KKSQnLR5ccGT6CT9DY-iyhbzrpdsQsT430etkHPXNipELOWP5_kFsa7J9ylKcAA/s1600/DSC06243.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiETQtx3_4TxMQOsniX6LPR4p6hjnVcEcHDuNdznZzpQaNISI6rx3u-VosD0NH3Khg0aOrPq3EHDZ_KKSQnLR5ccGT6CT9DY-iyhbzrpdsQsT430etkHPXNipELOWP5_kFsa7J9ylKcAA/s1600/DSC06243.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vivanta by Taj</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA3FYsHIDXO4XDyFsiKhr3nrpkMfrdwGmEMeKJ0nBRYC8oCRU44m8r0-r2cAcMRAnHTDt0Z7FFhqqSATwpPEE_J3DsaWgZXSCcPt5qShBLa3t2Tb_kPnqAhsEqApaZyhl2HZ5BzKLJnY0/s1600/DSC06241.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA3FYsHIDXO4XDyFsiKhr3nrpkMfrdwGmEMeKJ0nBRYC8oCRU44m8r0-r2cAcMRAnHTDt0Z7FFhqqSATwpPEE_J3DsaWgZXSCcPt5qShBLa3t2Tb_kPnqAhsEqApaZyhl2HZ5BzKLJnY0/s1600/DSC06241.jpg" height="480" width="640" /></a></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCUU7Yox8TdBg7yLqxbOeNiOylcV_vk0sCofSFmyZa-PafPj-un2tDh0rPiiI_fN1sOKi7-QgXwzNZHOYniVAD3b50aZqbEytvkbXsu3bUsn87jKQSDUgTPfY6r2NVw18MnjhPzJaf8Tk/s1600/DSC06242.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCUU7Yox8TdBg7yLqxbOeNiOylcV_vk0sCofSFmyZa-PafPj-un2tDh0rPiiI_fN1sOKi7-QgXwzNZHOYniVAD3b50aZqbEytvkbXsu3bUsn87jKQSDUgTPfY6r2NVw18MnjhPzJaf8Tk/s1600/DSC06242.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Lie down, breathe in the fresh air, Relax and Kanna Keep Calm</td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8WpiRsahOsFHPyVr9yhiP4JxCs3YvL17xqLLO-zK5xTC2chf4cMk3ibePBsBW7qxCCDQv9zeyQRJ5F9ZgiljBqP-imojh9knj0bQvbMGVxTW6oaoh_mVfKTj8ckL5zVdaVwI02_yqGUc/s1600/IMG_1755.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8WpiRsahOsFHPyVr9yhiP4JxCs3YvL17xqLLO-zK5xTC2chf4cMk3ibePBsBW7qxCCDQv9zeyQRJ5F9ZgiljBqP-imojh9knj0bQvbMGVxTW6oaoh_mVfKTj8ckL5zVdaVwI02_yqGUc/s1600/IMG_1755.jpg" height="266" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Pull pull pull ahoy...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE7ASEFSt-wSy55nAVr3P7FlmU62Wjxs5BiwTxSdToBv5yZ0n1wt47wuOPkDr-NGrzMJas2UjUhBs0dFVJuj1FAn8PjiNncQbBIc1QOxJwqHRH4ZOfMiuT-n_jTLFSZkN3oUB3vjMpi6M/s1600/IMG_1778.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE7ASEFSt-wSy55nAVr3P7FlmU62Wjxs5BiwTxSdToBv5yZ0n1wt47wuOPkDr-NGrzMJas2UjUhBs0dFVJuj1FAn8PjiNncQbBIc1QOxJwqHRH4ZOfMiuT-n_jTLFSZkN3oUB3vjMpi6M/s1600/IMG_1778.JPG" height="266" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Showing off with the catch</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAJSN1otzDybzm_RcjiVELgtOn6qtnbGwpAj4hDwZCRAHePssJrzVnI82lA0qurpzBCCYiWVDPutdpYpW76S_mdMr0Bw_VrbEUL1-oh7uvt4DmtHxpPNO4AXH81sSC_Y19Qw1p48Khnx4/s1600/IMG_1835.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAJSN1otzDybzm_RcjiVELgtOn6qtnbGwpAj4hDwZCRAHePssJrzVnI82lA0qurpzBCCYiWVDPutdpYpW76S_mdMr0Bw_VrbEUL1-oh7uvt4DmtHxpPNO4AXH81sSC_Y19Qw1p48Khnx4/s1600/IMG_1835.JPG" height="236" width="400" /></a></div>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb5YlSOHETc_V1n8uq7QuDC4PF1yn8GX0Rl9u61NnHQwAjXP5KsjpOnSqoJN9T_CpSw8Lwigc5LT-hLfdpdYvLB15ziMde3UygTtWoRj1XuXvBtYZgeBZkrWr5GbtU6NPkQqt1jvOlchc/s1600/IMG_1845.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb5YlSOHETc_V1n8uq7QuDC4PF1yn8GX0Rl9u61NnHQwAjXP5KsjpOnSqoJN9T_CpSw8Lwigc5LT-hLfdpdYvLB15ziMde3UygTtWoRj1XuXvBtYZgeBZkrWr5GbtU6NPkQqt1jvOlchc/s1600/IMG_1845.JPG" height="261" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Mosques at Vizhinjam harbour</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYTBhAu2DvfgLyCcIJ7dV9mAZNM67rUPziUkRoEL4EQwa3XtSiOafTfiyjbibFeEAusXT9dOJjS57shtcr99Ivm3lLNBB5BZaHhV5_CwAhSU8a0R4TmVIREmJUqVJ5ZJZUBafZD_2-pUk/s1600/IMG_1846aaa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYTBhAu2DvfgLyCcIJ7dV9mAZNM67rUPziUkRoEL4EQwa3XtSiOafTfiyjbibFeEAusXT9dOJjS57shtcr99Ivm3lLNBB5BZaHhV5_CwAhSU8a0R4TmVIREmJUqVJ5ZJZUBafZD_2-pUk/s1600/IMG_1846aaa.jpg" height="425" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dusk is when they come back to their families</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHnXxMOU-GBd06l5TWJm65cycOVQ9YvX_u403Af6GTOxSEYWpfNUGmQcbZbc-uTSSUnaq6y5Jgl1XOzKuTdkg2a3GIMQi1jkVrnC2t9u4aLjTXLTIozRUo9mXNYiVfDkrylyC7xqVDvoU/s1600/IMG_1847.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHnXxMOU-GBd06l5TWJm65cycOVQ9YvX_u403Af6GTOxSEYWpfNUGmQcbZbc-uTSSUnaq6y5Jgl1XOzKuTdkg2a3GIMQi1jkVrnC2t9u4aLjTXLTIozRUo9mXNYiVfDkrylyC7xqVDvoU/s1600/IMG_1847.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDBnWwZBoGr53ixPpjMpLBzDwp6rr6S7Gg33_VEkZawISvdchdzIjZGZ2_YKCajPV0p8qczFq8TLZ9USFszTBYhLnE74SQqHMYsQUERNBFCaD5-O89WQ2RCDVJMn9L5Cy2TKDuBPITvbg/s1600/IMG_1782.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDBnWwZBoGr53ixPpjMpLBzDwp6rr6S7Gg33_VEkZawISvdchdzIjZGZ2_YKCajPV0p8qczFq8TLZ9USFszTBYhLnE74SQqHMYsQUERNBFCaD5-O89WQ2RCDVJMn9L5Cy2TKDuBPITvbg/s1600/IMG_1782.jpg" height="266" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sun, Sand, Wind - my favourite elements</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkMnDgAwIu6RMOnVaOoBk9bLQuSR38WUWZ5-QtojJz-QAjLZT2PN0bFQNNZKxP3GVmLHO5ImVp0CziZimY0SO_S7SVvNHbKMMajp3bUCiRyBRkcMZ35Ey0MeXbAGR5N23qVeCyQ4W8qj8/s1600/DSC06253.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkMnDgAwIu6RMOnVaOoBk9bLQuSR38WUWZ5-QtojJz-QAjLZT2PN0bFQNNZKxP3GVmLHO5ImVp0CziZimY0SO_S7SVvNHbKMMajp3bUCiRyBRkcMZ35Ey0MeXbAGR5N23qVeCyQ4W8qj8/s1600/DSC06253.jpg" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Golden sands of Samudra Beach</td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHa74k7oVUviPztMmGowjaqt1yd-sQpSrjNc9YypIvGh3sual1RepzBhcdkWkAuYFIfLlb5eD-3ZJ7uGfrB_tUKb3sBMEzA4AmiXUndFdMtE2Lzym8lRuMlZ93EGzDAATmHHS0-QMMJM4/s1600/WP_000314.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHa74k7oVUviPztMmGowjaqt1yd-sQpSrjNc9YypIvGh3sual1RepzBhcdkWkAuYFIfLlb5eD-3ZJ7uGfrB_tUKb3sBMEzA4AmiXUndFdMtE2Lzym8lRuMlZ93EGzDAATmHHS0-QMMJM4/s1600/WP_000314.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">The Leela palace resort at Kovalam</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAei8qtJ51aGpTCuZ99AYXlYh7RrnNilE7IAjlgki_bZm4nWzNJJu6I6mQcROivzXC1JKSK7yGc_uT7YYIbpJPqGCBBVyd8nFA91hZhgZx_9pzK9Ijhyphenhyphenc6_aGUL_smSO0UkK7qiDmsFY0/s1600/WP_000315.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAei8qtJ51aGpTCuZ99AYXlYh7RrnNilE7IAjlgki_bZm4nWzNJJu6I6mQcROivzXC1JKSK7yGc_uT7YYIbpJPqGCBBVyd8nFA91hZhgZx_9pzK9Ijhyphenhyphenc6_aGUL_smSO0UkK7qiDmsFY0/s1600/WP_000315.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRNElwyCUSuJt80zQxHDfc7ys1JF4d5jh9hjRLmBLv_cxSWgSol0t10TvLl0kaEw5VOSROJKLGbQjg0hSuzoZqR95keC6YLLhYJFWsIo9j9bUymosJi4P4ay7RTFhy0z6vvB2mwFm7R_w/s1600/WP_000371.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRNElwyCUSuJt80zQxHDfc7ys1JF4d5jh9hjRLmBLv_cxSWgSol0t10TvLl0kaEw5VOSROJKLGbQjg0hSuzoZqR95keC6YLLhYJFWsIo9j9bUymosJi4P4ay7RTFhy0z6vvB2mwFm7R_w/s1600/WP_000371.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Lagoons of Poovar</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz40I4igE8tG-3iliXqGnl0KjsHvZvpis_DAwomYgugbbTOS7_esGzKBmhlsnSGm7-tkBqHu6pLPZZTnUYybpth5gADT3-beZ0Vi_idLfsKuyv7hwt1Cv4VrMSzcJ7SVOnO97rmabhhDQ/s1600/WP_000368.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz40I4igE8tG-3iliXqGnl0KjsHvZvpis_DAwomYgugbbTOS7_esGzKBmhlsnSGm7-tkBqHu6pLPZZTnUYybpth5gADT3-beZ0Vi_idLfsKuyv7hwt1Cv4VrMSzcJ7SVOnO97rmabhhDQ/s1600/WP_000368.jpg" height="235" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Water-front cottages at Poovar</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9uiq_ihiw0Fdxs7PedxtpmRiHh-PZyqP93B4GE_g_G_XOQ1QBIBGOVXdVjei59jin6VRlfF7KIllfoe2s9qNCEcZmR3XOF-13MDxo2FRoDtQhvvCPzFHlmfXaIn5rPtdzbXaKWkjOFWw/s1600/WP_000661.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9uiq_ihiw0Fdxs7PedxtpmRiHh-PZyqP93B4GE_g_G_XOQ1QBIBGOVXdVjei59jin6VRlfF7KIllfoe2s9qNCEcZmR3XOF-13MDxo2FRoDtQhvvCPzFHlmfXaIn5rPtdzbXaKWkjOFWw/s1600/WP_000661.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Beach and Lake - 'The Bait' at Vivanta by Taj.</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj65leA4BSa_yny0SkipdplQV6oSLFjvIp1lww4bEV15Ia9n5gMoj6Yzv1fRAHvn3dWJ6oFrkLEJ097EDwwei3omSR0n0jPxD8ru8nu6y7E47glbaY3l8Q3eORkKAFNVOhAhtipJH9nc_4/s1600/WP_000660.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj65leA4BSa_yny0SkipdplQV6oSLFjvIp1lww4bEV15Ia9n5gMoj6Yzv1fRAHvn3dWJ6oFrkLEJ097EDwwei3omSR0n0jPxD8ru8nu6y7E47glbaY3l8Q3eORkKAFNVOhAhtipJH9nc_4/s1600/WP_000660.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioFzKjHg-bVCA_hDvwH0r0P5kdQKdzPjfzMpau_4AMwH6BjkMBqaxq3uFBWtPfdOdT6EFVRF4-WPxNeezGkOTQg4iycd4CuOVaLitWUXPAiu3H4dwdMerCxGWoPcIe-jA7NW9pb5SEmjE/s1600/IMG_1733.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioFzKjHg-bVCA_hDvwH0r0P5kdQKdzPjfzMpau_4AMwH6BjkMBqaxq3uFBWtPfdOdT6EFVRF4-WPxNeezGkOTQg4iycd4CuOVaLitWUXPAiu3H4dwdMerCxGWoPcIe-jA7NW9pb5SEmjE/s1600/IMG_1733.JPG" height="396" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">View from Adimalathura Beach </td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: right;">
</div>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL13e_8ShPpLLI6i6ycZop1gAZjauc0SZl0rRQZ7fH8AdfD5HYJUUgfNXq6LJurugjBceMGxIvB9KKr9QmXdjJS5oi_5wTYxgNW_HFPSF8BxKkM7j1PRAaqrsm6EfWOEpnqHZEi1aXzH8/s1600/IMG_1738.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL13e_8ShPpLLI6i6ycZop1gAZjauc0SZl0rRQZ7fH8AdfD5HYJUUgfNXq6LJurugjBceMGxIvB9KKr9QmXdjJS5oi_5wTYxgNW_HFPSF8BxKkM7j1PRAaqrsm6EfWOEpnqHZEi1aXzH8/s1600/IMG_1738.JPG" height="400" width="266" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Jesus prayed for us all. He sacrificed his life for us all - from Adimalathura Beach</td></tr>
</tbody></table>
</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-8363369137357677162013-10-18T10:44:00.003-07:002014-05-06T05:03:44.220-07:00പോലീസ് ബീറ്റ് (Police Beat)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>പോലീസ് ബീറ്റ് </b>(ഒരു ട്രു സ്റ്റോറി)<br />
<br />
സമയം രാത്രി<b> 2 മണി</b>യോട് അടുക്കുന്നു. ലോക്കൽ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും പോലീസുകാർ ബീറ്റിന് ഇറങ്ങുന്ന നേരം...<br />
<br />
പുതുതായി ചാർജ് എടുത്ത രണ്ടുപേർക്കാണ് അന്നത്തെ ബീറ്റിനുള്ള നറുക്ക് വീണത്. പോരെങ്കിൽ കള്ളന്മാരുടെ ശല്യം പല തവണ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ള, സൊസയിറ്റിയിലെ പല ഉന്നത ഉദ്യോഗസ്ഥരും പാർക്കുന്ന കോളനിയിലും. ആദ്യ ദിവസം, അല്ല ആദ്യ രാത്രി തന്നെ ഒരു അറസ്റ്റോ മറ്റോ രേഖപ്പെടുത്തിയാൽ തങ്ങളുടെ ഭാവിയിലേക്ക് അത് ഗുണം ചെയ്യും എന്ന് മനസ്സിൽ കണ്ടാണ് അവർ രണ്ടുപേരും ഇറങ്ങിയത്.<br />
<br />
ഒന്നാമൻ ബുള്ളട്ടിന്റെ കിക്കെർ അടിക്കുമ്പോൾ കള്ളനെ ചെയിസ് ചെയ്തു പിടിക്കുന്നത് വിഭാവന ചെയ്യുകയായിരുന്നു. രണ്ടാമൻ ഓടിച്ചിട്ട് പിടിച്ചു അടി പൊട്ടിക്കുന്നതും, തുടർന്നുള്ള അറെസ്ട്ടും.<br />
<br />
അവർ അങ്ങനെ കോളനി കറങ്ങുകയാണ്... ഇനി അകെ രണ്ടു ലേൻ മാത്രം ബാക്കി, ഒരു കള്ളനെ പോയിട്ട് ആരോടെങ്കിലും പറയാൻ ഇൻറ്ററസ്റ്റിംങ്ങ് ആയാ ഒരു കാഴ്ച കണ്ടത് പോലും ഇല്ല. വെറുതെ ഉറക്കം കളഞ്ഞതാകുമോ എന്ന് അവർ ഭയന്നു, എങ്കിലും അവർ സദാ ജാഗരൂകരായിരുന്നു. (ചെലപ്പോ ബിരിയാണി കിട്ടിയാലോ)<br />
<br />
അങ്ങനെ പോകുമ്പോളാണ് അതാ ഒരു വീട്ടില് വെളിച്ചം കാണുന്നു.. അവരാ ലെയിനിലേക്കു കേറി. ബാക്കി ഒരു വീടിലും പ്രകാശത്തിന്റെ തരിമ്പു പോലും ഇല്ല. ഇനി അഥവാ വല്ല കള്ളനും ആളില്ലാത്ത വീട്ടില് കയറിയതണങ്കിലൊ... അവരുടെ വരവിനു മുന്നറിയിപ്പ് കൊടുക്കണ്ട എന്ന് കരുതി ബൈക്ക് ഒരു മതിലിനോട് ചേർത്ത് ഒതുക്കി വെച്ച ശേഷം അവർ ആ വീടിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.<br />
<br />
"വീട്ടുകാരാൻ വല്ല ടി.വി കാണുന്നതാണെങ്കിൽ...?" ഒന്നാമൻ ചോദിച്ചു.<br />
"എന്നാൽ നമുക്ക് ജസ്റ്റ് ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് പോയേക്കാം" രണ്ടാമൻ പറഞ്ഞു.<br />
<br />
അടുത്ത് എത്തിയപോൾ ആണ് അവർ അത് ശ്രദ്ധിച്ചത് അത് ആ വീടിൻറെ പിൻവശം ആണ്. മുൻവശം മറ്റൊരു ലെയിനിലേക്കു തുറക്കുന്ന ഒരു വീടായിരുന്നു അത്.<br />
ആരെടാ ഈ രാത്രി അടുക്കളയിൽ അവർക്ക് എക്സയിട്ട്മെൻറ് ആയി.<br />
<br />
പതുങ്ങി അവർ ചെന്ന് നോക്കുമ്പോൾ ഒരുത്തനതാ അവിടെ തറയിൽ കുനിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഹാളിൽ ആണ് അവൻ ഇരിക്കുന്നത്. അവന്റെ പുറകുവശം മാത്രമേ കാണാൻ പറ്റുന്നോള്ളു, അതുകൊണ്ട് അവൻ അവിടെ കുനിഞ്ഞിരുന്നു എന്ത് ചെയ്യുകയാണെന്ന് അവര്ക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവിടെയും ലൈറ്റ് കിടപ്പുണ്ട്. രണ്ടാമത് ഒന്ന് ആലോചിക്കാതെ അവർ മതിലെടുത്തു ചാടി അടുക്കള വാതിൽ വഴി വീട്ടിലേക്കു കയറി നോക്കുമ്പോൾ അവൻ എന്തോ ആയുധങ്ങൾ ഒക്കെ നിരത്തി വെക്കുകയാണ് തറയിൽ. പുതിയ എന്തോ സൈസ് ആയുധമാണ്, അവർ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല.<br />
<br />
പിന്നെ ഒട്ടും അമാന്തിക്കാതെ അവർ ചാടി അവന്റെ മേൽ വീണു (*നിലവിളി*) കോളറിൽ പിടിച്ചു പൊക്കി ശ്വാസം വിടാതെ ചോദിച്ചു..<br />
"നിനക്കൊക്കെ കക്കാൻ ഞങ്ങടെ ഏരിയ തന്നെ വേണം അല്ലേടാ?"<br />
"കക്കാനോ? വാട്ട് യു സയിംഗ് മാൻ?" അവൻ മറുചോദ്യം ചോദിച്ചു.<br />
"പിന്നെ ഇതെന്താട ഇത്? പൂട്ട് തുറക്കാനുള്ള സൂത്രമോ? ഇപ്പോഴത്തെ കള്ളന്മാർ ഒക്കെ ഹൈ-ടെക് ആയി തുടങ്ങിയെന്നു നമുക്ക് അറിയാം."<br />
"അയ്യേ അല്ല, ഇത് എന്റെ ഡ്രാഫ്റ്റർ ആണ്. നാളെ ഒരു അസ്സയിന്മെന്റ് ഉണ്ട്"<br />
<br />
അവൻ ഫ്രണ്ട്സ് സിനിമയിലെ ശ്രീനിവാസനെ പോലെ നിർത്താതെ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോളേക്കും വീടുകർ ഉണർന്നു താഴെ എത്തി.<br />
<br />
അവൻ ഗ്രാഫിക്സിനെ കുറിച്ചും, ഡ്രാഫ്റ്ററിനെ കുറിച്ചും എല്ലാം വിശദീകരിച്ചു കൊടുത്തു കൂട്ടച്ചിരിക്കിടയിൽ. മെക്കാനിക്കൽ എഞ്ചിനീയറിംഗ് 2nd ഇയർ പഠിക്കുവാണ് ചെക്കൻ. അല്ലാതെ കള്ളൻ അല്ല. അതൊക്കെ വിശദീകരിച്ചത് അവന്റെ അച്ഛനായിരുന്നു. <br />
<br />
അവൻ അസയിന്മന്റ്റ് ചെയ്യുകയാണ്, നാളെ സബ്മിറ്റ് ചെയ്യാൻ ഉള്ളതാ. കാറ്റ് കയറാൻ വേണ്ടി വാതിൽ തുറന്നിട്ടതാനെന്നും പറഞ്ഞു. പോലീസുകാർക്ക് തങ്ങളുടെ അമളി ബോധ്യമായി. എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജിൽ കേറിയിട്ടില്ലാത്ത അവർ ഡ്രാഫ്റ്റർ ആദ്യമായി കാണുകയായിരുന്നു.<br />
<br />
വീട്ടുകാരോടും, അവനോടും ക്ഷമ പറഞ്ഞു ഇറങ്ങിയ ശേഷം എന്തായാലും ഇക്കഥ സ്റ്റേഷനിലെ മറ്റാരും അറിയരുതെന്ന് അവർ പരസ്പരം സമ്മതിച്ചു മൂളി.<br />
<br />
"ഇതാണ് പറയുന്നത് പഴഞ്ചൊൽ മേൻ പതിർ നഹി ഹേൻ എന്ന്"<br />
"ഏതു പോലീസുകാരനും ഒരബദ്ധം പറ്റും"<br />
അവർ രണ്ടാളും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു സ്ഥലം വിട്ടു.<br />
<br />
<br />
(കടപ്പാട് - ഗാരി കുരിയൻ പോൾ)<br />
<br /></div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-8772381582513791592013-08-09T12:02:00.001-07:002016-06-07T12:10:28.437-07:00Naturenamored<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://www.blackberry10wallpapers.com/downloads/NatureinLoveBlackberry10wallpaper.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://www.blackberry10wallpapers.com/downloads/NatureinLoveBlackberry10wallpaper.jpg" height="320" width="320" /></a>(Another attempt at a Sonnet)<br />
<br />
Blow thine kiss of love,<br />
the breeze of my spring<br />
The aspen can't long<br />
to dance to your tunes...<br />
<br />
As the cool of the morning dew<br />
enter me as I bloom, <br />
Raise me to Asphodel and<br />
cleanse my beluted soul...<br />
<br />
Let me be the thorn of protection,<br />
for you are the flower of my evening<br />
who gives the fruit of my morrow.<br />
<br />
I will sleep through the night fall,<br />
bearing the gift of all felicity<br />
wake in your hands at every dawn.</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-4444370054190332882013-06-22T06:49:00.002-07:002013-10-21T11:08:41.407-07:00ദുഃഖം (Dukham - Sadness)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>ദുഃഖം</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b> </b></span><a href="http://24.media.tumblr.com/tumblr_lnixxjvH1Q1qajllro1_400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="319" src="http://24.media.tumblr.com/tumblr_lnixxjvH1Q1qajllro1_400.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
മരണത്തിലും ശാശ്വതമായി<br />
മറ്റൊന്നുണ്ട് പാരിൽ...<br />
<br />
പെയ്തു തോർന്ന മഴയിലും,<br />
മഴ തരാത്ത മേഘങ്ങളിലും,<br />
വിലക്കപ്പെട്ട ഖനിയിലും,<br />
ആരാലും കാണാതെ ഒളിഞ്ഞിരുന്ന ദുഃഖം !<br />
<br />
മായയിലും മിഥ്യയിലും കടന്നു ചെല്ലും,<br />
പ്രകാശവും തമസ്സും തടസ്സമല്ലാതെ,<br />
വേർപാടിലും വേർപിരിയലിലും<br />
മൂന്നാമനായി നിലയുറക്കും.<br />
<br />
തകർന്ന പ്രതിജ്ഞകളിലും അജയ്യനായി,<br />
വാക്കിൻറെ മുറിവിലും,<br />
നോക്കിൻറെ മൂർച്ചയിലും,<br />
വന്നു വേദനിപ്പിച്ചു പോകും.<br />
<br />
ജാതിമതഭേദമന്യേ രാജ്യവും, രാജാവും -<br />
മനുഷ്യരും, മൃഗങ്ങളും,<br />
ഒരുപോലെ കൊണ്ടാടുന്ന ആഘോഷം -<br />
ഭൂതവും ഭാവിയും വർത്തമാനകാലത്തും<br />
മരണത്തോടു കിടപിടിച്ച ദുഃഖം.</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-76891732053357852922013-02-26T21:02:00.002-08:002013-02-27T07:16:03.035-08:00ലോണ്ട ജങ്ങ്ഷന് പാര്ട്ട് - 2 (LONDA Jn. Part - 2)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ലോണ്ട ജങ്ങ്ഷന്<br />
<br />
പട്ടികളെ കണ്ടു പേടിച്ചിട്ടല്ല പക്ഷെ കൂടെ വന്നവരെ ആരെയും കാണാത്തോണ്ട് തിരിച്ചു സ്റ്റേഷനില് കേറി ചെന്ന് നോക്കുമ്പോള് അവടെ എന്തോ കശപിശ! <br />
<br />
സ്ടുടെന്റ്സ് കണ്സെഷനില് യാത്ര ചെയ്ത പലര്ക്കും ഐ.ഡി കാര്ഡ് ഇല്ലായിര്ന്നു, അഥവാ ഉണ്ടെങ്കില് അതൊക്കെ കീറിപ്പറിഞ്ഞു പേര് പോലും വായിക്കാന് പറ്റാത്തതും. ഒടുവില് ഹിന്ദിയിലും ഇംഗ്ലീഷിലും മുറി കന്നടയിലും ഒക്കെ സംസാരിച്ചു സംസാരിച്ചു 2500 രൂപയില് കിടന്ന ഫൈന് 4500 രൂപയില് എത്തിച്ചു അതും അടച്ചു യാത്ര തുടരാന് ധാരണയായി. ഫൈന് അടച്ച സന്തോഷത്തില് റെയില്വേ അതികൃതര് ഒരു സന്തോഷ-വാര്ത്ത കൂടി തന്നു - കാലത്ത് പത്തിനുള്ള ട്രെയിന് സാങ്കേതിക കാരണങ്ങളാല് മുടങ്ങി, അടുത്ത ട്രെയിന് ഈ പട്ടിക്കാട് വഴി വരണത് രാത്രി 2 മണിക്ക് ആയിരിക്കും എന്ന്. പടപേടിച്ച് പന്തളത്ത് ചെന്നപ്പോ അവിടെ പന്തളം സുധാകരന്റെ പ്രസംഗം എന്ന് പറഞ്ഞ പോലെ ആയി കാര്യങ്ങള്. <br />
<br />
ഇനി ഇവിടെ നിന്നിട്ട് വലിയ കാര്യമൊന്നും ഇല്ല. നമ്മുക്ക് മറ്റു വല്ല വഴിയും ആലോചിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു എല്ലാരും പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി. ടാക്സി വിളിച്ചു പോകാന് ആണെങ്ങില് എല്ലാര്ക്കും കൂടി ഒരു 8-10 ടാക്സി വിളിക്കേണ്ടി വരും. ഒന്നാമതേ ഫൈന് അടച്ചു 10-12 ഫുള് എടുക്കാനുള്ള കാശു കളഞ്ഞു. ഇനി അധിക-ചെലവ് വേണ്ടെന്നു നിശ്ചയിച്ചു നടന്നപ്പോള് ഒരു കാര്യം ഞങ്ങള്ക്ക് മനസിലായി. ടാക്സി വിളിച്ചു പോകാന് ആണെങ്ങ്കില് തന്നെ ട്രിപ്പ് അടിക്കേണ്ടി വരും, 10 തവണ. കാരണം അവിടെ ഒരു ടാക്സിയെ ഒള്ളു, അതാണെങ്കിലോ ഒരു ടാക്സി അല്ല, ഒരു ജീപ്പ് സര്വീസ് ആണ്. അവിടുത്തെ ഏറ്റവും കാശുകാരന്റെ ഒരു സാധുര-സേവന-ഏര്പ്പാട്. പിന്നെ ഉള്ളത് ഒരു സാധാ ഓട്ടോയും 2 പെട്ടി ഓട്ടോകളും! അവരോടു ചോദിച്ചറിഞ്ഞു അടുത്ത ബസ് സ്റ്റാന്ണ്ട് ഒരു കിലോമീറ്റെര് അകലെയാണ്. അവര്ക്ക് കോള് ഒത്തു. പെട്ടിയും തൂക്കി നടക്കാന് വയ്യാത്ത സാധു ജനങ്ങളെ വണ്ടികളില് കയറ്റി വിട്ടിട്ടു ആരോഗ്യശ്രീമാന്മാരായ ഞങ്ങള് അത് നടന്നു താണ്ടുവാന് തീരുമാനിച്ചു. കാഴ്ചകളും കാണാല്ലോ.<br />
<br />
അവിടുത്തെ മെയിന് റോഡ് വഴി വേണം ബസ് സ്റ്റാണ്ടിലേക്ക് പോകാന്. ആ വഴി നടന്നപോള് കണ്ടു, ഇതൊരു ഓണം കേറാ മൂലയാനെന്നു ! ആകെ 3 കടകള്. ഭാഗ്യം അതില് ഒരു കടയില് എയര്ടെല് ബോര്ഡ് വച്ചിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ മുമ്പ് പറഞ്ഞ ആ ഹോട്ടല്. പിന്നെ ഒരു സ്കൂള്, 4 വരെ മാത്രേ ഒള്ളു. ഒരു ഫോറെസ്റ്റ് ഓഫീസേര്സ് ബംഗ്ലാവ്, ലോണ്ട ടൌണ് തീര്ന്നു ! <br />
<br />
ട്രെയിന് ഇറങ്ങിയപോള് കര്ണാടക സിഗ്നല് ആണ് കാണിച്ചതെങ്കില്, നടന്നു നടന്നു ബസ് സ്റ്റാന്ഡില് എത്തിയിപോള് കാണിച്ചു "വെല്കം റ്റു മഹാരാഷ്ട്ര" .<br />
<br />
ആരെങ്കിലും ഗോവയില് പോയി ബസ് വിളിച്ചോണ്ട് വന്നാലെ ഒള്ളു. സര്വീസ് ഇവിടെ ദിവസം 3-4 എണ്ണമേ ഒള്ളു. കൂട്ടത്തില് മുതിര്ന്ന ഒരു ഹരി ചേട്ടന് ആ മിഷന് ഏറ്റെടുത്തു, ഒരു മലംച്ചരക്ക് കൊണ്ട് പോണ ജീപ്പില് കേറി സ്ഥലം വിട്ടു. ഗോവയില് എത്താന് കുറഞ്ഞത് ഒന്നര മണിക്കൂര്, അവിടെ ചെന്ന് ബസ് അറേഞ്ച് ചെയ്തു തിരിച്ചു എത്താന് വീണ്ടും ഒരു രണ്ടു മണിക്കൂര്. മൂന്നര മണിക്കൂര് കിടക്കുന്നു ഇനിയും. റെയില്വേ കക്കൂസില് പോകാന് ധൈര്യമില്ലതവരും, പറ്റാത്തവരും സ്റ്റാന്ഡിലെ കടയില് നിന്ന് വെള്ളം (മിനെരല് വാട്ടര് എന്ന് സ്ടിക്കെര് ഒട്ടിച്ച കുപ്പികള്) വാങ്ങി കാട് കയറി. പ്രൈവസി വേണം എന്ന് വാശിയുള്ള ചിലര് ബംഗ്ലാവിന്റെ വേലിയും ചാടി. <br />
<br />
ചിലര് ചീട്ടു കുത്തെടുത് കളി തുടങ്ങി. ബാക്കിയുള്ളവര് ബോറടിച്ചു ബാഗുകളില് തിന്നാന് വല്ലോം ഉണ്ടോ എന്ന് തിരച്ചില് തുടങ്ങി. നോക്കുമ്പോള് അതാ ഒരുത്തന്റെ ബാഗില് ഒരു ടെന്നീസ് ബോള്. ഗോവയില് എറിപ്പന്തു കളിയ്ക്കാന് കൊണ്ട് വന്നതാണ്. ഇതെങ്കില് ഇത്, സമയം പോകുമല്ലോ എന്ന് കരുതി, നമ്മള് 'ക്യാച്ച് ആന്ഡ് ക്യാച്ച്' കളിയ്ക്കാന് തീരുമാനിച്ചു. കളി തുടങ്ങി. ഒരു പത്തു മിനിറ്റ് അങ്ങോട്ട് കഴിഞ്ഞതും, ചുറ്റും കുറച്ചു ജനം. കീരീടത്തില് ലാലേട്ടന് കീരിക്കാടനെ അടിച്ചു വീഴ്ത്തുന്നത് കാണാന് വന്നു നിക്കുന്ന പോലെ ! ചുറ്റും കൂടി നിക്കുകയാണ് ! <br />
<br />
ഞാന് അവരെ നോക്കി. സഹതാപ്പിക്കണോ, കരയണോ, ചിരിക്കണോ എന്ന അവസ്ഥയിലായി. വിംബ്ള്ടണില് കളി നടക്കുമ്പോള് റൊളക്സ് പരസ്യത്തില് കാണിക്കുന്നത് പോലെ ആളുകള് ബാളില് തന്നെ നോക്കി തല അങ്ങോട്ട് തിരിക്കുന്നു, പിന്നെ ഇതാ ഇങ്ങോട്ട് തിരിക്കുന്നു.. ബാളിന്റെ ഭ്രമണപദത്തില് ആണ് അവരുടെ ശ്രദ്ധ മുഴുവനും. അവര് ബാളും ഇങ്ങനൊരു കളിയും ഒക്കെ ആദ്യമായി കാണുകയാണ് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. മറ്റു ചിലര് അന്തംവിട്ടു കുന്തംവിഴുങ്ങി നിന്ന് ചീട്ടുകളി കാണുന്നു.. ഈ കോമെടി ഷോകള് ഒക്കെ നടക്കുന്നതിനിടയില് മൂന്നു-മൂന്നര മണിക്കൂര്, അല്ല അതിലും കൂടുതല്, പോയത് അറിഞ്ഞില്ല. വിശപ്പിന്റെ വിളി സഹിക്കവയ്യാതായപ്പോള് ദൂരെ നിന്ന് എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു കടകട സബ്ദം കേള്ക്കുമാറായി, നമുക്ക് പോകാന് ഒള്ള ബസ്സുകള് എത്തി.<br />
<br />
റോഡില് ഇറങ്ങിയപ്പോള് അടുത്ത മെസ്സേജ് വന്നു "വെല്ക്കം റ്റു ഗോവ"...<br />
"ഹൊഹ്, ഇനി വെറും 2 മണിക്കൂര്, അത് കഴിഞ്ഞാല് "ഗ്ഗോാാവ്വാാാാാ" എന്ന് എല്ലാരും ഒരേ സ്വരത്തില് അലറി.<br />
<br />
എങ്കിലും അത്ര പെട്ടെന്ന് നമ്മള്ക്ക് സ്വര്ഗ്ഗരാജ്യം തരില്ലെന്ന് ബോധ്യമായി.<br />
<br />
ഹോണ് ഒഴികെ മറ്റെല്ലാത്തിനും സൌണ്ട് ഉള്ള, തേര്ഡ് ഗിയറിനു മുകളില് കേറാന് കഴിയാത്ത ആ ബസ്സില് നിരങ്ങി നിരങ്ങി ആയിരുന്നു യാത്ര. മണിക്കൂറില് ഒരു വണ്ടിയെ മാത്രം വെച്ച് കണ്ടുമുട്ടുന്ന, വളവോ തിരിവോ ഇല്ലാത്ത സൂപ്പര് ഹൈവേ, ഒരാള്ക് വേറെ ഏതു വണ്ടിയില് ആണെങ്കിലും ആ 80 കിലോമീറ്റെര് പോകാന് ഒരു മണിക്കൂര് മതിയാകും, എന്നിട്ടും ആ കട്ടപ്പുറത്ത് കണ്ടം ചെയ്യറായ ആ ബസ്സില് 4 മണിക്കൂര് എടുത്തു ഗോവ എത്താന് ! അങ്ങനെ 2:30 നു തുടങ്ങിയ ആ യാത്ര 6:30 നു അവസാനിച്ചു.<br />
<br />
ഇത്തവണ ഞങ്ങള് (കലി തീര്ക്കാന് എന്നാ മട്ടില്) ശെരിക്കും അലറി ... ഗ്ഗോാാാവ്വാാാാാാ !</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-9697685450268126512013-01-16T08:56:00.003-08:002013-02-26T21:20:21.206-08:00ലോണ്ട - ജങ്ങ്ഷന് പാര്ട്ട് -1 (LONDA Jn. Part-1)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">ലോണ്ട - ജങ്ങ്ഷന് </span><br />
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
പൊതുവിവരത്തിന് : ഇത് തിരോന്തോരത്തുകാര് പറയുംപോലെ 'ലോണ്ടെ ആ കാണണ ജങ്ങ്ഷന്' അല്ല മറിച്ചു ഒരു സ്ഥലം ആണ്. ഒരു റെയില്വേ സ്റ്റേഷന്. (ഷോര്ണൂര് ജങ്ങ്ഷന് എന്നൊക്കെ പറയും പോലെ) ഒരു 4 കൊല്ലം മുമ്പ് വരെ ഇന്ത്യന് ഭൂപടത്തില് ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു സ്ഥലം. ഇന്ന് അത് ഗൂഗിള് മാപ്സില് വരെ കാണാം. അതിനു നന്ദി പറയേണ്ടത് ഒരു കൂട്ടം എഞ്ചിനീയറിംഗ് വിദ്യാര്ഥികളോടും.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
സമയം വെളുപ്പിനെ എഴുമണി, ഒരു ചിന്നം വിളിയോടെ അവര് സഞ്ചരിച്ചിരുന്ന തീവണ്ടി നിന്നു. ഇത്ര വേഗം സ്ഥലം എത്തിയോ എന്നാ മട്ടില് കുറച്ചു തലകള് പൊങ്ങി തീവണ്ടിയുടെ ജനാല വഴി പുറത്തേക്കു നോക്കി. "ഇല്ലടാ ഇതേതോ ഗുദാം ആണ്. ലോണ്ട ജങ്ങ്ഷന്"....", സ്ഥലം എത്താന് ഇനിയും കുറെ ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു" അതില് പല തലകളും പറഞ്ഞു. തലകള് താഴ്ന്നു, പുതപ്പിനടിയിലേക്കു കയറി.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
അപ്പോഴേക്കും ആരോ കൂവി (കോഴി അല്ല) "ട്രെയിന് ഇതുവരേ ഒള്ളു, ഇനി ഇവിടുന്നു മാറി കയറണം"</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
"മൈ ലൂ.. (പഞ്ചസാര പാട്ട് അല്ല) ഉറങ്ങാനും സമ്മതിക്കൂല" എന്നും പറഞ്ഞു കുറെ തലകള് ഉയര്ന്നു. അവര് ബാക്കിയുള്ളവരെ കുത്തിപ്പൊക്കി.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
എല്ലാരും ട്രെയിനിനു പുറത്തിറങ്ങി, ഇനി ആരും ഉറങ്ങിപ്പോയി, ഇറങ്ങാന് ഇല്ലെന്നു ഉറപ്പുവരുത്തി.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
"എപ്പോഴാ മാറി കയറേണ്ട ട്രെയിന് വരുന്നേ?" എവിടുന്നോ വീണ്ടും ചോദ്യം.</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
സംഘത്തിന്റെ മറ്റേ അറ്റത് നിന്ന് മറുപടി "അടുത്ത ട്രെയിന് പത്തു മണിക്കാണെന്ന് സ്റ്റേഷന് മാസ്റ്റര് പറഞ്ഞു"</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
"ഓ അപ്പൊ ഒരു ചായ കുടിച്ചു കക്കൂസ്സില് പോയേച്ചും വരാനുള്ള ടൈം ഉണ്ട്" - മറ്റൊരു കമന്റ് </div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
"കക്കൂസ്സില് പോയില്ലെങ്കിലും വേണ്ടൂല, എനിക്ക് വല്ലോം തിന്നണം, ഒടുക്കത്തെ വിശപ്പ്!" - മറ്റൊരുത്തന്</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
അവര് പതുക്കെ പ്ലാറ്റ്ഫോറത്തിലൂടെ നടക്കാന് തുടങ്ങി. ഒരു കൂട്ടം കാന്റീനിലേക്ക്, മറ്റൊരു കൂട്ടം കക്കൂസ് തേടി, വൃത്തിയും വെടിപ്പും ഉള്ള ചിലര് ബ്രഷും എടുത്ത് അടുത്തുള്ള ടാപ്പിന്റെ ചുവട്ടിലെക്കും. 3 മണിക്കൂര് ഉണ്ടല്ലോ കളയാന്, അടുത്ത ട്രെയിന് വരുന്നത് വരെ.<br />
<br />
ഞാന് പോയത് "കോഫീ ഷോപ്പ്" എന്ന് ബോര്ഡ് വച്ച ഒരു കടയിലേക്ക്. അവിടെ ചെന്ന് കോഫീ ഉണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചപോള് "നഹീ" എന്ന് മറുപടി കിട്ടി. ജീവിതത്തില് അന്ന് ആദ്യമായി കോഫി ഇല്ലാത്ത കോഫീ ഷോപ്പ് ഞാന് കണ്ടു. ഖാന എന്നും പറഞ്ഞപോള് ബണ് എന്ന് മറുപടി. എല്ലാം ഒറ്റവാക്കില് . ബണ് എങ്കില് ബണ് എന്ന് വെച്ച് അതിലേക്കു നോക്കിയാ ഞാന് ഞെട്ടി. 4 കളറില് ഏതാനും ബണ്ണുകള് , ഒരു ബണ് - ഏറ്റവും താഴെ കറുപ്പ് നിറം (എന്തുകൊണ്ടെന്ന് ചോദിക്കരുത്) അതിനു മുകളില് കുറച്ച് ഭാഗം ബണ്ണിന്റെ യഥാര്ത്ഥ നിറം. അതിനു മുകളില് പൂത്തു പൂത്തു ഒരു അത്തപ്പൂക്കളം പോലെ പച്ച നിറം, ആ പച്ചയുടെ മുകളില് അത്തത്തിനു നടുവില് ഉള്ള മുത്തപ്പനെ പോലെ പൂപ്പല് പോലും ചത്ത് ഗ്രേ കളറില് ഇരിക്കുന്നു! കണ്ടമാത്രയില് തന്നെ നീട്ടി ഒരു വാള് വെക്കാന് മനസ്സ് പറഞ്ഞെങ്കിലും കാലി വയര് അതിനു അനുവദിച്ചില്ല! കേരളത്തില് ആയിരുന്നെങ്ങില് ഫുഡ് പോയിസണിങ് എന്ന പേരില് കട പൂട്ടിയേനെ.<br />
<br />
എന്തായാലും ബണ് വേണ്ടാന്ന് വെച്ച് ഞാന് സ്റ്റേഷന് പുറത്തിറങ്ങി. അടുത്ത് നോക്കുമ്പോള് തരക്കേടില്ലെന്ന് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു ഹോട്ടല്, കേറി വീണ്ടും ചോദിച്ചു കോഫീ? നഹീ ഒണ്ലി ജ്യൂസ് എന്ന് വീണ്ടും. (ഇന്നാട്ടുകാര്ക്കെന്താ കാപ്പി ഹറാം ആണോ? ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു) ജ്യൂസ് എങ്കില് ജ്യൂസ് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള് വീണ്ടും പെസ്പി ഓര് സ്പിരിറ്റ് എന്ന്. സ്പിരിറ്റ് വേണ്ടാന്ന് വച്ച് ഞാന് ഒരു പെപ്സിക്ക് പറഞ്ഞു. കൊണ്ട് വന്ന സാധനം കണ്ടു ഞാന് ധ്രിതങ്കപ്പുളകിതനായിപ്പോയി ! ഞാന് കരുതിയ പോലെ ആള്ക്ക് വിവരം ഇല്ലാത്തത് അല്ല, അത് പെപ്സിയും അല്ല. ഐറ്റം "പെസ്പി" തന്നെ. കുപ്പിയുടെ പുറത്തുള്ള പടത്തില് "വിനോദ് ഖന്ന വിക്ടറി ചിന്നവുമായി ഇളിക്കുന്നു" എമോട്ടിക്കോണ് ഭാഷയില് പറഞ്ഞാല് മുഖം " :O " എന്ന് ആയിപ്പോയി.<br />
പിന്നെ അറ്റകൈക്ക്കത്രിന കൈഫ്'ന്റെ പടം കണ്ട എന്തോ ഒന്ന് വാങ്ങി കുടിച്ചു ദാഹം അടക്കി. കത്രിന കൈഫ് വന്നിട്ട് അന്ന് 3-4 കൊല്ലം ആകുന്നെ ഒള്ളു അപ്പോള് മാക്സിമം അത്രെയും പഴക്കമെ അതിനുണ്ടാകു എന്നാ ആശ്വാസത്തില് !<br />
<br />
തുടര്ന്ന് സ്റ്റേഷന് പരിസരത്ത് നിന്നും പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി. മനോഹരമായ ഒരു നാട്. റെയില്വേ പാളo രണ്ടായി ഭാഗിച്ചു പോകുന്നു. ഒരു വശത്ത് നോക്കെത്താദൂരത്തോളം പാടങ്ങള്, എങ്ങും പച്ച. ഇപ്പുറത്ത് മുഴുവന് കാട്. അതിലൂടെ ഒരു റോഡ്, റോഡില് കുറെ പട്ടികളും തീര്ന്നു! "ഇതേതു ഗുദാം? എന്തായാലും കാണാന് കൊള്ളാം! മനുഷ്യന്മാരില്ലേ ഈ നാട്ടില്........?"<br />
<br />
(റ്റു ബീ കണ്ടിന്യൂട് ഇന്... പാര്ട്ട് 2)</div>
</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-20326750553464645652013-01-13T09:58:00.001-08:002013-01-13T19:37:14.019-08:00Guardian Angel - Sonnet<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: small;">(My first attempt at writing a Sonnet. For she, who woke me up from my slumber n made me take up poems)</span><br />
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;"><a href="http://paisleylancaster.files.wordpress.com/2010/10/guardian-angel-6.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://paisleylancaster.files.wordpress.com/2010/10/guardian-angel-6.jpg" width="246" /></a></span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">On a distance I saw lily whites,</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">Nearer I found you in bright.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">Guided me away from blight,</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;">Like a lamb I followed the light.</span><br />
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: small;">In sadness I will dissolve,</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: small;">Only to be precipitated by your Love.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: small;">Once I had a God,</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: small;">Now I have her smile.</span><br />
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: small;">Extricate me from the pain of longing,</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: small;">Across the prostration I swam,</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: small;">To reach the far away horizon.</span><br />
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: small;">The wistfulness for your care</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: small;">Carr<span style="font-size: small;">ying</span> me through the apoplexy,</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: small;">There I saw the shore of comfort in you. </span></div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-61915923762918963922013-01-04T07:59:00.002-08:002013-01-13T10:58:30.671-08:00Sadness of the Earth - ധരിത്രിയുടെ വിലാപം <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">ധരിത്രിയുടെ വിലാപം </span><br />
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
(ഭൂമിയും ഭൂമിദേവിയും കരയും </div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
നശിപ്പിക്കപ്പെട്ട ഓരോ ജീവനും കണ്ട്...)</div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiWXLd-1VvX2kl7W14GqBWH4TEwKQe1NCcllVlEqvJS6yZUUenbAaWzkzhXnWEB2cPAieTZ0aCYcw-tzQ7KMTc-0KQ_8YtYUXLvmmv2Dnvbc3jDx7213cz4_7iiNsD_F9QsRSrgLczSHE5/s1600/Mother_nature_crying_Wallpaper_0ttqs%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiWXLd-1VvX2kl7W14GqBWH4TEwKQe1NCcllVlEqvJS6yZUUenbAaWzkzhXnWEB2cPAieTZ0aCYcw-tzQ7KMTc-0KQ_8YtYUXLvmmv2Dnvbc3jDx7213cz4_7iiNsD_F9QsRSrgLczSHE5/s400/Mother_nature_crying_Wallpaper_0ttqs%255B1%255D.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px;">
<br />
<div>
<br /></div>
<div>
വെണ്മേഘ പുലരിയിലെങ്ങൊ </div>
<div>
ചിന്നിപ്പോയൊരു കിനാവുമേറി </div>
<div>
നടന്നകന്നൊരു യാത്രിക.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഓരോ ചുവടിലും ദുഃഖഭാരം കൂടി,</div>
<div>
പിന്നോട്ട് വലിച്ചപ്പോഴും തളര്ന്നില്ല.</div>
<div>
ധരിത്രിയുടെ കണ്ണുനീര്, മഴയായി </div>
<div>
അവളെ തഴുകി, സ്നേഹസ്പര്ശത്താല്.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
അരുണനും ലജ്ജിച്ചു തലതാഴ്ത്തി,</div>
<div>
അമര്ഷത്താല് പവനനും മേഘവും </div>
<div>
ഏറ്റുമുട്ടി.</div>
<div>
ഇടിമിന്നലുകളുടെ അകമ്പടിയോടെ </div>
<div>
കൊടുമ്പിരികൊണ്ട കലഹം.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
പെണ്കൊടിയുടെ മരണവും,</div>
<div>
ചേതനയറ്റ കണ്ണുകളും,</div>
<div>
ആത്മാവ് വെടിഞ്ഞ ജീവനും,</div>
<div>
മൂളലുകള് മാത്രം ബാക്കിവച്ചു.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ആളിക്കത്തിയ കോപം വിലാപത്തിന് വഴിമാറി.</div>
</div>
</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-42562488780434890832012-12-03T01:56:00.002-08:002013-01-13T10:50:16.407-08:00ഗേള് ഫ്രെണ്ട് (പാര്ട്ട് 2)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഗേള് ഫ്രെണ്ട് (പാര്ട്ട് 2)<br />
<br />
* കൃത്യം ഒരു കൊല്ലത്തിനു ശേഷം*<br />
ലവന് ആ ഫ്ലാഷ് ബാക്കില് നിന്ന് ഞെട്ടി ഉണര്ന്നു, ആരോ എന്തോ ചോദിച്ചപ്പോള്. "അളിയാ നീ ഇപ്പോഴേ പൂസായോ?, അടുത്തത് ഒഴിക്കണ്ടേ?"... <br />
"ഞാന് കുറച്ചു പഴയ കാര്യങ്ങള് ആലോചിച്ചു ഇരുന്നു പോയതാ.. നീ ഒഴി"<br />
<br />
"അതല്ലെങ്കിലും അങ്ങനെയാണല്ലോ, നാലെണ്ണം അകത്തു ചെല്ലുംബോഴാ പലര്ക്കും ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് ഉണ്ടാവുന്നത്.. നീ ഇത് കൂടി പിടിപ്പിച്ചിട്ട് ബാക്കി കണ്ടോ."<br />
ലവന് അടുത്തതും അടിച്ചു. എന്നിട്ട് ആലോചന തുടര്ന്നു.. അവളെ വിളിച്ചിട്ട് കുറെ നാള് ആയിരിക്കുന്നു. നാളെ എങ്കിലും വിളിക്കണം. എപ്പൊ കെട്ട് മാറുമോ എന്തോ! (അവര് ഇപ്പോള് നല്ല സ്വരച്ചേര്ച്ചയില് അല്ല)<br />
<br />
ബസ് കുടുങ്ങി കുടുങ്ങി മല കയറി തുടങ്ങി. "അല്പം കൂടി വേഗത്തില് പോ അണ്ണാ, മിക്സ് ചെയ്യാതെയാ അടിച്ചേ. എല്ലാം വയറ്റില് കിടന്നെങ്കിലും മിക്സ് ആവട്ടെ" അവര്
വീണ്ടും ടൂറില് ആണ്. ഇത്തവണ മൂന്നാറിലേക്ക്. കാപ്പി തോട്ടങ്ങള്
കണ്ടുകൊണ്ടു മല കയറിയപ്പോള് ലവന് ഓര്ത്തു കാപ്പി മിക്സ് ചെയ്തു ഇതുവരെ
താന് അടിചിട്ടില്ലല്ലോ, ഇത്തവണ ആ കുറവ് ഒന്ന് നികത്തണം! നല്ല ഒന്നാംതരം ഫ്രെഷ് കോഫി വെച്ച് തന്നെ. തീരുമാനം എടുത്തു കഴിഞ്ഞു.<br />
<br />
കോളേജില് ലവന് ഇപ്പോള് അറിയപ്പെടുന്നൊരു കുടിയന് ആണ്. കൊളോക്കിയലീ പറഞ്ഞാല് ഒരു 'ടാങ്ക്' <br />
"എം സി യും ഗ്ലാസും ഉണ്ടെങ്കില് പിന്നെ മറ്റൊന്നും വേണ്ട, സോടയോ ഐസോ പോലും വേണ്ട" എന്നൊരു ചൊല്ല് വരെ ഉണ്ട് അവനെ കുറിച്ച്. അതില് അവനു കുറെച്ചെങ്കിലും അഭിമാനം തോന്നിയിരുന്നു. വെറും ഒരു കൊല്ലത്തെ എക്സ്പീരിയെന്സ് മാത്രം ഉള്ള ഒരു കുടിയനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അതൊരു ക്രെടിട്ടു തന്നെ അല്ലെ? അതായിരുന്നു അവന്റെയും ചിന്ത.<br />
<br />
<br />
അവര് മൂന്നാറെത്തി, രാവിലെ മുഴുവന് സയിറ്റ് സീയിംഗ്, ബാര് വിസിറ്റിംഗ്, തുടര്ന്നുള്ള ശയന-പ്രദിക്ഷണം, ഇത്യാദിമുധലായ കലാപരിപാടികളില്
ഏര്പ്പെട്ടു കഴിച്ചു കൂട്ടി. രാത്രി ഹോട്ടലില് കയറുമ്പോള് എല്ലാരുടെയും
കയ്യില് ഉണ്ടായിരുന്നു ഓരോ കുപ്പി എം സി . അത് പിന്നെ അങ്ങനെ ആണല്ലോ
വേണ്ടത്. പയ്യന്മാര് മാത്രം കോളേജ് ഓര്ഗനൈസ് ചെയ്തതല്ലാത്ത ടൂര്
പോകുമ്പോള് അങ്ങനെ തന്നെ അല്ലേ വേണ്ടത് ?<br />
<br />
അര കിലോ മിക്സ്റ്ററിനും 500 മില്ലി സോടക്കും ഒരു കുപ്പി എം.സി ക്കും ശേഷം അവന് പെട്ടെന്ന് അവളെ വിളിച്ചു സംസാരിക്കണം എന്ന് തോന്നി. അതും അങ്ങനെയാണല്ലോ.. വെള്ളമടിച്ചു കഴിയുമ്പോള് പ്രേമം മൂക്കും എന്നല്ലേ?<br />
<br />
"ഹലോ, ഓര്മ്മയുണ്ടോ?"...<br />
"ങ്ങും എന്താ ഇപ്പോള് വിളിച്ചേ? കുറെ നാള് ആയി നിനക്കല്ലേ ഓര്മയില്ലാത്തത് എന്നെ പറ്റി"<br />
"അങ്ങനെ ഞാന് മറക്കുമോ നിന്നെ, കുറച്ചു ബിസി ആയിപ്പോയി മോളെ, അതല്ലേ.."<br />
"എന്താ പതിവില്ലാത്ത ഒരു സ്നേഹം? നീ വെള്ളമടിച്ചിട്ടുണ്ടോ?"<br />
"നിനക്കറിയില്ലേ ഞാന് വെള്ളമാടിക്കറില്ലെന്നു.. ഹഹഹ.." *സ്വയം പുച്ചിച്ചുകൊണ്ട് (കൂട്ടത്തില് അവളെയും) അവന് ചിരിച്ചു.. നിര്ത്താതെ.<br />
"നീ ഇപ്പോള് ഒരു മുഴു കുടിയന് ആയി മാറി അല്ലെ?"<br />
"എന്റെ കണ്ട്രോള് ഇതുവരെ പോയിട്ടില്ല മോളെ. ഏതറ്റം വരെ പോകും എന്നും
നിനക്ക് അറിയണ്ടേ, അതിനല്ലേ ഞാന് ഇങ്ങനെ കുടിച്ചു തിമിര്ക്കുന്നത്."<br />
"എടാ ..."<br />
"മിണ്ടാണ്ടിരിയെടീ, ആഹാ വെള്ളമടിച്ചിട്ട് കോപം ആദ്യമായാണല്ലോ, ഇന്ന്
ചെലപ്പോ കണ്ട്രോള് പോകുമായിരിക്കും.. ഹഹഹ..." *നിര്ത്താതെയുള്ള ചിരി
വീണ്ടും*<br />
"ഇതെല്ലം ഞാന് കാരണം ആണെന്നാണോ നീ പറഞ്ഞു വരുന്നേ? (മലയാള ഭാഷയില്
കാപ്സ്-ലോക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില് ഇവിടെ അത് ചേര്ക്കാമായിരുന്നു!)<br />
ഞാന് നിന്നോട് ജീവിതം എന്ജോയ് ചെയ്യാനേ പറഞ്ഞോളു, ഒരു മുഴു കുടിയന് ആവാന് പറഞ്ഞില്ല! നിനക്ക് ഇക്കാര്യത്തില് പക്ഷെ കണ്ട്രോള് ഇല്ലാതെ പോയല്ലോടാ"<br />
"അതല്ലേ നിനക്കും കാണേണ്ടിയിരുന്നത്, ഇപ്പോള് നിനക്ക് സന്തോഷം തോന്നുന്നില്ലേ?"<br />
<br />
@#%#$&%^*&^%%#@$ <br />
#%@^&$*%$$#$@%!<br />
<br />
പിന്നെയും ആ തര്ക്കം കുറെ നീണ്ടു പോയി.<br />
<br />
ഒടുവില് അവള് "ഇങ്ങനെ പോയാല് ശെരിയാവില്ല, നമുക്ക് ഈ റിലേഷന് അവസാനിപ്പിക്കാം!"<br />
"അപ്പോള് നിനക്ക് കണ്ട്രോള് ഇല്ലാത്ത എന്നെ കാണണ്ടേ?"<br />
"വേണ്ട, നിന്നെ എനിക്ക് കാണുകയേ വേണ്ട!"<br />
"മനസ്സില് കുറ്റബോധം തോന്നുമ്പോള് ചെയ്യുന്നതൊക്കെയും മണ്ടത്തരം ആയിരിക്കും! അങ്ങനെ അല്ലല്ലോ..ഏ.. ടയലോഗ് തെറ്റിയോ?<br />
(വീണ്ടും) ഹഹഹ "<br />
"എനിക്കെന്തിനു കുറ്റബോധം? നീ സ്വയം തുലയാന് തുനിഞ്ഞു ഇറങ്ങിയതില്?"<br />
"അത് ശെരിയാ പെണ്ണുങ്ങള് പറയുന്നതും ചെയ്യുന്നതും ആണല്ലോ എന്നും ശെരി.
അതുകൊണ്ട് അവര്ക്ക് കുറ്റബോധം ഒരിക്കലും തോന്നെണ്ടതില്ലല്ലോ! എന്നാലും
ഒന്ന് ചോദിച്ചോട്ടെ, നിനക്ക് ഇതില് ചെറിയൊരു പങ്ക് എങ്കിലും ഇല്ലേ?
ഉണ്ടെന്നു ഞാന് പറഞ്ഞാല് നീ അത് നിഷേധിക്കുമോ?"<br />
<br />
*ക്ലിക്ക്*<br />
<br />
പിന്നീടൊരിക്കലും ആ നമ്പര് ചലിച്ചിട്ടില്ല. ഇന്ന് ആ നമ്പര് നിലവിലുണ്ടോ എന്നും അവനു അറിയില്ല.<br />
</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-34157671436808445132012-12-01T01:03:00.002-08:002013-01-13T10:49:58.487-08:00ഗേള് ഫ്രെണ്ട് (പാര്ട്ട് - 1)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഗേള് ഫ്രെണ്ട് (പാര്ട്ട് - 1)<br />
<br />
ദിസ്ക്ലയ്മാര്: ഇത് ഒരു എഞ്ചിനീയറിംഗ് വിദ്യാര്ഥിയുടെ കഥ. ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരുമായി അല്ലാതെ മരിച്ചവരുമായി ഈ കഥയ്ക്ക് യാധൊരു സാമ്യവും ഇല്ല. സാമ്യം തോന്നിയാല് ഒട്ടും യാദ്രിശ്ചികവും അല്ല.<br />
<br />
ഒരു ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് :<br />
അഞ്ചാം സെമസ്റ്റെര് ടൂറിന്റെ ഏഴാം ദിവസം അവര് ഗോവയില് എത്തി. നീണ്ട നാലു
മണിക്കൂറത്തെ ബസ് യാത്രക്ക് ശേഷം. (4 എങ്കിലും 14 എന്ന് തോന്നിപ്പോയി
പലര്ക്കും ആ യാത്ര) തിരുവനന്തപുരത്തെ പേരുകേട്ട ഒരു എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജ് ഗ്രൂപ്പ് ആണ്. മെക്കാനിക്കല് വിഭാഗം പഠിക്കുന്നവര്. അവരാണല്ലോ
പൊതുവേ ഗോവയില് പോകാന് തിടുക്കം കൂട്ടുന്നവര്. കൊള്വ ബീച്ച്
റിസോര്ട്ടില് എത്തി അവരവരുടെ റൂമുകളില് കയറി. "വൈകിട്ടെന്താ പരിപാടി?"
എന്ന ലാലേട്ടന്റെ ചോദ്യം ആണ് എല്ലാരുടെയും മനസ്സില് തത്തി കളിക്കുന്നത്.<br />
<br />
റൂമില് കയറി മൊബൈല് സ്വിച്ച് ഓണ് ചെയ്തു നോക്കിയ .................
(ശൊഹ് ശെരിക്കും പേര് പറയാനും പറ്റില്ല, എന്ത് പേരിടും എന്ന് ഒരു ഊഹവും
ഇല്ല, തല്ക്കാലം അവനെ നമുക്ക് ലവന് എന്നു വിളിക്കാം ) ..... ലവന് ഞെട്ടി. 16 മിസ്സ്ഡ് കാള്, 3 മെസ്സേജ് എല്ലാം അവന്റെ അല്ല ലവന്റെ ഗേള് ഫ്രണ്ട് തന്നെ. എന്തോ കലിപ്പുണ്ടല്ലോ... ചെന്നയില് പഠിക്കുന്ന അവന്റെ ഗേള് ഫ്രണ്ട് ഇങ്ങനെ വിളിക്കാന് എന്ത് കാര്യം എന്ന് അറിയാന് വേണ്ടി അവന് തിരിച്ചു വിളിച്ചു.<br />
<br />
"എന്താടാ ഇത്ര നേരമായും വിളിക്കാതെ? ഇന്നലെ ബാംഗ്ലൂരില് നിന്ന് തിരിച്ച
ശേഷം ഒരു മെസ്സേജ് പോലും ചെയ്തില്ലല്ലോ. എവിടെ പോയിരിക്കുകയിര്ന്നു ഇത്ര
നേരം?" (ഇതെന്തു പൊല്ലാപ്പ്! ഒരു ഹലോ പോലും ഇല്ലേ? അവന് ചിന്തിച്ചു, പക്ഷെ
ചോദിച്ചില്ല)<br />
<br />
"നീണ്ട യാത്ര ആയിരുന്നു, ഇടയ്ക്കു വെച്ച് വണ്ടി കേടായി, ഇപ്പോള് എത്തിയേ ഒള്ളു. ഇതിനാണോ ഇത്രെയും വിളിച്ചേ?"<br />
<br />
"വൈകിട്ടെന്താ പരിപാടി? വെള്ളടി ആണോ?"<br />
<br />
"ഫ്രണ്ട്സ് അടിക്കുന്നുണ്ട്, നിനക്കറിയില്ലേ ഞാന് അടിക്കില്ലെന്നു (അത് സത്യം ആയിരുന്നു, അന്നൊരു കാലത്ത്, ബാക്കി വഴിയെ പറയാം) അവര്ക്ക് കമ്പനി കൊടുക്കും, അത്രേ ഒള്ളു."<br />
<br />
*മറുതലക്കല് നിന്ന് എന്തോ പൂച്ചക്ക് മാന്ത് കിട്ടിയ പോലൊരു ഒച്ച*<br />
<br />
"എന്താ? എന്താ ഒരു ശബ്ദം?"<br />
<br />
"ഗോവയില് എത്തിയിട്ടും നീ അടിക്കുന്നില്ലേ?" *പിന്നെയും അതെ ഒച്ച* "ഓ മൈ ഗോഡ്, നീയൊരു ആണ് കുട്ടി ആണോ??? ടാറ്റൂ അടിക്കാന് ഞാന് പറഞ്ഞിട്ട് നീ കേട്ടില്ല, ചെവിയില് കമ്മല് ഇടാന് പറഞ്ഞു നീ കേട്ടില്ല, ഇപ്പൊ ദേ ഗോവയില് എത്തിയിട്ടും നീ വെള്ളമടിക്കുന്നില്ലെന്നു!"<br />
<br />
" ഇതൊക്കെ ചെയ്താലേ ആണ് ആകു? എന്റെ അറിവില് അല്ല"<br />
<br />
" അതല്ലടാ, ലൈഫില് എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ എന്ജോയ്മെന്റ്റ് വേണ്ടെടാ?"<br />
<br />
" അതിനു എന്ജോയ് ചെയ്യുന്നില്ല എന്നാരു പറഞ്ഞു ? ഞാന് ധാരാളം എന്ജോയ് ചെയുന്നുണ്ടല്ലോ"<br />
<br />
"അങ്ങനെ അല്ല, നീ എപ്പോളും നിന്റെ നിന്റെ കണ്ട്രോളിനകത്ത് ആണ് ജീവിക്കുന്നത്. അത് വിട്ടൊരു കളി ഇല്ല. അത് പോര. ഇടക്കൊക്കെ കണ്ട്രോള് കളയണം, ടോട്ടലീ ഫ്രീ ആകണം. അല്ലെങ്കില് പിന്നെ എന്തിനു കൊള്ളാം?"<br />
<br />
"അതിനു ഞാന്...."<br />
<br />
"നീ ഇന്ന് ഒന്ന് പോയി അടിക്കു, എനിക്ക് വേണ്ടി, നിന്നെ കണ്ട്രോള് ഇല്ലാതെ
എനിക്കൊന്നു കാണണം, അത് പറ്റില്ലല്ലോ സംസാരിക്കണം. ഐ നോ ഇറ്റ് വില് ബി
ഫണ്. ഞാന് വരെ അടിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ, പിന്നെന്ത നിനക്ക് പേടിയാണോ?"<br />
<br />
"എനിക്കതിനു താല്പര്യം ഇല്ലാന്ന് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ, പിന്നെന്ത നിനക്ക് ഇത്ര നിര്ബന്ധം?"<br />
<br />
"ചുമ്മാ, നിന്റെ കണ്ട്രോള് എനിക്കൊന്നു അറിയാന്. നീ ഒരു ആണ് ആണെങ്കില് ഇന്ന് അടിക്കും. നീ ഇനി അടിച്ചിട്ടേ എന്നോട് സംസാരിക്കുന്നൊള്ളൂ!" *ക്ലിക്ക്. നിശബ്ദധ*<br />
<br />
<br />
ഒടുവില് അടിക്കാന് തന്നെ ലവന് തീരുമാനിച്ചു. ബാര് ലക്ഷ്യമാക്കി അവന് നടന്നു. അവിടെ ചെന്നപ്പോള് അതാ അവന്റെ ഉറ്റ ചങ്ങായിമാര് രണ്ടുപേര് ബിയറും വാങ്ങി മുന്നില് വെച്ച് പകതി പൂസ് ആയിരിക്കുകയാണ്.
നേരത്തെ ചെക്കിന് ചെയ്യാന് നേരം മിസ്സിംഗ് ആയിരുന്നവര്. അവരുടെ
അടുത്ത് പോയി ലവന് ആവശ്യം അറിയിച്ചപ്പോള് ദക്ഷിണ വെക്കാന് പറഞ്ഞു. ടൂറ്
തെണ്ടിയുടെ ഒട്ട പോക്കെറ്റില് കൈയ്യിട്ടു നോക്കിയപ്പോള് കിട്ടിയത് 500ന്റെ ഒറ്റ നോട്ട് ! <br />
"ങ്ങാ, 3 ബിയര്നു ഇത് മതി, നീ തന്നെ ഓര്ഡര് ചെയ്യ്, നീയും പടിക്ക്, ഉളുപ്പോന്നും വേണ്ട."<br />
"ഭായ്, തീന് കേ.എഫ്.സ്ട്രോങ്ങ്" മുഖം തിരിക്കാതെ അവരോട് "കൂള് അല്ലെ?"... "ങ്ങൂം " <br />
<br />
അങ്ങനെ ലവന് അത് മുഴുവന് ഒറ്റ വലിക്കു കുടിച്ചു തീര്ത്തു, നീട്ടി ഒരു ഏമ്പക്കവും വിട്ടു, ഒരു സദ്യ ഉണ്ടെണീറ്റ പോലെ.<br />
"നീ ആള് തരക്കേടില്ലല്ലോ" ഒരേ സ്വരത്തില് അവര് രണ്ടും സമ്മതിച്ചു. ലവന് അത് ശേരിവെച്ചു നടന്നു നീങ്ങി.<br />
<br />
അപ്പുറത്തുണ്ട് അടുത്ത ബാര്, ലവന് അവിടെ കയറി. അവിടെ അതാ ഗൈട് വന്ന
അണ്ണന് ഒരു കുപ്പി വോട്ക എടുത്തു വെച്ച് പൂജിച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നു.
ലവന് അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നു, ഒന്ന് ചിരിച്ചു.<br />
"ഒന്ന് ടേസ്റ്റ് ചെയ്യണം." .. "ഒഴിക്കട്ടെ ?".. "ഓ" .. *ഒരു ഗ്ലാസ് നീണ്ടു വന്നു* "ആദ്യായിട്ടാണല്ലേ? സ്പ്രയിട്ടു മിക്സ് ചെയ്തതാ ധൈര്യമായി അടിച്ചോ, നല്ല കൈ ആണ്. ആരും മോശമായിട്ടില്ല !" <br />
ഒറ്റ വലിക്കു ലവന് അതും അകത്താക്കി. താങ്ക്സ് പറഞ്ഞു അവന് നടന്നു. ഇത്തവണ റൂമിലേക്ക്.<br />
<br />
റൂമില് ചെന്നപ്പോള് അവിടെയും നടക്കുന്നു ഒരു കലാശക്കൊട്ട്. വിസ്കി ആണ് ഇവിടത്തെ അധ്യക്ഷന്. ലവന് അതും ചോദിച്ചു മോന്തി. 6-ആമത്തെ പേഗില് 3-ആമത്തെ ആയിസ് ക്യുബ് വീഴും മുമ്പേ ലവന് ലവളെ വിളിച്ചു. എന്നിട്ട് ഇങ്ങനെ ആരാഞ്ഞു <br />
"ഞാന് ഇപ്പോള് എത്രയെണ്ണം അടിചിട്ടുണ്ടെന്നു പറയാമോ?"<br />
<br />
അവള് ഇപ്രകാരം ഉവാചാ: "ഓ ഒരു ബിയര് മറ്റോ മണപ്പിച്ചിട്ടു വന്നെക്കുവാണല്ലേ? നീ പോയി സ്ട്രോങ്ങ് ആയി വല്ലതും അടിച്ചിട്ട് വാടാ"<br />
<br />
"ബിയര് മാത്രം അല്ല." ലിസ്റ്മ്മേ ഒള്ളത് മൊത്തം അവന് അറിയിച്ചു കൊടുത്തു, കാത്തിരിക്കുന്ന ആറാം പെഗ്ഗിനെ കുറിച്ചും. "നീ പോടീ. ഇതിലൊന്നും പോവില്ല എന്റെ കണ്ട്രോള്, വേറെ വല്ല കൂടിയതും ഉണ്ടെങ്കില് പറ" *ക്ലിക്ക് അവന് ഫോണ് കട്ട് ചെയ്തു*<br />
<br />
<br />
അതാണ് അവന്റെ ആദ്യ ചവിട്ടു പടി. താഴേക്കോ മുകളിലേക്കോ എന്ന് അടുത്ത ഭാഗം (ഗേള് ഫ്രണ്ട്: പാര്ട്ട് - 2ല്) അറിയാം.)<br />
</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-20972484074429186792012-11-22T20:09:00.002-08:002013-01-13T10:50:54.705-08:00സുഖ വാസം <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
സുഖ വാസം <br />
<br />
കഥ തുടങ്ങുന്നത് ഒരു ദുബായ് വേനല് കാലത്ത്. മലയാളിയായ, അല്ല തിരോന്തോരത്ത്
കാരന് ഗോപന് വിമാനം ഇറങ്ങി, ഇമ്മിഗ്രേഷന് പരിപാടികള് എല്ലാം കഴിഞ്ഞു
വിമാനത്താവളത്തിന് പുറത്തിറങ്ങി. നല്ല ചൂട്. ആകെ ഒന്ന് പരതി നോക്കി, ഇല്ല തന്നെ
'റിസീവ്' ചെയ്യാന് ആരും വന്നിട്ടില്ല. അല്ലെങ്ങില് തന്നെ ആര് വരാന് ആണ്. ഒരു ജോലി അന്വേഷിച്ചു എത്തിയതാണ് ഗോപന്. ഗോപന്റെ മൂന്നാം വരവ്. ഒന്നില് പിഴച്ചാല് മൂന്നു എന്നാണല്ലോ.<br />
<br />
കുറെയേറെ പരിചിതര് ഉണ്ടെങ്ങിലും എല്ലാരും ജോലിക്ക് പോയി കാണും. അന്ന് ഒരു
ഒഴിവു ദിനം ആയിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് കൂടിയാണ് ആരും വിളിക്കാന് വരാത്തത്.
ഗോപന് നേരെ അവന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ ഫ്ലാടിലേക്ക് ഒരു ടാക്സി എടുത്തു. അതെ
അവന് ടാക്സി യിലെ സഞ്ചരിക്കു . കയ്യില് അഞ്ചു പൈസ അല്ല അഞ്ചു ദിര്ഹം
ഇല്ലെങ്കിലും അവന് ഒരിക്കലും ആഡംബരത്തിന് ഒരു കുറവും കാണിക്കാറില്ല.
ഇത്തവണ നാട്ടിലെ ഒരു അകന്ന ബന്ധുവിന്റെയ്ന്നു കടം വാങ്ങിയ കാശുമായി ആണ്
വരവ്. ലക്ഷ്യം ജോലി തന്നെ. പിന്നെ പറ്റിയാല് ഏതെങ്കിലും ഒരു
കൂട്ടുകാരന്റെ ചിലവില് സുഖവാസവും. ആ ടാക്സി യാത്രയില് അവന് എല്ലാം
കണക്കു കൂട്ടി.<br />
<br />
ഫ്ലാറ്റ് എത്തിയ അവന് അറിഞ്ഞത് കൂട്ടുകാരന് നാട്ടില് പോയെന്നാണ്. ശൊഹ്! ഇനി ഇപ്പ എന്തര് ചെയ്യാന്. ങാ കളിക്കളെ
സുരേശന്റെ ഫ്ലാറ്റില് പോയി നോക്കാം. സുരേഷ് ഫ്ലാറ്റില് തന്നെ
ഉണ്ടായിര്നു. "നീ എന്താടാ എന്നെ വിളിക്കാന് വരാത്തെ ?" ഗോപന് ആരാഞ്ഞു. <br />
<br />
"വേലിയില് ഇരിക്കണ പാമ്പിനെ എന്തെര്നെടെയ് വണ്ടി പിടിച്ചു വീട്ടില് കേറ്റണ ?".. <br />
<br />
"ഓഹോ അപോ ഞാന് ഒരു ശല്യം എന്നാണ് നീ പറഞ്ഞോണ്ട് വരണത് അല്ലെ?" .. <br />
<br />
"ഇനി ഇപ്പ പറഞ്ഞിട്ട് എന്തിനു, നീ വല്ലോം കഴിച്ചടെയ് ?"..<br />
<br />
"ഇല്ല കഴിക്കണം, ഇവിടെ വല്ലോം ഒണ്ട?"..<br />
<br />
"ഇല്ലളിയ, നീ വരുമെന്ന് ഞാന് ഓര്ത്തില്ല. ഇന്ന് ക്ലീനിംഗ് ഡേ ആണ്. രാവിലെ മുതല് തുടങ്ങിയതാ. നാല് മാസത്തെ ചവറു എങ്കിലും കാണും. നീ പുറത്തു
<br />
പൊയ് കഴിച്ചിട്ട് വാ, അപ്പോഴേക്കും ഇത് തീരും. കയ്യില് കാശുണ്ടാ?"..<br />
<br />
"ഓ, കടം വാങ്ങിയ ഒരു 10 ഞാന് മാറി, ഇപ്പോള് ഒരു 700 ദിര്ഹം എങ്കിലും കാണും. അത് കഴിഞ്ഞു ഞാന് ഒസ്സിക്കോളാം അളിയാ"..<br />
<br />
"മാരണം ആകുമോ ഈശ്വര.. "<br />
<br />
"നിന്റെ വണ്ടി ഞാന് എടുക്കണേ, പൊയ്ട്ടു വരം."<br />
<br />
വണ്ടിയും എടുത്തു ഗോപന് ഇറങ്ങി. പ്രീ ഡിഗ്രിക്ക് പഠിചിരു ന്നപോള് വിളിച്ച മുദ്രാവാക്യങ്ങള് അവന്റെ മനസ്സില് തത്തി കളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അപ്പോള്. "സ്വാന്തന്ത്ര്യം.." നാട്ടില് എല്ലാരുടെയും ശകാരങ്ങളും കേട്ട്, പത്തിന്റെ പൈസ ഇല്ലാതെ, വെള്ളമടിക്കാന് പോലും കാശില്ലാതെ, മുറിക്കുള്ളില് തന്നെ കഴിച്ചു കൂട്ടിയ എത്രയെത്ര 'ഡ്രൈ ഡേസ് ',പോരാത്തതിന് പണി കളഞ്ഞു ഇങ്ങനെ നടക്കുന്നതില് ഭാര്യയുടെ കുത്തുവാക്കുകളും. ജീവിതം നരകം ആകാന് വേറെ എന്തെങ്ങിലും വേണോ? ഭാര്യക്ക്
ജോലി ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് അവളുടെ കാര്യം അവള് നോക്കും. എല്ലാത്തില്
നിന്നും മോചനം. താല്കാലികം ആയിരുന്നാല് കൂടി അത് ഒരു മോചനം തന്നെ,<br />
<br />
ഇങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു വണ്ടി ഓടിക്കുമ്പോള് ആണ് അവിടെ അതാ വലതു വശത്ത് ഒരു വലിയ ഹോട്ടല്. BAR 'ബീര്' എന്നൊരു സീന് ഓര്മ വന്നു.
ഒന്ന് ചിരിച്ചു. പതുക്കെ ബ്രേക്ക് ഇട്ടു. പാര്ക്കിംഗ് ലോട്ടില് പോയി
പാര്ക്ക് ചെയ്തു. അകത്തു കയറി. വണ്ടി ഓടിക്കാന് ഉള്ളതാണെന്ന് ഓര്ക്കാതെ
വീശി 5 പെഗ്. 'ഹാ ഇന്നിനി ഒന്നും കഴിചില്ലെങ്ങിലും വേണ്ടില്ല, പോയി
കിടന്നു ഉറങ്ങിയാല് മതി, വിമാനത്തിലെ മദാമ്മ ഹോസ്റ്റെസ് മൂന്നാം പെഗ്
ചോദിച്ചപോള് തന്നില്ല !'<br />
<br />
സ, ക്ഷ, ള്ള ആകൃതിയില് റോഡില് കൂടില് വണ്ടി ഓടിച്ചയാളെ വട്ടം കടന്നു ഒരു പേല പ്രാടോ നിന്നു. (അവിടെയൊക്കെ പേല = പോലിസ് ഓടിക്കുന്നത് കണ്ടം ചെയ്യാറായ ജീപ്പ് അല്ല) മുറി
ഹിന്ദിയും മുക്കാല് അറബിയും പൊന്നെ കുറെ ഉറുദു ഉം ചേര്ത്ത് എന്തെക്കെയോ
തെറി അഭിഷേകം നടത്തി. വലുതായി മനസിലാവാതോണ്ട് ഭാഗ്യം ! എങ്കിലും കുറെചൊക്കെ പിടികിട്ടി. കയ്യില്
ഇരിക്കണ ബാക്കി 500 മതിയാവില്ലെന്ന് മനസിലായി. 5000 ആണ് പിഴ. പോരാത്തതിന്
ജയില് വാസവും. നാട്ടില് പോലും പോലീസെ സ്റ്റേഷന് കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത
താന്...<br />
<br />
വണ്ടി അവര് കൊണ്ട് പൊയ്. സുരേഷ് അത് വീണ്ടെടുത്ത്, തുക കെട്ടി. പക്ഷെ
തനിക്കു ജയില് വാസം കഴിഞ്ഞേ ഇറങ്ങാന് പറ്റു. ആദ്യം പേടി തോന്നി. പിന്നെ
അത് മാറി. ജയിലില് മലയാളികള്ക് പ്രത്യേകം ഏരിയ ഉണ്ട്. അവിടെ മലയാളി ആണ്
രാജാവ്. ജയിലിലും തട്ടിപ്പ് ചെയ്തു ജീവിക്കുന്ന കുറെ മലയാളികള്.
കവല്ക്കരിലും ഒന്ന് രണ്ടു മലയാളികള് ഉണ്ടായിര്നു. പോരെ പൂരം.
ബന്ഗ്ലാക്കാരനും ഫിലിപ്പീനിക്കും കൊടുക്കേണ്ട ഭക്ഷണം വരെ മലയാളി തിന്നും.
അതാണ് മലയാളി, എവിടെ പോയാലും സുഖമായി ജീവിക്കും. ഒരു പണിയും എടുക്കണ്ട.
നാട്ടിലെ ജയില് പോലെ രാവിലെ പാറ പൊട്ടിക്കാന് വിടില്ല. (സിനിമയില് കണ്ട
പരിചയം മാത്രേ ഒള്ളു) സുഖ ജീവിതം.<br />
<br />
45 ദിവസം. രാവിലെ 7നു കുളിക്കണം, അത്
കഴിഞ്ഞേ ഭക്ഷണം തരു, ഫ്രൂട്സും സീറിയല്സും അല്ലെങ്ങില് ബ്രെഡും മുട്ടയും
പാലും, പിന്നെ ഉറങ്ങാം 1.30 വരെ. അല്ലെങ്ങില് 100 കണക്കിന് DVD കള്
ഉണ്ട്, മലയാളം, ഹിന്ദി, തമിഴ് ,ഇംഗ്ലീഷ് , സിനിമ കാണാം. അല്ലാത്തവര്ക്
ജിം. ഉച്ചക്ക് ബിരിയാണി, ഉഗ്രന് സംഭവം. അപോഴും ഫ്രൂട്സ് . ഫ്രൂട്സ് പിന്നെ
മലയാളിയുടെ സെല്ലില് ആയിരിക്കും സ്റോക്ക് ചെയ്യല്. മറ്റുള്ള ഭാഷക്കാരുടെ പങ്ക് കൂടെ തങ്ങള്ക് കിട്ടും. എങ്ങനെ എന്ന് ചോദിക്കല്ല്, (കുറെ ടീട്ടയില് ആയി പറയേണ്ടി വരും) സ്ഥലം, സമയം പോര. ഊണ് കഴിഞ്ഞാലും ഉറങ്ങാം അല്ലെങ്ങില് അപോഴും മേല്പ്പറഞ്ഞ സിനിമ, ജിം,
മുതലായ വിനോദങ്ങളില് ഏര്പ്പെടാം. രാത്രി റൊട്ടി, ചിക്കന് കറി, വരുതതോ
പോരിച്ചതോ അയ ചിക്കന്, വീണ്ടും ഫ്രൂട്സും പാലും. വെള്ളമടിക്കാന്
പറ്റിയില്ലെങ്ങില് എന്ത്, 5സ്റ്റാര് ഹോട്ടല് താമസത്തിന് തുല്യം.<br />
<br />
45 ദിവസം പെട്ടെന്ന് കടന്നു പോയി. കാവല്ക്കാരോട് യാത്ര പറഞ്ഞു
ഇറങ്ങുമ്പോള് അവന്റെ മനസ്സില് തെല്ലൊരു വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഇനി എന്ന്
ഇത് പോലെ ഒരു സുഖവാസം ?<br />
<br />
<br /></div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-115134548306690960.post-53348244841142887712012-10-02T22:16:00.000-07:002013-01-13T10:49:45.322-08:00കരിമ്പടം (The Blanket)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://seraphin.squarespace.com/picture/goodman-man-with-blanket.jpg?pictureId=565765" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="248" src="http://seraphin.squarespace.com/picture/goodman-man-with-blanket.jpg?pictureId=565765" width="320" /></a><br />
<br />
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ആ കറുത്ത കരിമ്പടം<br />
എന്നെ പുതപ്പിച്ചു എങ്ങോ മറഞ്ഞ കൂട്ടുകാരി..<br />
<br />
ആ കമ്പിളിക്കുള്ളില് ഞാന് ഉറങ്ങി, ഒരു
കൊച്ചു കൈക്കുഞ്ഞിന് ശാന്തതയോടെ.<br />
<br />
പ്രഭാതം കണ്തുറന്ന നേരം ഉണര്ന്ന ഞാന്<br />
കണ്ടത് തളംകെട്ടിയ ശൂന്യത മാത്രം.<br />
<br />
അമ്മയെ കാണാത്ത പിഞ്ചിന്റെ തേങ്ങല് പോല്<br />
ഞാനും വിതുമ്പിയ നിമിഷങ്ങള്.<br />
എന്റെ കണ്ണീരൊപ്പാന് ഉണ്ടായിരുന്നത്,<br />
ആ കരിമ്പടം മാത്രം.<br />
എന്റെയുള്ളില് നിറഞ്ഞ പ്രതിഷേധവും,<br />
മനസ്സിന്റെ വിങ്ങലും, എല്ലാം അവസാനിച്ചത്<br />
ആ കരിമ്പടം വരെ മാത്രം.<br />
<br />
ഈ പാരിതില് ഞാനെന്നും തനിച്ചാണ്, എന്ന<br />
വലിയൊരു പാഠവും പഠിപ്പിച്ചു<br />
ഒരു യാത്ര ചോദിക്കാതെ നീ അകന്നു പോയി.</div>
Karnnan (കര്ണ്ണഭാരം)http://www.blogger.com/profile/14361239798553111737noreply@blogger.com1